เคยบ้างไหม ที่ตอนมีลูกเพราะอยากมี หรือเพื่อเติมเต็มชีวิตคู่ แต่ไม่เคยคิดเลยว่าจริงๆแล้วลูกอยากมาเกิดหรือเปล่า? มันต้องมีบ้างแหละที่ พ่อแม่ เคยคิด   แว้บๆ ว่าอนาคตถ้าลูกเราไม่ได้อยากมาเกิดจริงๆ หรืออนาคต ลูกเราไม่ได้มีชีวิตที่ดี หรือ ลูกเราเกิดมาพิการ แต่ ช่างมันเถอะ ตอนนี้ขอผลิตลูกก่อนละกัน เรื่องของอนาคตช่างมันก่อนค่อยว่าทีหลัง  

เรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้นก็คือ เวลาที่ เรามีลูกแล้วเราคิดว่าเราเป็นผู้ให้ นั่นหมายความว่าเราคิดว่าเราเป็นคนเลี้ยงลูก เป็นคนให้สิ่งต่างๆแก่ลูก (ทั้งๆที่มันเป็นหน้าที่)  แล้วคิดว่าลูกจะต้องมีความซาบซึ้ง ในบุญคุณของเราที่ให้เราเกิดมา แต่เราไม่เคยคิดเลยว่า ในวันที่ลูกไม่ได้คิดแบบนั้น ไม่ได้คิดว่านั่นเป็นสิ่งที่เขาต้องการ 
เราเคยคิดไหมว่า ซวยละ นี่ลูกไม่ได้อยากเกิดมางั้นเหรอ เรานี่มันแย่จริงๆ ที่อยากมีลูกทั้งๆที่เขาไม่ได้อยากเกิดมาแต่แรก
เราเคยคิดไหมว่า ซวยละ นี่เราอยากมีลูกก็เพื่อให้เขามาลองใช้ชีวิต เจอทุกข์ สุข แบบที่เราเคยเจอแค่นี้นะหรอ ?
เราเคยคิดไหมว่า ซวยละ สุดท้ายลูกเราก็ต้องทรมานเพราะความเจ็บป่วย แล้วตายไปเหมือนกับทุกๆคน แล้วจะให้เขาเกิดมาทำไมแต่แรก ?
เราเคยคิดไหมว่า ซวยละ ลูกเราไม่พอใจเรา นี่เราเป็นคนสร้างเขาขึ้นมาและทำให้เขาไม่มีความสุขงั้นหรอ ?

คุณเคยคิดบ้างไหม หรือคิดว่าเราคือผู้สร้างและเป็นคนที่ต้องได้รับผลตอบแทน ?