ตอนนี้เป็นเด็กปี2 เรียนมหาลัยที่เรียนสลับกับทำงาน ซึ่งช่วงนี้คือช่วงทำงาน เเละต้องฝึกงานที่เซเว่นฝั่งคัดสรร ทำงาน13.30เลิก22.30 เเต่ถ้าวันนั่นเอายอดของขนมบางตัวซึ่งถ้าเราขายไม่หมดก็อยู่อย่างนั่นเเหละไม่ต้องกลับ บางครั้งต้องควักเงินตัวเองซื้อเพื่อที่จะกลับไปนอนพักที่หอ เมื่อควักเงินจ่ายเเล้วก็ไม่มีเงินกินข้าวสุดท้ายก็ต้องอดหรือไม่ก็ต้องกินมาม่าทุกวัน ซึ่งเราพยายามที่จะขายให้หมดเเต่เพราะลูกค้าไม่สนใจ  วันนี้เป็นวันหยุดเรา เราไม่ได้กินข้าวคือกินเเต่มาม่า ตอนนี้ท้องยังร้องประท้วงว่าหิวเเต่ต้องอด โปรโมชั่นวันนี้คือขายพิซซ่า ซึ่งเขาให้เพื่อนเราขายให้ครบ10-12ถาด ถ้าไม่ครบก็ไม่ต้องกลับ ในเมื่อเพื่อนทำไม่ได้เเล้วเพื่อนอยากกลับก็ต้องซื้อเองคือทางออก เราก็ต้องช่วยเพื่อนซื้อ พรุ่งนี้เงินซฝมาม่าลอยมาเเต่ไกลเลย 
เราเคลียดนะเเบบเราะยายามสุดๆในการขาย เพราะเราอยากกลับไปพักผ่อน ตอนนี้เราควรทำใจใช่ไหมว่าจะต้องกินมาม่าหรือข้าวกับซอสทุกวัน เงินเดือนเด็กก็ไม่ถึง7,000เลย เราอาจจะโชคร้ายเองที่เลือกมาเรียนเเต่อยากจะลาออกก็เป็นทุนไม่มีเงินชดใช้อีก เเละเกลียดความขี้ขลาดที่ไม่กล้าถอยหลังกลับได้เเต่เผชิญหน้าเเม้จะเครียดทุกวันก็เถอะ
            ควรทำไงดี เพราะเราพยายามเเล้ว