ระบายความในใจครับ...
ปัจจุบันผม อายุ25 ปี
แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านมากี่ปี ผมยังมีความฝังใจในอดีต สมัยเมื่อผมตอน ป.2-3 เรียนอยู่ชั้นประถมศึกษา โรงเรียนแห่งหนึ่งใน จ.ภูเก็ต ตลอดระยะเวลา2ปี ผมเหมือนตกอยู่ในนรก ถูกเพื่อนกลั่นแกล้งจนต้องร้องไห้ทุกวัน กลั่นแกล้งสารพัด จนตอนนี้ยังเป็น
ปมในใจ ผ่านมา17ปี มันยังไม่เคยลืมเลื่อนยังเป็น
เหมือนฝันร้าย ผมยังคงอาฆาตร หวังใว้สักวันให้คนพวกนี้ไม่ตายดี หรือให้กรรมสนองพวกเขา มีวิธีใดบ้างที่จะทำไม่เราพ้นทุกข์หรือให้เราปล่อยวางได้บ้างครับ หากเวรกรรมมีจริง ทำมัยพวกเขาถึงยังมีชีวิตที่สุขสบาย ในขณะที่ผม ยังคงเป็นเหมือนฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนทั้งชีวิต ขอคำแนะนำด้วยครับ
ขอบคุณครั
การปล่อยวาง
ปัจจุบันผม อายุ25 ปี
แต่ไม่ว่าเวลาจะผ่านมากี่ปี ผมยังมีความฝังใจในอดีต สมัยเมื่อผมตอน ป.2-3 เรียนอยู่ชั้นประถมศึกษา โรงเรียนแห่งหนึ่งใน จ.ภูเก็ต ตลอดระยะเวลา2ปี ผมเหมือนตกอยู่ในนรก ถูกเพื่อนกลั่นแกล้งจนต้องร้องไห้ทุกวัน กลั่นแกล้งสารพัด จนตอนนี้ยังเป็น
ปมในใจ ผ่านมา17ปี มันยังไม่เคยลืมเลื่อนยังเป็น
เหมือนฝันร้าย ผมยังคงอาฆาตร หวังใว้สักวันให้คนพวกนี้ไม่ตายดี หรือให้กรรมสนองพวกเขา มีวิธีใดบ้างที่จะทำไม่เราพ้นทุกข์หรือให้เราปล่อยวางได้บ้างครับ หากเวรกรรมมีจริง ทำมัยพวกเขาถึงยังมีชีวิตที่สุขสบาย ในขณะที่ผม ยังคงเป็นเหมือนฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนทั้งชีวิต ขอคำแนะนำด้วยครับ
ขอบคุณครั