ในช่วงนี้ตัวหนูเองไม่ค่อยมีความสุขเท่าที่ควรเลยค่ะบางคนอาจจะคิดว่าเป็นแค่วัยรุ่นจะมีเรื่องอะไรให้เครียดนักหนูก็คิดแบบนั้นหนูควรได้ใช้ชีวิตให้มีความสุขสิแต่ทำไมถึงต้องมาเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้ เกริ่นก่อนนะคะว่าตอนนี้หนูศึกษาอยู่ปี2 หนูอาจจะพิมพ์วกไปวนมาหรืองงๆนิดๆ หนูคือเด็กผู้หญิงปกติคนนึง หนูอยากทำหลายๆอย่างโดยที่ตัวหนูเป็นคนเลือกเองแต่หนูไม่เคยได้ทำแบบนั้นเลยค่ะ ชีวิตนี้หนูต้องคอยทำตามคำสั่งของคนในครอบครัวเท่านั้นซึ่งที่ผ่านมาหนูพยายามทนมาตลอดหนูอยู่ในกรอบมาโดยตลอดหนูไม่เคยเถียงไม่เคยอะไรทำตามที่สั่งตลอดซึ่งแน่นอนว่าลึกๆแล้วบางเรื่องบางอย่างมันทำให้หนูอึดอัดไปหมด หนูไม่รู้ว่าทำไมทุกคนถึงเอาแต่สั่งให้หนูทำแบบนั้นแบบนี้ ทำไมไม่เคยถามว่าหนูต้องการมันมั้ยหนูโอเคที่จะทำสิ่งนี้รึป่าว ทุกๆอย่างของหนูมันถูกจัดแจงถูกกำหนดแล้วก็ตีกรอบไปหมด หนูห้ามมีแต่งตัวแบบนี้ห้ามซื้อนู้นซื้อนี่หนูห้ามทำแบบนี้อะไรที่เขาไม่พอใจจะถูกห้ามไปหมด แล้วหนูก็ห้ามมีเพื่อนด้วยหนูห้ามคบเพื่อนแบบนี้หนูห้ามไปไหนมาไหนกับเพื่อนหลังเลิกเรียนหนูต้องกลับบ้านเลยทันที การที่เราอยู่มหาลัยแล้วมีนจำเป็นต้องมีสังคมต้องมีเพื่อนนะคะหนูเกิดคำถามเข้ามาในหัวเลยทันทีหนูไม่รู้ทำไมเขาถึงคิดแบบนี้เขาชอบที่จะเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของทุกสิ่งฟังแค่ตัวเองแต่ไม่เคยฟังเด็กคนนี้เลย
ปล.ยังมีอีกนะคะหนูจะค่อยๆระบายมันออกมา หนูอาจจะพิมพ์งงๆไปหน่อยตอนนี้หนูตันมากๆ