เราคนนึงเป็นโรคชอบนั่งเหม่อ ซึ่งมันจะเป็นภาพขึ้นในหัวเราเหมือนเหตุการณ์นั้นพึ่งเกิดขึ้น ทั้งๆที่มันผ่านมานานมากแล้ว เรากลัวว่าเราจะเป็นภาวะซึมเศร้าด้วย เราไม่รู้ทำไมเราคิดงั้น เราชอบนอนไม่หลับชอบรองไห้ตอนกลางคืน หรือถ้าเราเจออะไรที่มันคล้ายๆเหตุการณ์ที่มันกระทบจิตใจน้ำตาเราก็จะไหลทันที
บางทีเราก็ชอบโทษตัวเองว่าเราคือสาเหตุที่ทำให้แม่ตัวเองตาย เหมือนเราทำหน้าที่ตัวเองไม่ดีตอนแม่เราป่วยทั้งๆที่มันก็ผ่านมา5 ปีแล้ว  ก่อนที่เราจะเป็นแบบนี้ตอนแม่เราเสียเราเอาแต่เก็บตัวในห้องข้าวเราก็ไม่กินเป็นแบบนั้นตลอด1 เดือน บวกกับตอนนี้เราก็ไม่ได้ทำงานด้วย มองไปทางไหนก็ดูว่างไปหมด บางทีเราก็ไม่อยากจะตอบคำถามกับใคร ไม่มีกำลังใจในการใช้ชีวิตเหมือนเราไม่อยากมีวันพรุ่งนี้ เรารู้สึกว่าคนรอบๆข้างได้จากและหายไปจากเราทีละคน
แบบนี้เราควรหาหมอดีมั้ย ถ้าเราหาหมอเราก็กลัวว่าคนรอบข้างที่อยู่กับเราเขาจะหาว่าเราแกล้ง