สวัสดีค่ะ เราเพิ่งเคยตั้งกระทู้ในพันทิป

เราไม่รู้ว่า เราจะทำยังไงต่อไป เราอยากได้คนคอยปรึกษา แต่เราไม่เหลือใครสักคน
แล้วเราก็ไม่อยากให้ใครมารับรู้เรื่องที่เกิดขึ้นมากนักเพราะ เราเพิ่งเรียนรู้นึงอย่างคือ ไม่มีใครรักเราจริงๆ เล่าให้เพื่อนหรือญาติฟัง 
เราก็โดนเอาไปนินทาต่อ เราบอบช้ำกับเรื่องแบบนั้นมาก 3 ปี ที่ผ่านมาเราทั้งโดนหักหลัง โดนหนักทุกเรื่อง จากคนที่เคยมีทุกอย่าง
แล้วมันก็หายวับไปทุกอย่าง แบบไม่เหลืออะไรเลย เราอยากเล่าให้ฟัง แต่เราไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนเลย 

วันนี้เราเข้าโซเชี่ยลมีเดีย แอคเก่าที่เราเคยใช้ มันทำให้เรารู้สึกว่า ทำไมเราถึงมีชีวิตตอนนี้ที่หนักขนาดนี้ แต่เราสู้จากที่กินยาตาย ตอนแรกคนที่บอกให้สู้
ก็มาทำกับเราอีก ตอนเราลำบากคนที่เราช่วยเหลือตอนเรามีหายเงียบ ไม่เหลือแม้แต่ความเป็นเพื่อน เรานั่งดูรูปเก่าๆ แล้วเราก็รู้สึกว่าคนในนั้นที่เคยอยุ่ในตัวเรามันได้หายไปแล้ว ไม่มีวันไหนเลยที่ไม่มีความสุข แม่เราก็กำลังมีความสุข เราไม่อยากเอาความทุกข์ไปให้ท่านเดือดร้อนหรือหนักใจอีก มันเจ็บปวดข้างใน ถ้าเราพิมพ์ไม่รู้เรื่องเราขออภัยนะ เราอัดอั้นตั้นใจหาที่ระบาย 

เราไม่ได้อยากจะพูดโทษเวรโทษกรรมโทษฟ้าโทษดินหรอกนะ เรารู้ว่า เราทำตัวเองเราเลือกเองทั้งนั้น เราพยายาม ยอมรับ ปลง ปล่อยวาง ช่าง เดี๋ยวก็ผ่านไป แต่กับเรากับบางเรื่อง เราไม่เข้มแข็งพอ บางครั้งเราก็ช่างไม่ได้ ปล่อยไม่ได้ เพราะถ้าเราปล่อยเราจะทำลายชีวิตที่มีผลกระทบจากการหระทำของเราอยู่ ชื่อเสียงและเงินทองที่สร้างมาตลอด 20 กว่าปี พังหมด แล้วเราก็กำลังจะทำในสิ่งที่เราเคยด่าคนอื่นๆแต่ก่อนเอาไว้ เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมตอนนั้นเราหล้าตัดสินชีวิตคนอื่น ด่าว่าคนอื่น แต่ตอนนี้เรากำลังจะทำทั้งฟมดในสิ่งที่เราได้ว่าเขาเอาไว้ มองไปทางไหนก็ไร้ทางออก 

มันไม่มีใคร รับฟังเราได้เลย ไม่มีใครชวยเราคิกหรือตัดสินใจได้เลย เรากลัวไปหมด ไม่ได้กลัวว่าตัวเองจะเป็ไรแต่กลัวสิ่งที่จะเกิดกับคนอื่น เราอยากจะบอกทุกคนที่ตัดสินเราไปแล้วว่าเราไม่ดี ตัดสินว่าเราแย่ อยากอธิบายให้ฟังความจากเราบ้าง แต่ ท้ายที่สุด มันก็ไม่มีใคร มานั่งฟังจากที่ตัดสินเราไปแล้ว ทุกวันนี้ใครได้ยินชื่อเรา ก็มีแต่จะกล่าวในทางที่ไม่ดีนัก บางครั้งไม่ได้อยากรู้แต่ยังมีเพื่อนรักทรยศ ส่งมาให้ดูเหมือนยิ่งเสียบมีดที่แผลให้ลึกเข้าไปอีก เราฟมดหนทางกับการมีชีวิตอยู่ เราอยากหายไปเงียบๆ ไหนๆทุกคนก็ลืมเราเกลียดเรากันอยู่แล้ว ครอบครัวหรือญาติไม่มีใคร หวังดีกับเราอยู่แล้ว คนที่รักเราจริงๆ ก็ไม่ได้อยู่แล้ว มันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน จริงๆ