คือ เป็นมาตั้งนานแล้วคะ แต่เรา ไม่สามารถพาลูกเรากลับไปอยู่บ้านแม่ได้ เพราะ แม่เราเอาแค่ครอบครัวใหม่ของเขาคะ เราเลยจำเป็นต้องทน อยู่บ้านสามี เพราะเรามีลูกสาว1ขวบ เราพยายามขอให้ลูกสาวเราเข้า รร. ตอน2ขวบครึ่ง แล้วเรา เรียนจบปริญญาตรีพอดีคะ เราคิดจะ ทำงาน เก็บเงิน ออกรถก่อน แล้วก็ทำเรื่องซื้อบ้านคะ เพื่อที่ก้าวออกจากพ่อของลูก เรากับลูกจะไม่ลำบากคะ  สิ่งที่เรา ทนไม่ได้คือ ความเห็นแก่ตัวของสามีคะ เวลา เขา ไม่สบาย เขาไม่เคยช่วยเราดูเลย อ้างแค่ว่าต้องทำงาน เราก็ ฝืน นั่งอุ้มลูก มา2วันนี้แล้วคะ เหนื่อย เพลีย มาก แต่ไม่บ่นไร เราขอแค่ลงไปซักผ้าลูกเพราะ ผ้าลูกหมดใส่คะ ปกติ ถ้าลูกตื่นร้อง สามี จะอุ้มลูกลงล่าง แต่วันนี้ ไม่ อุ้มลง เราก็รีบตากผ้า เพราะเอาลงไปซักแค่ไม่กี่ชุด เพื่อมีให้ลูกใส่ เราขึ้นมา เราเห็นลูกร้อง เขากับพูดว่า ไม่ได้ยินหรอ ว่าลูกร้อง เราเลยกับไปว่า ทำ ไมไม่ลูกลงล่าง ปกติ ก็เห็นเอาลง เขามองฆ้อนใส่เรา ไม่พอใจ
แล้วพร้อมด่า เรา ทั้งเพลีย เหนื่อยมาก ร่างกายแทบไม่ไหว  ที่สำคัญ เรา ไม่สบาย เขาไม่เคยถามไถ่ไรเลย ความอบอุ่นของครอบครัวเราแทบไม่มีเลย 😭😭😭ทุกคนเคยเจอแบบเรามั้ย เราอายุ27แต่สามี28คะ สามี เป็นคนภูเก็ต เรา คนกทม.