บางครั้ง...เราต้องยอมรับกับความจริงที่เราไม่อาจปฏิเสธ...แม้จะเจ็บปวด ...เพราะมันเป็นกฏของธรรมชาติที่ไม่อาจหลบหลีกและยกเว้น...

แต่กับความจริง... ที่ถูกตัดสินโดยความรู้สึกนึกคิด โดยองค์ประกอบของความเป็นมนุษย์ที่ยังอุดมไปด้วยกิเลสและตัณหา... มันเจ็บปวดยิ่งกว่า...

ตัวอย่างแรก...แม่ผมเป็นมะเร็งขั้นสุดท้ายที่ปอดลามขึ้นสมอง...ที่ผมพยายามประคับประคองชีวิตแม่มาตั้งแต่สิงหาคมปีที่แล้ว...จนถึงวันนี้...
แม้จะรู้ว่า...มิอาจต่อกรกับมัจจุราช...ที่พยามกระชากเอาชีวิตคนที่เรารัก... ทุกครั้งที่นึกถึงวันนั้น...ที่จะมาถึงเมื่อไหร่ไม่รู้...มันช่างเจ็บปวดยิ่งนัก

แต่คงเทียบไม่ได้กับ...แพะ... ที่ผมเชื่อว่ามีจำนวนไม่น้อยที่หลายคนถูกตัดสินให้ผิด...ทั้งๆที่ไม่ได้กระทำผิด...กับการตัดสินของท่าน...ผู้ผดุงความยุติธรรม...

ที่ได้ทำลายชีวิตของคนคนหนึ่ง...ที่อาจกระทบถึงคนที่อยู่ข้างหลังที่เกี่ยวข้องกับเขาเหล่านั้น...อันนี้สิ...มันเจ็บปวดยิ่งกว่า...
.
.
.
ผลึกหิน CrystalStone