คือผมเหนื่อยมากเลยครับ ท้อกับการใช้ชีวิตมากเลยมีเเต่คนอื่นบอกว่าครอบครัวคือเซฟโซนที่ดีที่สุดเเต่มันไม่ใช่เลยครับ มันกลายเป็นที่ๆค่อยกัดกินผมจากข้างในมากมาย คือทุกๆครั้งที่พูดอะไรที่สำคัญไม่เคยจะจำได้เลยถามวนเเล้วเล่าพอบอกก่ินก็บอกเหลือเวลาอีกตั้งเยอะเเยะรีบบอกทำไม พอวันจะจ่ายจริงๆคือไม่มีเเล้วก็มาหาเอาดาบหน้า🥲 คือคอร์สต่างๆ ผมก็พยายามซื้อเอง พยายามไม่ให้ซื้อให้ เเต่ผมเหนื่อยทำไมผมถึงรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยได้รับอะไรที่ใส่ใจเลย ถามตลอดว่ากินอะไรไหมเเต่ไม่เคยคิดที่จะให้เงินซื้อข้าวไว้เลยถ้าไม่บอก เเต่พอกับพวกหวยจำกันได้เล่นกันได้ทั้งๆที่ไม่มีใครขอไม่มีใครให้เล่นหรือบอกเเต่ซื้อได้งวดละ 3000-4000 พอบอกกว่าบอกว่าหาจ่ายเองไม่ได้ให้จ่ายคือ ผมไม่เข้าว่าทำไมถึงไม่เก็บเงินส่วนนั้นไว้ให้ผมในอนาคตหรือใช้ในยามฉุกเฉินมากกว่า เเล้วทุกครั้งจะพยายามหาเรื่องบ่นกับผมเสมอไม่ว่าจะเวลาไหนถ้าผิดก็ยอมรับเเต่ไม่ผิดก็อธิบายเเต่ก็ว่าเถียงทั้งๆที่บางครั้งตัวเองก็ผิดเเต่ไม่ยอมรับเลย เเละยังเข้าข้างพี่เเบบทุกครั้งที่ทะเลาะถ้าผมผิดก็จะโดนด่าโดนนู่นนี้ เเต่พอเป็นพี่ทำผิดกับเงียบ เเต่ก็พูดตลอดว่าไม่ลำเอียง  เเละก็มีอีกหลายเหตุการณ์ยิ่งบ่งบอกชัดเจนว่าไม่ได้ลำเอียง ขนาดผมนอนละเมอยังบอกว่า ผมเป็นเปรตเพราะเถียงผมก็งง?ว่าถ้าเห็นลูกตัวเองมีอาการเเบบนี้ก็สมควรรีบสังเกตเเล้วเป็นห่วงมากกว่าไหมครับเเละรีบพาไปตรวจ เเม้เเต่สุขภาพก็พูดว่าไม่เป็นไรตรวจทำไม รู้สึกน้อยใจชีวิตครับ เกิดมาก็ไม่เคยที่จะคิดมั่วสุมกับเพื่อนๆไปในทางที่ผิดเกรดก็ดี คบเเต่เพื่อนดีๆ เเต่เเม่พ่อไม่เคยที่จะรู้เลย พยายามบอกว่าตัวเองหลายๆครั้งว่าสู้ๆเเต่มันเหนื่อยมากครับ อยากติดมหาลัยไกลๆอยู่ไกลๆถึงมันอาจจะอ้างว้างเเต่มันก็สบายต่อใจมากกว่า อารมณ์ส่งหวยเรียนทุกงวดถูก 2-3 ครั้งก็บอกทีดวงเเต่หารู้ไหม 10 ปีที่ผ่านมารวมๆเเล้ว 
 600,000 เเล้วไหนจะเพราะการเล่นหวยทำให้ต้องเสียอะไรหลายๆอย่างไป #ขอบคุณตัวเองที่สู้มาจนถึงวันนี้ได้เเละไม่เกเร การสอนลูกของบ้านผมก็คือการตี การตบ การฟาด การบอกถ้าเถียงปากเเตก หากผมมีครอบครัวผมจะทำให้มันออกมาตรงข้ามกับสิ่งที่ได้รับมาทั้งหมด มันต้องจบที่รุ่นผม
ถ้าทุกคนจะมองว่าผมอกตัญญูที่มาพูดถึงพ่อเเม่เเบบนี้ ครับผมมันอกตัญญู เเค่ผมอธิบายสิ่งที่มันขยายก็โดนด่าว่าเลวชั่ว ลูกกตัญญู ลองนึกดูนะครับว่าการโดนคำำเหล่านี้กับตัวคุณเองเเล้วมันจะเจ็บหรือน้อยใจเเค่ไหน