ตามหัวข้อเลยเราอยากจะถามทุกคนที่ผ่านมาอ่านกระทู้เราว่าเคยถึงช่วงที่เหนื่อยทั้งที่ชีวิตแทบไม่ทำอะไรเลยมั้ย เรื่องของเรื่องคือเราเกิดขึ้นมาตามปกติแต่ก็มีแค่วิธีคิดลึกๆ ของเรามันผิดปกติไปหน่อยแต่หัวข้อที่เราอยากถามเพื่อนำมาต่อยอดความคิดเป็นแรงกระตุ้นให้เราได้แก้ปัญหาชีวิตที่ถูกต้องและได้ช่วยคนที่มีปัญหาเดียวกันด้วย 

เข้าเรื่อง

เแต่ก่อนเราไม่เคยพยายามทำอะไรเลยทำไม่สุดเพราะเหนื่อยเครียดท้อ จนปัจจุบันเนี่ยก็ต่างไปนิดหน่อยตรงที่ชีวิตเราตอนนี้มีโอกาศสูงมากที่จะพลาดโอกาศหลายๆ อย่างเพราะโตแล้วครอบครัวก็ไม่มีถานะเรียกว่าจนนั่นแหละแต่แม่ไม่เคยอดอยากส่วนพ่อก็มีหนี้สินจากที่ไปกู้มาเพราะเล่นพนัน เราเลยพยายามทำสิ่งที่ควรทำ(การบ้าน ตั้งใจเรียน เป็นลูกที่ดี)ทั้งที่ปกติหายใจก็เหนื่อยแล้วพอพยายามทำมันจนสำเร็จไปอย่างก็เหลืออีกเป็นกระบุงเพราะที่ผ่านมาไม่เคยทำ(สมน้ำหน้าตัวเองดี)แทนที่จะฮึดที่ทำอะไรสำเร็จดันเหนื่อยกว่าเดิมอีก กลับบ้านไปก็หลับตื่นก็ไปเรียนชีวิตโครตวนลูป ที่ทำมาโครตเหนื่อยคำถามคือคนที่ผ่านจุดนี้มาเขาทำยังไงกัน

ดักก่อนเลย ไม่เอาแบบ'พยายามต่อไป ความพยายามไม่เคยทรยศเรา'นะ ที่อยากทราบคือแนวคิดที่มีเกตุผมมีแรงจูงใจทำเพื่อตัวเอง เราไม่อยากหายใจเพื่อพยายามเหนื่อยมากกว่าเดิมถึงเหนื่อยวันนี้วันหน้าก็เหนื่อยเหมือนเดิม ทุกวันนี้ประคับประคองอารมณ์ที่ใกล้ระเบิดใส่ใครสักคนให้เขาเสียความรู้สึกมันก็เหนื่อยสุดๆ กระทู้นี้เหมือนเราพิมพ์ระบายความรู้สึกเลย ออกทะเลไปไกล

ขอบคุณล่วงหน้าคนที่มาตอบเลย