เกษตรกรรมของประเทศไทย จะเป็นอาชีพที่ไม่อุดหนุนก็ไม่ได้ เพราะเป็นฟันเฟืองสำคัญในระบบเศรษฐกิจ แต่ถ้าอุดหนุนก็เหมือนกำลังด้นถอยหลัง ต้องเอาเงินไปโปะในงานที่ทำแล้วขาดทุน เหมือนขาข้างนึงก้าวได้ไม่เต็มที่ ต้องใช้แรงจากขาอีกข้างนึงช่วยพยุง แทนที่จะก้าวหน้าอย่างมั่นคงไปพร้อมกันทั้งสองข้าง

เห็นเมื่อต้นปี มีข่าวว่า ครอบครัวเกษตรกรที่ยากจนมีเป็นล้านครัวเรือน แต่ปลายปีก็มีข่าวว่า แรงงานในภาคเกษตรเริ่มทยอยอายุมากขึ้นและปลดระวาง

คิดว่าจะแก้ปัญหาอย่างไรให้เป็นรูปธรรมและยั่งยืน โดยเป็นการเปลี่ยนแปลงที่สูญเสียน้อยที่สุดคะ

งดคอมเมนท์พาดพิงการเมืองเนาะ อยากคุยเรื่องนี้โดยพาดพิงการเมือง รบกวนตั้งกระทู้เอง เป็นกระทู้ใหม่นะคะ