สวัสดีค่ะหนูเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผู้ก่อเหตุค่ะ สิ่งที่หนูจะมาพูดวันนี้ขอบอกก่อนว่าไม่ได้คิดจะเข้าจ้างผู้ก่อเหตุนะคะ เพราะว่าสิ่งที่มันทำมันผิดเเละไม่สมควรมากๆ
เเต่สิ่งที่มันเจอมาตลอดชีวิตขงมันก็ไม่สมควรที่จะต้องเจอเหมือนกันค่ะ (ที่จะมาเล่าคือชีวิตวัยเด็กค่ะ) ต้องเล่าก่อนว่า ไม้มีพี่ชาย1คน ซึ่งพ่อเเละเเม่รักพี่ชายไม้มากส่งเรียนจนจบ ส่วนไม้ไม่ได้เรียน พ่อไม้เคยให้เหตุผลว่า ไม้สมองช้า ออกมาทำงานดีกว่า ในทุกๆวันไม้ต้องซักเสื้อผ้าให้คนในบ้างรวมถึงเสื้อพี่ชายด้วย ตอนเย็นต้องไปตามโรงงานจักรยานคันสีเลือดหมูเก่าๆ เพื่อไปเอาข้าวมาให้หมู ทั้งๆที่มันอยากออกมาเที่ยวมาวิ่งเล่น เเต่ต้องทำงานให้เสร็จก่อน ไม้อ่ะเป็นกระเทยค่ะ เเต่พ่อไม่ยอมรับด่าเเละตีไม้ตลอดบางครั้งโดนตีน่อเเตก บางทีก็ล่ามโซ่ขังไม้ไว้ในห้องค่ะ ข้าวไม่ให้กิน บางวันมันหิวข้าวมากเวลาหนูไปเที่ยวหาก็จะเห็นมันนั่งกินข้าวกับมะม่วง พริกป่น น้ำปลา คลุกๆกันเเล้วกินค่ะ หรือบางทีก็ไปเก็บผักบุ้ง ขุดหอยในนามากิน ไม้บอกว่ากับข้าวหมดเเล้วตั้งเเต่เช้า ไม้ทำงานรับจ้างค่ะ ทำความสะอาดบ้านให้คนคนหนึ่งในหมู่บ้าน ได้สันล่ะ200-300บาทเเล้วเเต่บางวันค่ะ ไม้จะซื้อกระปุกออมสิ้นที่อันบ่ะ20บาทไว้ใส่เงินที่ทำงานงานมาได้ค่ะเเล้วจะเอาซ่อนไว้ใต้หมอน หรือในลัง เเต่เงินก็หายตลอดค่ะ ไม่บอกไม่รู้ใครเอาไป ไม้บอกอยากได้โทรศัพท์บ้างเพราะพี่ชายมีทั้งโทรศัพท์เเละรถมอไซค์ เเต่ไม้ไม่ได้อะไรเลย ไม้เป็นคนร่างเริงค่ะ เเต่ขี้อายพูดน้อยเวลาคนเยอะๆ เเทบไม่พูดค่ะ
มันต้องกลับบ้านก่อน6โมงถึงเเม้ว่าจะโตเเล้ว เพราะต้องรีบกลับก่อนพ่อจะกลับ ถ้าพ่อกลับมาไม่เจอจะโดนด่า หนูไม่รู้ว่าโดนด่าเเรงขนาดไหนถึงกลัวขนาดนั้น เเม้เเต่งานเทศกาลเเบบจะไม่ได้ไปไหนต้องอยู่บ้าน เเม่รู้เห็นทุกอย่างที่พ่อทำเเจ่ไม่คิดจะสนใจมันเลย นี้เป็นเรื่องราวบางส่วนที่หนูดอจำได้ในตอนนี้ค่ะ เพราะตอนนั้นยังเป็นเด็ก อายุยังไม่ถึง17กันค่ะตอนนั้น พอหลังจากเรียนจบหนูก็ออกมาทำงานต่างจังหวัดเลยเเทบไม่ได้ติดต่อกันค่ะ พอรู้อีกทีก็เป็นเเบบนี้ไปเเล้ว
ในฐานะที่หนูเป็นเพื่อนสมัยเด็ก หนูออกมาพูดไม่ได้อยากให้สังคมอภัยในสิ่งที่มันได้ทำลงไป หรือสิ่งที่มันทำถูกต้อง เเต่อยากให้สังคมลดความเกลียดชังที่มีต่อมันลง เเละเเค่ไม่สาปเเช่งมันก็ได้ค่ะ เพราะชีวิตมันตั้งเเต่เเรกก็เหมือนถูกเเช่งอยู่เเล้ว มันได้รับผลที่มันทำเเน่นอน ในวันที่เข้าจับกุมมันไม่คิดหนีเลย เเละวันทำเเผนชาวบ้านไม่มีคนไหนที่รุมประชาทันฑ์มันเลย เพราะคนในระเเวกนั้นรู้ดีค่ะ เเละเอ็นดูมันมาก
ขอบคุณที่ยอมอ่านเรื่องราวของนายไม้จนจบนะคะ เเละอยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ให้กับทุกๆคนค่ะ เเละขอให้คุณป้าซึ่งเป็นเเม่ของไม้ ไปสู่สุขคตินะคะ 😢
ชีวิตที่ถูกจองจำจนเป็นฆาตกรฆ่าเเม่
เเต่สิ่งที่มันเจอมาตลอดชีวิตขงมันก็ไม่สมควรที่จะต้องเจอเหมือนกันค่ะ (ที่จะมาเล่าคือชีวิตวัยเด็กค่ะ) ต้องเล่าก่อนว่า ไม้มีพี่ชาย1คน ซึ่งพ่อเเละเเม่รักพี่ชายไม้มากส่งเรียนจนจบ ส่วนไม้ไม่ได้เรียน พ่อไม้เคยให้เหตุผลว่า ไม้สมองช้า ออกมาทำงานดีกว่า ในทุกๆวันไม้ต้องซักเสื้อผ้าให้คนในบ้างรวมถึงเสื้อพี่ชายด้วย ตอนเย็นต้องไปตามโรงงานจักรยานคันสีเลือดหมูเก่าๆ เพื่อไปเอาข้าวมาให้หมู ทั้งๆที่มันอยากออกมาเที่ยวมาวิ่งเล่น เเต่ต้องทำงานให้เสร็จก่อน ไม้อ่ะเป็นกระเทยค่ะ เเต่พ่อไม่ยอมรับด่าเเละตีไม้ตลอดบางครั้งโดนตีน่อเเตก บางทีก็ล่ามโซ่ขังไม้ไว้ในห้องค่ะ ข้าวไม่ให้กิน บางวันมันหิวข้าวมากเวลาหนูไปเที่ยวหาก็จะเห็นมันนั่งกินข้าวกับมะม่วง พริกป่น น้ำปลา คลุกๆกันเเล้วกินค่ะ หรือบางทีก็ไปเก็บผักบุ้ง ขุดหอยในนามากิน ไม้บอกว่ากับข้าวหมดเเล้วตั้งเเต่เช้า ไม้ทำงานรับจ้างค่ะ ทำความสะอาดบ้านให้คนคนหนึ่งในหมู่บ้าน ได้สันล่ะ200-300บาทเเล้วเเต่บางวันค่ะ ไม้จะซื้อกระปุกออมสิ้นที่อันบ่ะ20บาทไว้ใส่เงินที่ทำงานงานมาได้ค่ะเเล้วจะเอาซ่อนไว้ใต้หมอน หรือในลัง เเต่เงินก็หายตลอดค่ะ ไม่บอกไม่รู้ใครเอาไป ไม้บอกอยากได้โทรศัพท์บ้างเพราะพี่ชายมีทั้งโทรศัพท์เเละรถมอไซค์ เเต่ไม้ไม่ได้อะไรเลย ไม้เป็นคนร่างเริงค่ะ เเต่ขี้อายพูดน้อยเวลาคนเยอะๆ เเทบไม่พูดค่ะ
มันต้องกลับบ้านก่อน6โมงถึงเเม้ว่าจะโตเเล้ว เพราะต้องรีบกลับก่อนพ่อจะกลับ ถ้าพ่อกลับมาไม่เจอจะโดนด่า หนูไม่รู้ว่าโดนด่าเเรงขนาดไหนถึงกลัวขนาดนั้น เเม้เเต่งานเทศกาลเเบบจะไม่ได้ไปไหนต้องอยู่บ้าน เเม่รู้เห็นทุกอย่างที่พ่อทำเเจ่ไม่คิดจะสนใจมันเลย นี้เป็นเรื่องราวบางส่วนที่หนูดอจำได้ในตอนนี้ค่ะ เพราะตอนนั้นยังเป็นเด็ก อายุยังไม่ถึง17กันค่ะตอนนั้น พอหลังจากเรียนจบหนูก็ออกมาทำงานต่างจังหวัดเลยเเทบไม่ได้ติดต่อกันค่ะ พอรู้อีกทีก็เป็นเเบบนี้ไปเเล้ว
ในฐานะที่หนูเป็นเพื่อนสมัยเด็ก หนูออกมาพูดไม่ได้อยากให้สังคมอภัยในสิ่งที่มันได้ทำลงไป หรือสิ่งที่มันทำถูกต้อง เเต่อยากให้สังคมลดความเกลียดชังที่มีต่อมันลง เเละเเค่ไม่สาปเเช่งมันก็ได้ค่ะ เพราะชีวิตมันตั้งเเต่เเรกก็เหมือนถูกเเช่งอยู่เเล้ว มันได้รับผลที่มันทำเเน่นอน ในวันที่เข้าจับกุมมันไม่คิดหนีเลย เเละวันทำเเผนชาวบ้านไม่มีคนไหนที่รุมประชาทันฑ์มันเลย เพราะคนในระเเวกนั้นรู้ดีค่ะ เเละเอ็นดูมันมาก
ขอบคุณที่ยอมอ่านเรื่องราวของนายไม้จนจบนะคะ เเละอยากให้เรื่องนี้เป็นอุทาหรณ์ให้กับทุกๆคนค่ะ เเละขอให้คุณป้าซึ่งเป็นเเม่ของไม้ ไปสู่สุขคตินะคะ 😢