ช่วงนี้เรารู้สึกว่าเวลากลางวันเราแฮปปี้มาก เราแบบ มีความสุข ร่าเริงแล้วก็ยิ้มให้กับคนรอบข้างตลอด แต่พอตกกลางคืนมันดิ่งมาก ดิ่งแบบไม่รู้สาเหตุแล้วเราก็ร้องไห้ค่ะ เห็นอะไรมาบิ้ว ดึงอารมณ์นิดหน่อยคือปล่อยโฮรเลย แล้วเราก็ชอบตอกย้ำตัวเอง เปิดเพลง ย้อนอ่านแชท เอาแต่เรื่องที่มัน toxic ใส่ตัว แล้วยิ่งวันที่มันมีเรื่องให้ร้องไห้ให้เครียด หรือบั่นทอนใจจริงๆ ก็หนักกว่าเดิมเลยค่ะ เป็นแบบนี้เกือบทุกวันเลย เราไม่กล้าเล่าให้ใครฟังจริงๆ พอเราเล่าเราก็รู้สึกว่าไม่มีใครเข้าใจเราเลยแล้วเราก็ผลักไสคนพวกนั้นออกไปหมด แล้วเราก็มารู้สึกว่าเราเหงาและโดดเดี่ยวทั้งๆ ที่พวกเขาก็อยู่ข้างเราตลอด เรารู้สึกเกลียดตัวเองมาก ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ มันโคตรแย่เลยค่ะ