ตอนนี้เราอยู่ม.ปลาย กำลังอยู่ชั้นม.5/3 มีอยู่4ห้อง เราอยู่ศิลป์คำนวณ ซึ่งเราคิดว่าห้องเราเป็นห้องที่เรียนหนักมาก งานเยอะทุกวัน บางคาบคุณครูก็ให้งานเยอะมากส่งภายในคาบด้วยจนบางครั้งเราก็ทำไม่ทันคุณครูก็ด่า เราเอางานไปส่งทีหลังครูก็หาว่าเราอ้าง จนเราไม่รู้ต้องทำยังไง เราเครียดมากครูทุกคนสั่งเหมือนมีการบ้านวิชาเดียว ถ้าเอาทุกวิชามารวมกันก็เยอะมากทำไม่ทันบ้างก็มี บางวันก็เก็บมาคิดจนเครียดนอนไม่หลับ สังคมในโรงเรียนก็แย่ทัศนคติคุณครูก็แย่ แย่จนเราไม่รู้จะไปต่อยังไง เราจะเรียนไหวมั้ย เราจะทำได้ดีเท่าคนอื่นหรือปล่าว บางครั้งเราก็คิดว่าเราอยากตายคิดว่าถ้าเราตายทุกอย่างคงจะดีกว่านี้ เราแอบร้องไห้คนเดียวทุกวันโดยไม่มีใครรู้ เราคิดว่าเราเป็นภาระของครอบครัวถ้าพ่อแม่ไม่มีเราเขาคงสบายกว่านี้ เราเป็นลูกคนเดียว เรากดดันทุกอย่างทำไมทุกอย่างต้องมาอยู่ที่เรา เราพยายามแต่ผลลัพธ์มันก็ไม่ดีขึ้นเลยมีแต่แย่ลง ทั้งครอบครัวทั้งการเรียน ขึ้นมหาลัยไปเราจะไหวอยู่มั้ย หรือเราอาจจะไม่ติดก็ได้ เราถูกกดดันมาเยอะมาก เราอยากให้พ่อแม่สบายอยากหาเงินมาให้เค้าใช้เยอะๆ อยากให้เข้าพักผ่อน พ่อแม่ทำงานหาเงินส่งให้เราเรียน แต่กลับกันเราเรียนไม่ได้อย่างที่เขาหวังไว้เลย เราอยากฆ่าตัวตายมากแต่เราก็ไม่กล้าทำ บางครั้งก็คิดว่าถ้าเราตายไปพ่อแม่จะอยู่ยังไงพ่อแม่ก็แก่แล้ว เรามีกันอยู่แค่สามคนพ่อแม่ลูก เรารักพ่อแม่เรามากถึงบางครั้งเราอาจจะโดนเค้าด่าเค้าตีบ้าง เราควรจัดการความแบบนี้ของตัวเองยังไงดีที่คิดว่าตัวเองดีไม่พอตลอด อยากกลับไปเป็นเด็ก คนเราเติบโตเพื่อมาเจ็บปวดกันหรอ