เรื่อง ผีบอกทาง
นายป๋องกับแม่เดินทางไปงานศพญาติที่ต่างจังหวัด แม่จำทางไม่ได้เพราะไม่เคยไปมานานถึงสามสิบปีแล้ว ป๋องเลยต้องใช้กูเกิ้ลแมพนำทาง ป๋องกับแม่ออกเดินทางตั้งแต่บ่ายจนเย็นก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะถึงที่หมาย ไหนญาติบอกว่าอย่างช้าสามชั่วโมงก็ถึง นี่หกโมงเย็นจะค่ำแล้วล่อไปสี่ชั่วโมงกว่า
"แม่ พอจะจำได้ไหมว่าถึงตลาดนี้แล้วอีกไกลไหมกว่าจะถึง เมื่อกี้แม่ถามทางเขาว่ายังไงบ้าง"
"เขาบอกแม่ว่าไปอีกไม่ไกล แต่ควรแวะพักผ่อนนอนหลับที่โรงแรมท้ายตลาดก่อน เช้าค่อยออกเดินทางต่อ แม่ว่าไม่ไกลเราก็ไปต่อดีกว่า ไปนอนบ้านญาติจะได้คุยกันด้วย"
"ครับแม่ ผมก็ว่ายังงั้น ประหยัดค่าโรงแรมด้วย"
ป๋องขับมาถึงทางสามแยกจีพีเอสก็ไม่ขยับบอกว่าจะไปทางไหน สัญญาณมาขาดซะตรงแยกนี้ได้ เขาคิดในใจว่าไปทางไหนดี แล้วก็มีเสียงพูดดังชัดเจนที่หูข้างขวาของเขาว่า ไปทางซ้าย
ป๋องจึงขับไปทางซ้ายทันที ขับไปได้นานพอสมควรยิ่งเปลี่ยวสองข้างทางไม่มีบ้านคนเลย แล้วแม่ก็โวยวายว่า
"ป๋องมาผิดทางแล้ว แม่จำได้ว่าขวาตลอด ไม่มีเลี้ยวซ้ายนะ เมื่อกี้ทำไมไม่เลี้ยวขวาล่ะลูก"
"อ้าว แม่บอกป๋องเองว่าให้เลี้ยวซ้าย ผมได้ยินชัดเจนเต็มหูขวาเลย"
"ป๋องแม่ไม่ได้บอกนะ แล้วแม่นั่งอยู่ซ้ายมือป๋อง แม่จะไปบอกทางหูขวาลูกได้ยังไง พูดตลกแล้ว"
"ไม่ตลกเแล้วแม่ ป๋องได้ยินชัดเจน แต่เอ๊ะป่องคิดในใจว่าไปทางไหนดี แล้วแม่จะรู้ได้ยังไงว่าป๋องถาม ถึงได้ตอบ ชักไม่ดีแล้วแม่ถ้าแม่ไม่ได้ตอบป๋อง คนที่ตอบคือใคร?"
สองแม่ลูกมองหน้ากัน แล้วต่างพากันเงียบ ป๋องเลี้ยวรถกลับทางเก่าจะไปที่ทางแยกเดิมแล้วเลี้ยวไปทางขวา ขับย้อนมาได้นิดเดียวแม่ก็รู้สึกว่าป๋องขับรถแปลกไป คือขับเร็วมากและคอยจะเอนตัวมาทางแม่บ่อย ๆ รถเกือบจะลงข้างทางก็หลายครั้ง แม่รู้ทันทีว่าเจอดีแล้ว
"ไม่ว่าอย่างไร ลูกต้องมีสติ เราอยูในรถปลอดภัย รถพระเจิมมาแล้ว และในรถก็มีพระ ไม่มีอะไรเข้ามาทำร้ายเราได้ นอกจากเราจะขับรถไม่ดีเอง"
คำพูดของแม่ทำให้ป๋องได้สติ ตอนเลี้ยวกลับป๋องเห็นผู้หญิงข้างทางโบกมือให้จอด แต่เขาไม่กล้าจอดเพราะทางเปลี่ยวมาก ป๋องรู้ว่าแม่ไม่เห็นแต่เขาเห็นคนเดียว ป๋องเพิ่มความเร็วรถ แต่แล้วก็ต้องตกใจ เธอวิ่งตามมาตลอดทางยาวไกลและในที่สุดก็เกาะกระจกรถด้านเขา ป๋องรู้ทันทีว่าไม่ใช่คน เธอแลบลิ้นยาวเลียกระจก ดูน่าเกลียดน่ากลัว จนป๋องพยายามเอี้ยวตัวหลบไปทางที่แม่นั่ง ดีนะแม่เตือนสติเขาไว้
ป๋องขับรถระมัดระวังมากยิ่งขึ้นเขาเป็นห่วงแม่มาก ใจก็นึกถึงคุณบิดามารดา และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้คุ้มครอง ผีร้ายย้ายไปนอนแหวกอกแหวกพุงหน้ารถ หน้าเละๆ ค่อย ๆ ยืดและแยกขาดออกจากตัว ส่วนที่เป็นหัวลอยมาเกาะที่ปัดน้ำฝน ป๋องมองหน้ารถไม่ถนัด หันไปมองแม่แวบหนึ่ง เห็นแม่นั่งพนมมือท่องอะไรอยู่ ป๋องห่วงแม่มาก เขาเริ่มเปลี่ยนความกลัวเป็นความโกรธ จึงพูดออกมาดัง ๆ ว่า
"นี่เธอ หยุดโชว์นั่น โน่น นี่ ให้เราดูเถอะ มันไม่น่าดูเลย คนเป็นๆ สวยกว่าเธอฉันยังไม่ดู เน่าๆ แบบเธอก็ยิ่งดูไม่ลง เธอก็คงรู้นะแหวกให้ดูมาหลายรายคิดว่ายังไม่เคยมีใครชมเธอแน่นอน" ผีตัวนั้นก็ร้องกรี๊ดดดด
"ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้าย ก็ไปทางขวาที่ตั้งใจ จะถึงจุดหมาย แล้วอย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก อ้อทำบุญให้ข้าด้วย" ผีบอกอย่างโกรธเกรี้ยว แล้วมันก็หายไป
"ป๋องแม่สวดอุทิศกุศลให้สิ่งที่มารังควาญลูกเมื่อกี้ มันไปหรือยัง"
"ไปแล้วครับแม่ ไปเพราะผมหรือเพราะแม่ก็ไม่รู้ เขายังบอกทางและขอให้เราทำบุญให้เขาด้วย"
ในที่สุดป๋องและแม่ก็ไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัย และเล่าเหตุการณ์ที่พบเจอให้ญาติฟัง ญาติเล่าว่าผีตัวนี้หลอกคนไปทั่ว จนไม่มีใครกล้าเดินทางเส้นนี้ตอนกลางคืน เดิมเธอเป็นหญิงที่ถูกผู้ชายทิ้งตลอดเพราะเธอไม่สวย ชายได้ชื่นชมสมใจก็ผละหนี เธอเลยฆ่าตัวตายด้วยการโดดให้รถบรรทุกชนจนคอขาดกระเด็น
ป๋องไม่ได้เล่าสิ่งที่เขาพูดกับผีให้แม่กับญาติฟัง แม่ก็ยังคงปลื้มว่า ผีไปเพราะบทสวดของแม่ แต่ป๋องมั่นใจว่าผีไปเพราะบทสวดของเขา
💀💀💀
เขียนโดย PippaSmile พิปป้าสมายล์
เขียนวันที่ 1 ตุลาคม 2565
เรื่อง ผีบอกทาง
นายป๋องกับแม่เดินทางไปงานศพญาติที่ต่างจังหวัด แม่จำทางไม่ได้เพราะไม่เคยไปมานานถึงสามสิบปีแล้ว ป๋องเลยต้องใช้กูเกิ้ลแมพนำทาง ป๋องกับแม่ออกเดินทางตั้งแต่บ่ายจนเย็นก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะถึงที่หมาย ไหนญาติบอกว่าอย่างช้าสามชั่วโมงก็ถึง นี่หกโมงเย็นจะค่ำแล้วล่อไปสี่ชั่วโมงกว่า
"แม่ พอจะจำได้ไหมว่าถึงตลาดนี้แล้วอีกไกลไหมกว่าจะถึง เมื่อกี้แม่ถามทางเขาว่ายังไงบ้าง"
"เขาบอกแม่ว่าไปอีกไม่ไกล แต่ควรแวะพักผ่อนนอนหลับที่โรงแรมท้ายตลาดก่อน เช้าค่อยออกเดินทางต่อ แม่ว่าไม่ไกลเราก็ไปต่อดีกว่า ไปนอนบ้านญาติจะได้คุยกันด้วย"
"ครับแม่ ผมก็ว่ายังงั้น ประหยัดค่าโรงแรมด้วย"
ป๋องขับมาถึงทางสามแยกจีพีเอสก็ไม่ขยับบอกว่าจะไปทางไหน สัญญาณมาขาดซะตรงแยกนี้ได้ เขาคิดในใจว่าไปทางไหนดี แล้วก็มีเสียงพูดดังชัดเจนที่หูข้างขวาของเขาว่า ไปทางซ้าย
ป๋องจึงขับไปทางซ้ายทันที ขับไปได้นานพอสมควรยิ่งเปลี่ยวสองข้างทางไม่มีบ้านคนเลย แล้วแม่ก็โวยวายว่า
"ป๋องมาผิดทางแล้ว แม่จำได้ว่าขวาตลอด ไม่มีเลี้ยวซ้ายนะ เมื่อกี้ทำไมไม่เลี้ยวขวาล่ะลูก"
"อ้าว แม่บอกป๋องเองว่าให้เลี้ยวซ้าย ผมได้ยินชัดเจนเต็มหูขวาเลย"
"ป๋องแม่ไม่ได้บอกนะ แล้วแม่นั่งอยู่ซ้ายมือป๋อง แม่จะไปบอกทางหูขวาลูกได้ยังไง พูดตลกแล้ว"
"ไม่ตลกเแล้วแม่ ป๋องได้ยินชัดเจน แต่เอ๊ะป่องคิดในใจว่าไปทางไหนดี แล้วแม่จะรู้ได้ยังไงว่าป๋องถาม ถึงได้ตอบ ชักไม่ดีแล้วแม่ถ้าแม่ไม่ได้ตอบป๋อง คนที่ตอบคือใคร?"
สองแม่ลูกมองหน้ากัน แล้วต่างพากันเงียบ ป๋องเลี้ยวรถกลับทางเก่าจะไปที่ทางแยกเดิมแล้วเลี้ยวไปทางขวา ขับย้อนมาได้นิดเดียวแม่ก็รู้สึกว่าป๋องขับรถแปลกไป คือขับเร็วมากและคอยจะเอนตัวมาทางแม่บ่อย ๆ รถเกือบจะลงข้างทางก็หลายครั้ง แม่รู้ทันทีว่าเจอดีแล้ว
"ไม่ว่าอย่างไร ลูกต้องมีสติ เราอยูในรถปลอดภัย รถพระเจิมมาแล้ว และในรถก็มีพระ ไม่มีอะไรเข้ามาทำร้ายเราได้ นอกจากเราจะขับรถไม่ดีเอง"
คำพูดของแม่ทำให้ป๋องได้สติ ตอนเลี้ยวกลับป๋องเห็นผู้หญิงข้างทางโบกมือให้จอด แต่เขาไม่กล้าจอดเพราะทางเปลี่ยวมาก ป๋องรู้ว่าแม่ไม่เห็นแต่เขาเห็นคนเดียว ป๋องเพิ่มความเร็วรถ แต่แล้วก็ต้องตกใจ เธอวิ่งตามมาตลอดทางยาวไกลและในที่สุดก็เกาะกระจกรถด้านเขา ป๋องรู้ทันทีว่าไม่ใช่คน เธอแลบลิ้นยาวเลียกระจก ดูน่าเกลียดน่ากลัว จนป๋องพยายามเอี้ยวตัวหลบไปทางที่แม่นั่ง ดีนะแม่เตือนสติเขาไว้
ป๋องขับรถระมัดระวังมากยิ่งขึ้นเขาเป็นห่วงแม่มาก ใจก็นึกถึงคุณบิดามารดา และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้คุ้มครอง ผีร้ายย้ายไปนอนแหวกอกแหวกพุงหน้ารถ หน้าเละๆ ค่อย ๆ ยืดและแยกขาดออกจากตัว ส่วนที่เป็นหัวลอยมาเกาะที่ปัดน้ำฝน ป๋องมองหน้ารถไม่ถนัด หันไปมองแม่แวบหนึ่ง เห็นแม่นั่งพนมมือท่องอะไรอยู่ ป๋องห่วงแม่มาก เขาเริ่มเปลี่ยนความกลัวเป็นความโกรธ จึงพูดออกมาดัง ๆ ว่า
"นี่เธอ หยุดโชว์นั่น โน่น นี่ ให้เราดูเถอะ มันไม่น่าดูเลย คนเป็นๆ สวยกว่าเธอฉันยังไม่ดู เน่าๆ แบบเธอก็ยิ่งดูไม่ลง เธอก็คงรู้นะแหวกให้ดูมาหลายรายคิดว่ายังไม่เคยมีใครชมเธอแน่นอน" ผีตัวนั้นก็ร้องกรี๊ดดดด
"ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้าย ก็ไปทางขวาที่ตั้งใจ จะถึงจุดหมาย แล้วอย่ามาให้ข้าเห็นหน้าอีก อ้อทำบุญให้ข้าด้วย" ผีบอกอย่างโกรธเกรี้ยว แล้วมันก็หายไป
"ป๋องแม่สวดอุทิศกุศลให้สิ่งที่มารังควาญลูกเมื่อกี้ มันไปหรือยัง"
"ไปแล้วครับแม่ ไปเพราะผมหรือเพราะแม่ก็ไม่รู้ เขายังบอกทางและขอให้เราทำบุญให้เขาด้วย"
ในที่สุดป๋องและแม่ก็ไปถึงที่หมายอย่างปลอดภัย และเล่าเหตุการณ์ที่พบเจอให้ญาติฟัง ญาติเล่าว่าผีตัวนี้หลอกคนไปทั่ว จนไม่มีใครกล้าเดินทางเส้นนี้ตอนกลางคืน เดิมเธอเป็นหญิงที่ถูกผู้ชายทิ้งตลอดเพราะเธอไม่สวย ชายได้ชื่นชมสมใจก็ผละหนี เธอเลยฆ่าตัวตายด้วยการโดดให้รถบรรทุกชนจนคอขาดกระเด็น
ป๋องไม่ได้เล่าสิ่งที่เขาพูดกับผีให้แม่กับญาติฟัง แม่ก็ยังคงปลื้มว่า ผีไปเพราะบทสวดของแม่ แต่ป๋องมั่นใจว่าผีไปเพราะบทสวดของเขา
💀💀💀
เขียนโดย PippaSmile พิปป้าสมายล์
เขียนวันที่ 1 ตุลาคม 2565