สวัสดีคับ ผมชื่อบอลนะคับ
ผมเป็นคนอีสาน จาก จ.ขอนแก่น
เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมได้ย้านมาอยู่กับแฟนที่ จ.เชียงใหม่ได้3ปีแล้วคับ
ส่วนตัวผมก็หางานทำได้อาชีพขับรถส่งขนมปัง
ส่งร้าน7 ทั่ว จ.ภาคเหนือตอนบน 
ขับส่งฉะเพราะตอนกลางคืนเท่านั้นนะคับ
เสร็จงานตอนเช้าก็ต้องตีรถกลับมาเชียงใหม่
ส่วนมากผมจะได้ไปส่งที่ไกลๆ
อย่างเช่น น่าน อุตรดิ์
แม่ฮองสอน พะเยา
แพร์ ลำปาง เชียงราย
พอเสร็จงานตอนเช้าปุบ
ตีรถป่าวกลับเชียงใหม่
แทบจะได้ได้นอนเลย ถ้าง่วงก็ต้องจอดนอนข้างทางนั้นแหละ
 ตอนเย็นก็ต้องรีบมาขึ้นของให้ทันเวลา
เส้นทางไหนที่เขาว่า ไปยาก อันตราย ผีดุ
ผมก็เคยไปหมดแล้วคับ แต่มีอยู่1เส้นทาง ที่ผมรู้สึกขยาดและไม่กล้าไปอีกเลยคับ
เรื่องที่ผมจะเล่า มีดังนี้คับ
ช่วงเดือนสิงหาคม เป็นฤดูฝน
ผมได้คิวไปส่งที่ จ. เชียงราย
เป็นครั้งแรกที่ผมได้ไปสายนี้
ซึ้งผมไม่รู้เส้นทาง ต้องอาสัยดูจากGPS อย่างเดียว
เพื่อนๆที่ทำงานเขาก็แนะนำ
และแน่นยำตลอดเลย
ว่า เหลือ2ร้านสุดท้าย อย่าไปตามgps
ให้ผมวิ่งเหยียบถนนดำอย่างเดียว
เจอด้านตำตรวจ3แยกให้เลี้ยวซ้าย
ไม่งั้น จี มันจะพาไปทางเรียบชายแดนพม่า
ผมก็ได้แต่คับๆ แต่ในใจลึกๆผมก็หวาดๆอยู่เหมือนกัน
เพราะกลัวจะหลงทาง
พอมาถึง จ.เชียงรายก็เริ่มต้นส่งจากในเมืองนั้นแหละคับ
จนประมาณตี1ครึ้ง
เหลืออยู่2ที่สุดท้าย
อยู่ที่ หมู่บ้านเทิดไท และ ดอยแม่สะลอง อ.แม่ฟ้าหลวง
พอเห็นทางเข้าจากถนนหลักผมก็เลี้ยวซ้าย
ซึ้งผมจะต้องไปส่งที่ หมู่บ้านเทิดไทก่อน
ผมขับรถวิ่งตามถนนดำไปเรื่อยๆ ตามคำที่พี่ๆเขาบอกมา
ผ่านหมู่บ้านสุดท้ายก่อนจะขึ้นเขา
มาเจอเป็น3แยก
ผมขับรถเลยด้านตำรวจไป
จนลืมดูป้าย
นั้นแหละคับจุดเริ่มต้นของความหลอน
แค่เห็นทางขึ้นผมก็เสียวแล้วคับ
เพราะมันทั้งสูงและชัน ฝนก็ตกทางก็โคตรเปลี่ยว
ทั้งหุบเขามีรถผมวิ่งอยู่คันเดียวจริงๆคับ ไม่เห็นมีรถสักคันวิ่งสวนมาแม้แต่คันเดียว
ด้วยที่ผมไม่รู้จักเส้นทางเลย
ได้แต่ดู Gpsมันก็บอกให้เลี้ยวซ้ายบ้างละ เลี้ยวขวาบ้างละ
ทั้งๆที่ไม่มีทางไหนให้เลี้ยวได้เลย
ข้างซ้ายก็เป็นป่า ข้างขวาก็เป็นเหว 
ขับเข้าไปลึกเรื่อยๆ
เป็นทางโค้งหักศอกตลอดทาง
พอมาเจอ3แยกตัว Y กลางป่า
เจอป้ายบอกทาง
เป็นป้ายที่ทำด้วยไม้ดูเก่ามากๆ
ในป้ายเขียนว่า ตรงไปขึ้นดอยตุง
เลี้ยวซ้าย ไปหมู่บ้านเทิดไทด อีก34 ก.ม
ในใจเป็นเริ่มไม่มั่นใจแล้ว
รู้สึกเหมือนจะหลงทางจริงๆ
เนื้อตัวสั่นๆ หัวใจหวิวๆ
แบบบอกไม่ถูก เพราะพี่ๆเขาบอกว่า
นับจากหมู่บ้านสุดท้ายก่อนจะขึ้นเขาไปหมู่บ้านเทิดไทด
ระยะทางแค่ประมาณ15กิโล
และผมก็ตัดสิ้นใจเลี้ยวซ้ายไปตามที่ป้ายบอก
เลี้ยวไปได้แค่50เมตร ถนนตรงหน้าเป็นถนนลูกลัง
ถนนแคบมาก เหมือนทางนี้ไม่มีใครใช้มากนานมาก
ทั้งถนนเต็มไปด้วยใบไม้และเศษกิ่งไม้
เป็นทางลูกลังที่ขึ้นเขาสูงมากมีแต่โค้งหักศอกล้วนๆ
ไม่มีหมู่บ้านเลยสักหลัง
พอมาได้ประมาณสัก10กิโล
ผมกำลังบังคับพวงมาลัยจะขึ้นเขาเป็นโค้งหักศอก
สายตาก็เหลือบไปเห็นมีผู้ชายคนหนึ่งยืนโบกรถอยู่ริมโค้ง
ผมรู้สึกแปลกใจนิดๆ
แอะ ในก็ตก ที่ผ่านมาไม่เห็นมีบ้านสักหลัง
แล้วผู้ชายคนนี้มายืนทำอะไรคนเดียวกลางป่ากลางดอย
พอผมเลี้ยวโศ้งมาไฟหน้ารถก็สาดเข้าใส่ผู้ชายคนนั้นเต็มๆ
ผมถึงกับสะดุ้ง เพราะภาพที่ผมเห็นก็คือ
ผู้ชายคนนั้น กำลังยืนโบกรถผม
มีเลือดไหลเต็มตัวและมีรูอยู่กลางหน้าผาก เท้าไม่ติดดิน
สภาพเหมือนคนโดนยิงที่หัวอะไรทำนองนั้น ผมโดนผีหลอก
ทำอะไรไม่ถูกขาก็สั้น หัวใจเต้นแรง
ในมือกำพวงมาลัยไส้แน่น
เกือบจะหลุดโค้งตกเหวตายก็คาวนี้ละ
สุดท้ายรถก็ดับ เพราะเสียแรงส่ง
เขาลูกนั้นมันสูงและชันมาก พอรถดับ ผมสะตั้นไป5นาที
ผมนั่งนิ่งๆในรถ เหมือนมันนานมาก
ผมมองที่กระจอกข้างคนขับ
เห็นผู้ชายคนนั้นยังยืนอยู่ท้ายรถและดูเหมือนว่ามันกำลังจะเดินมาหา
ด้วยที่กลัวผมเลยรีบสตาร์รถ
รีบเหยียบขึ้นเขา รีบออกจากที่นั้นทันที
ไม่สนทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
ผมขับรถหมือนคนเสียสติเลยคับ
แต่ไอ้ผีตนนั้นก็วิ่งตามรถผมเช่นกัน
วิ่งแบบเท้าไม่ติดดิน
ทางข้างหน้าเป็นถนนลูกลัง
เป็นโค้งหักศอกตลอดทาง
ทำให้ไม่สามารถขับได้เร็ว
ผมจึงมองไปที่กระจกข้าง
มันก็ยังตามรถผมอย่างไม่ลดละ
ได้ยินเสียงพูดตามท้ายรถมา
ภาษาอะไรฟังก็ไม่ออก
จนผมมองเห็นแสงไฟหมู่บ้านเล็กๆอยู่ข้างหน้า
มีไม่เกิน10หลังคาเรือน
พอใกล้จะถึงหมู่บ้าน
ไอ้ผีตนนั้นก็ หยุดก็วิ่งและยืนนิ่งๆ
มองดูรถผมที่เริ่มจะออกห่างไปเรื่อยๆ
( จนมารู้มีหลังว่านั้นคือหมู่บ้าน ม้งเก้าหลัง ชายแดนพม่า )
วัดจากระยะสายตาน่าจะลงเขาไปอีกสัก3-4กิโล
ทำให้ผมใจชื่นขึ้นมา
ดูในgpsมันบอกเหลืออีก 11 กิโลจะถึงปลายทาง
ระยะทาง34กิโล ผมใช้เวลาเกือบ3-4ชั่วโมง
กว่าจะหลุดออกมาได้
เป็นทางที่ผมเข็ดขยาดที่สุดในชีวิต
ตั้งแต่ขับรถมาไม่เคยเห็นทางไหนโหดขนาดนี้มาก่อนเลย
ทางก็น่ากลัว ผีก็ดุเหลือเกิน
จนสุดท้าย มาถึงจุดหมายปลายทาง
ถึงก็จริงคับ แต่ไม่ได้เข้าหน้าหมู่บ้าน
มันลัดเลาะส่วนไร่ชาของชาวบ้านมา
เป็นทางเล็กๆเข้าหลังหมู่บ้าน
* หมู่บ้านเทิดไทเป็นหมู่บ้านชาวจีนนะคับ
พูดภาษาจีน เป็นลูกหลานของอดีตกองพล93
นี่แหละคับ ประสบการณ์จริงของผม
ที่หลงไปเป็นทางเรียบชายแดน
ทางที่เข้าไม่ใช้กันแล้ว
มีการยิงปะทะกันกับเจ้าหน้าที่อยู่บ่อยครั้ง
เป็นทางที่ประเทศเพื่อนบ้านใช้ลำเรียงยาเสพติดเพื่อที่จะข้ามมาฝั่งไทย
ล่าสุดเมื่อ3-4วันก่อน
ในทีวีก็มีข่าว ผู้ลักลอบขนยาเสพติดโดนเจ้าหน้าที่ไทยยิงตายไป14ศพ
เป็นทางเดียวกัน ที่ผมเคยหลงไปคับ
ปัจจุบันผมก็ทำอาชีพนี้อยู่
นึกถึงที่ไร ขนลุกที
ขอบคุณคับ