เรื่องมีอยู่ว่าเราทำงานอยู่ต่างจังหวัด แล้วน้องสาวเราเกเรมากงานการไม่ทำเล่นยา เราเลยคุยกับเเม่ว่าอยากดึงน้องมาทำงาน 
เลยกล่อมจนยอมมาทำงานได้ ตอนมาน้องสาวเราเค้าไม่มีเงินติดตัวสักบาทเเม่ก็ไม่ค่อยมีเงินเเต่เรากับเเม่ทำงานกันคนละที่
น้องสาวเค้าขึ้นมาทำงานอยู่กับเรา ค่าห้องค่ากินค่าใช้จ่ายทุกอย่างอยู่ที่เราหมด แบ้วเค้าก็ขอยืมตังใช้หนี้เพื่อนที่เคยติด ตอนอยู่บ้านนอก
เราก็ให้บอกมีเมื่อไหร่ค่อยหามาคืน จนช่วงนี้เค้าใช้หนี้เราหมด เค้าเริ่มตั้งตัวได้เเต่เรากลับเเย่เอง เพราะค้างค่างวดรถไว้ ค่าใช้จ่ายเราเยอะเรามีแหวนทอง
อยู่วงนึงเรากะว่าจะเอาไปจำมาจ่ายงวดรถ เเต่ก็แอบเสียดายเลยยืมน้องสาวก่อนเพราะเราเคยช่วยเค้าแล้วอยู่ด้วยกันทุกวันคงคิดว่าเค้าคงช่วย
พอเราเอ่ยปากยืมเงินสรุปนางบอก ถ้าอยากได้เงินก็ถอดเเหวนมาจำดิ่ ใช้นี่ครบเดี๋ยว ถ้าไม่ยึดแหวนไว้ไม่มีปัญญาหาคืนหรอก ก็เลยให้แหวนไป
บวกกับแอบบร้องไห้ในใจนึกถึงวันเเรกที่มาอยู่กินกับเราหมด พอเราลำบากบ้างทำไมใจร้ายได้ลง มันก็ถูกที่เค้าต้องยึดแหวนเเต่กินนอนอยู่ด้วยกันทุกวันไม่ต่าจะทำกันลงคอ ส่วนเเม่เรากลับไม่พูดอะไรเลยพูดเเค่ว่าก็ยืมตังน้องนิ่แกติดหนี้เค้าก็ต้องจำทองให้น้องอะถูกละทั้งๆที่ก่อนน่านี้ที่น้องลำบากเราช่วยเค้าเเบบไม่คิดอะไรเลย แค่อยากมาบ่นค่ะ ระบายบอกใครไม่ได้🥲🥲🥲