ยุทธภพมีแต่แก่งแย่งชิง
อมตะแท้แน่จริงหามีไม่
อำนาจมามินานก็จากไป
ผู้ยิ่งใหญ่มีผู้ใดยืนยง

ประชาชนเป็นดั่งเสียงสวรรค์
ผู้กุมใจได้นั้นมิอาจหลง
คุณธรรมค้ำใจและซื่อตรง
สร้างรากฐานมั่นคงมิสั่นคลอน

กฏหมายมีเพื่อชูยกคนดี
มิใช่มีเพื่อกดใช้ขุดถอน
อ้างชอบธรรมทำเพื่อราษฎร
ใครต่อกรเข่นฆ่าตามราวี

แม้วุ่นวายก่อเกิดวีรบุรษ
ผู้เยี่ยมยุทธมากมายหลายหลากสี
มิอาจแยกแบ่งโฉดเขลาแลชั่วดี
มีกระบี่ห่างตัวหัวกระเด็น

ความแสแสร้งแสดงออกว่าจริงใจ
มิอาจมองออกง่ายด้วยตาเห็น
เพียงผิวเผินแค่เปลือกอาจซ่อนเร้น
ฝืนยืนเด่นอาจหายไร้ร่องรอย

อันเหล้าใดได้ปลอบใจเหล่าผู้กล้า
ก็ถือเป็นวาสนาเหล้าไม่น้อย
ตัวข้านั้นมีสุรานารีคอย
เรื่องท้าต่อยไปประลองข้าขอตัว


---ผลึกหิน---

แรดไร้นอ เสือไร้เขี้ยว ดาบไร้คม จ่อมจมอยู่กับสตรีและเมรัย...แค่นี้ก็สุขใจ

เรื่องคิดครองยุทธภพ ล้วนเป็นเรื่องของคนโง่เขลา