ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าผมเหงาขึ้นและเศร้าขึ้น บางครั้งนั้งเฉยๆผมก็ร้องไห้ออกมาแบบไม่มีเหตุผล บางครั้งผมก็คิดว่าถ้าโลกนี้ไม่มีผมเรื่องต่างๆมันอาจจะดีขึ้นกว่านี้ก็ได้ ผมรู้สึกโกรธตัวเองผิดหวัง ไม่อยากทำอะไรเลย ผมไม่กล้าไปปรึกษาใคร ทุกวันๆ ผมจะนอนร้องไห้คนเดียวทุกคืน อะไรที่ผมเคยทำแล้วมีความสุขทุกวันนี้มันก็ไม่เหมือนเดิม ผมเป็นคนที่ยิ้มให้ทุกปัญหา แต่ครั้งนี้มีนหนักสำหรับผมจริงๆ ผมเสียใจมาก ผมพยายามเก็บความรู้สึกเอาไว้ ไม่อยากให้ครอบครัวเป็นห่วง ผมพยายามแกล้งยิ้มแกล้งหัวเราะ ทั้งๆที่ข้างในผมมันมีแต่ความเศร้า มีบางครั้งที่ผมคิดว่าถ้าโลกนี้มันไม่มีผมเรื่องทั้งหมดมันอาจจะดีขึ้น
ผมเครียดมากแต่ผมไม่กล้าปรักษาใคร เมื่อก่อนผมเป็นคนยิ้มง่ายเป็นคนร่าเริง แต่ตอนนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมือนเดิม ผมพยามขมตาหลับอยากให้วันวันนึงมันผ่านไปเร็วๆ ช่วงนี้ผมเก็บตัวอยู่ในห้อง ไม่ได้ออกไปเจอหน้าผู้คนมาสักพักแล้ว ผมพยามไม่คิดมาก แต่มันก็อดคิดไม่ได้ ผมมีแต่ความเหงาความเศร้าที่มันอยู่ภายในจิตใจ