เคยได้ยินตั้งแต่สมัยรุ่นพ่อรุ่นแม่ละ เป็นแฟนถ้าคิดว่าเขาไม่รักเราจริงอย่าพาไปเที่ยวภูเที่ยวเขา เลิกกันเกือบทุกราย
ที่เลิกไม่ได้อาถรรพ์อะไร แต่จะเห็นถึงความเห็นแก่ตัวหรือการเสียสละ ความรักสบายของทั้งคู่มันอาจจะไม่ได้เท่ากัน

ยิ่งเป็นที่ที่ไม่เคยไปโดยเฉพาะ ตปท. ที่ไม่มีใครนำทาง ต้องมีหลงมีเลท ตกรถขึ้นผิด เป็นปกติจะเห็นถึงการแก้ปัญหากัน
หรือการโทษกันเป็นฟืนไฟ
เป็นเครื่องมือเร่งความเร็วโดยไม่ต้องรออนาคตยามแก่เฒ่าว่าตอนลำบากจะเป็นยังไง

กลับกันบางคนที่รักกันห่วงกันจริง ก็จะเป็นกำลังใจให้กันและทำให้รักกันมากขึ้น

ประโยคพวกนี้จริงมากน้อยแค่ไหน