ยังยืนยันคำเดิม ว่ายังไงก็ต้องทิ้งภาคเกษตรกรรม ทิ้งให้หมด ย้ายคนจากชนบทเข้าไปในเมืองให้หมด  เริ่มจาก ลดภาษีนำเข้าสินค้าเกษตร ให้เหลือ 0% ยกเลิกเงินอุดหนุน ยุบ ธกส. และ แหล่งสินเชื่อทางการเกษตรให้หมด เปิดให้ต่างชาติ ครองครองที่ดินทางการเกษตรได้อย่างเสรี คนที่ได้ประโยชน์คือ ประชาชนธรรมดา ที่เข้าถึงอาหารในราคาที่ต่ำลง เกษตรกรได้เงินขายที่ดิน ในราคาสูง ขายทีคือปิดหนี้ได้เลย ไม่ต้องมานั่งทำนาใช้หนี้ไปวันๆ ไม่มีอนาคต ไปถามชาวไร่ชาวนาดู ว่า ถ้ารับซื้อไร่ละ 1-2 ล้าน เอามั้ย แทบไม่ต้องตัดสินใจเลย และที่ดินเกษตรกรรมไทยดี ต่างชาติน่าจะอยากได้เยอะ เหมือนพวกอาหรับที่ไปกว้านซื้อที่เพาะปลูกในแอฟริกา เราก็ต้องทำแบบเดียวกัน คือขายที่ดินเกษตรกรรมให้ต่างชาติ เพื่อเอาเม็ดเงินมาหมุนเศรษฐกิจ เหมือนขายคอนโดและบ้าน

ไม่มีประเทศไหนที่ประชาชนกินดีอยู่ดี จากเศรษฐกิจภาคการเกษตร  นอกจากประเทศที่รวยอยู่แล้ว อยากผลาญเงินเล่น ลงทุนทำเกษตรกรรมไฮเทค รัฐบาลรวย อุดหนุนราคาสินค้าเกษตรหนักๆเพื่อให้เกษตรกรอยู่ได้ เพราะไม่มีเงินอุดหนุนยังไงก็เข้าเนื้อ ขนาดว่าเขามีเทคโนโลยีดีกว่า ยังต้องพึ่งการอุดหนุนจากภาครัฐ ของไทยก็คงไม่ต้องคิด คือ ความมั่นคงทางอาหารไม่ได้ขึ้นอยู่กับ การผลิตอาหารเอง แต่ต้องหมายถึงความสามารถในการเข้าถึงอาหารด้วย ไม่ใช่ว่า ผลิตได้เยอะ แต่ส่งขายนอกหมด ปชช. ก็ก้มหน้ากิน มาม่า โซเดียม 2000 กรัม ต่อไป กุ้งโลละ 300 หมู 300 ค่าแรง 400 เอาเงินไหนซื้อ