เราแต่งงานกับสามีมาเกือบ 10 ปี มีลูกด้วยกัน 2 คน สามีเปิดแผงขายผลไม้ ส่วนเราเป็นแม่บ้านดูแลลูก มีขายของออนไลน์เล็กๆน้อยๆ
เมื่อกลางปีที่ผ่านมา สามีมีอาการไอหนัก เจ็บแน่นหน้าอก พอไปตรวจเจอว่าเป็นมะเร็งปอดระยะลุกลาม เราช็อคมาก ได้แต่ให้กำลังใจเค้า และเริ่มรับการรักษา
หลังการรักษาได้ 2-3 เดือน สามีอาการทรุดลงมาก น้ำหนักลดไปเป็น 10 กิโล ผอมแห้ง ไม่มีแรง เสียบแหบแห้งเพราะไอตลอดเวลา ไอเป็นเลือดก็มี ไม่มีแรงขยับตัว จนนานเข้าก็ไปทำงานไม่ได้ ต้องนอนแทบจะติดเตียง ยกเว้นเวลาเข้าห้องน้ำเค้าพยายามฝืนลุกไปเข้าเอง
เรากลายเป็นเสาหลักของครอบครัว หารายได้จากการขายของเล็กๆน้อยๆ จนเงินเก็บร่อยหรอเกือบหมด เพราะต้องใช้รักษาเค้า มีแต่หนี้สินที่เพิ่มขึ้น
เราเองก็ต้องคอยดูแลเค้าตลอดเวลา คอยเช็ดตัว ป้อนข้าว ดูแลทุกอย่าง รวมถึงขายของ เลี้ยงลูก ทำงานบ้านทุกอย่างด้วย
ปัญหาคือเราเหนื่อยมาก ร่างกายเราอาจจะแข็งแรงแต่สภาพจิตใจเราจะไม่ไหวแล้ว สามีที่ป่วยก็อารมณ์ร้อนขึ้นมาก เราทำอะไรให้บางทีก็ไม่ได้ดังใจเค้า บางทีก็ไล่เราไปหาคนอื่น บางทีเงินไม่พอค่ารักษาเค้าก็หาว่าเราจะปล่อยเค้าตาย แต่เราเข้าใจว่าเค้าคงเครียดมากๆ แค่อาการเจ็บป่วยก็แย่มากแล้ว
เราต้องคอยเฝ้าเค้าตลอด เวลานอนบางทีแค่เค้าไอเราก็สะดุ้งตื่น มาคอยดูแล บางวันได้นอนแค่ไม่ถึง 2 ชั่วโมง หลับๆตื่นๆ เราวิตกกังวลไปหมด กลัวเค้าเป็นอะไรไป บางวันตื่นมาเห็นเค้าหลับ เราต้องแอบไปฟังเสียงหัวใจเค้าว่ายังอยู่ดีไหม เรากลัวมากๆจริงๆ บางทีก็อยากร้องไห้ อยากตะโกนออกมาดังๆ แต่ทำไม่ได้ เราเคยร้องไห้แล้วเค้าเห็น เค้าสงสารเรา จะไม่ยอมไปรักษาต่อ
อยากขอคำแนะนำหรือกำลังใจ ให้เรามีแรงสู้ต่อไป เพราะตอนนี้ท้อมาก ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีแล้วค่ะ