มีใครเป็นเหมื่อนเราบ้าง หลายครั้งที่รุ้สึกโดดเดี่ยวตัวคนเดียว รุ้สึกไม่ได้รับการเพิ่งพาจากครอบครัว รู้สึกว่าครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนทางจิตใจเลย มันรู้สึกเคว้งคว้างกับคำว่าครอบครัวมากๆมันรู้สึกเหมื่อนเราอยู่ตัวคนเดียวเลย มันทำให้ใจเราโครตเจ็บ เราจะข้ามผ่านมันไปให้ได้ยังไงดี..เราใช้คำว่าเฉยๆมานานมากแล้ว จนมันรู้สึกหดหู่ นั้นแหละเรจะทำให้เรารู้สึกดีมีพลังใจขึ้นมาได้ยังไงดี?