สวัสดีครับ ผมเป็นผู้ชายที่อายุ 20ปี เเล้วมีปัญหาที่จะให้ชาวพี่น้องพันทิปช่วยหน่อยครับ
 เรื่องมีอยู่ว่าผมกับเเฟนทำงานด้วยกันภายใต้องค์กรมาระยะนึงเเล้วตัดสินใจลาออกจากงานเเล้วไปอยู่บ้านเเฟนเพื่อที่จะเปิดร้านเป็นของตัวเอง บ้านเเฟนประกอบไปด้วย พ่อ เเม่ พี่ชาย พี่สะใภ้ อาม่า อากง พอผมอยู่ไปได้สักระยะ ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเวลาอยูบ้านเเฟน เพราะบ้านเเฟน เป็นครอบครัวใหญ่ เเล้วผมรู้สึกวาผมตัวคนเดียวเเล้วต้องมาอยู่ท่ามกลางครอบครัวใหญ่ผมจึงทำตัวไม่ค่อยถูก 
เพราะที่บ้านเเฟน มีพื้นที่ราว 30 ไร่ จึงเป็นบ้านที่กว้างเอาเรื่อง ที่บ้านเเฟนเขาก็มีกิจกรรมทำกันอยู่ทุกวันคือ เลี้ยงไก่ราว3-4ร้อยตัวส่วนตรงนี้พ่อเเม่พี่ชายเขาจะช่วยกัน ส่วนตัวผมก็มักจะเกรงทำตัวไม่ค่อยถูกเเล้วมักจะโดนเเฟนบ่น บอกให้ไปช่วยเขาบ้างถามบ้างว่ามีอะไรให้เราพอจะช่วยได้บ้าง ไอเราก็เข้าไปถามว่าผมพอจะช่วยอะไรได้มั้ย คำตอบก็คือ ไม่ต้อง ไม่เป็นไร ไอเราก็คิดว่า เเต่ละคนมีหน้าที่ของตัวเองเเล้วเราก็ไม่กล้าที่จะเอาตัวเองเข้าไปในกิจกรรมนั้นๆ ทุกๆเช้าครอบครัวของที่บ้านเเฟนก็จะตื่นเช้ากันมาก 7-8โมงนี่ตื่นกันเเล้ว ผมเองเป็นคนที่ชอบตื่นสาย เเฟนต้องคอยปลุกตลอดเเต่ก็พยายามตื่นทุกทีเพราะนี่ครอบครัวใหญ่เดะโดนว่านอนกินบ้านกินเมือง 
    จนวันนึงเราได้มาเปิดร้านอะไรเป็นของตัวเองเรียบร้อย ค่อยๆทำมาเรื่อยๆ จนวันนึงผมได้มานั่งกินข้าวกับเเฟนสองคนเเล้วด้วยเหตุอะไรไม่รู้ ถึงต้องได้พูดได้คุยเรื่องที่บ้านกับตัวเราเอง เเฟนเราก็พยาพยามสื่อเเละอธิบายว่าเรานั้น ได้ทำอะไรที่ไม่เหมาะสมเเละเสียมารยาทในบ้านของเขา
1.ชอบนอนตื่นสาย
2.ไม่ค่อยช่วยหยิบจับอะไร
3.พูดหยอกล้อเล่น
4.เวลากินข้าวมักไม่ทักพ่อเเม่หรือคนอื่นๆว่ากินข้าว
       
     ผมก็ได้ฟังเเล้วพยาพยาม สื่อถึงความหมายของผมที่ได้ทำเเบบนั้นไป ผมก็ได้พูดไปตรงๆว่า" บางที
เค้าอยู่บ้านเทอเเล้วไม่ค่อยเป็นตัวเอง เพราะเเบบครอบครัวเทอเปนครอบครัวใหญ่เเล้วบางทีเค้าทำตัวไม่ค่อยถูก จะหยิบจะจับอะไรก็กลัวก็เกรงใจเพราะทุกทีบอกไม่ต้องช่วย ไอที่นอนตื่นสายก็ใช่ว่าจะไม่พยายามตื่นเเบบที่บ้านเทอนะเวลาเทอปลุกเค้าเเล้วบอกให้เค้าไปล้างจานเค้าก็ฮึบขึ้นมาเเล้วไปทำตามที่เทอบอก ที่เค้าพูดหยอกล้ออะไรไปบางทีเค้าไม่เคยที่จะมีเจตนาที่จะทำให้ครอบครัวเทอไม่พอใจเพราะเค้าว่ามันไม่ก็ไม่ได้รุนเเรงจนเสียความรู้สึกขนาดนั้น เวลากินข้าวเหมือนกัน เค้าไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องทักจะต้องเรียก ป๊า กินข้าว เเม่ กินข้าวรู้ว่ามันเป็นมารยาท เวลาเข้ามานั่งกินเค้าก็ไม่ได้ทีท่าที่ทำให้มันเรียกมารยาท เเค่มานั่งกินเฉยนั่งกินเงียบๆไม่เห็นจะเป็นไร (อันนี้คิดในใจ ไอการที่เรามานั่งกินปกติไม่มีทีท่าอะไรเเบบไม่เหมาะสมรึไม่สมควร เเล้วอยู่มาถูกด่าถูกว่าจากเเฟนว่า เห้ยทำไมทำเเบบนี้มันเสียมารยาทนะเทอ เเต่ทางกลับกัน กูกินข้าวอยู่เเล้วก็โพ่งพ่างขึ้นมาด่ามาว่ากูทั้งๆที่ไม่คิดอะไรเลยจนทำให้ไม่อยากกินข้าว ณ ตอนนั้นเลย สรุปเเล้ว ใครกันที่เสียมารยาท) เเล้วก็โพ่งขึ้นมาว่า ...."ที่เค้าพูดเรื่องนี้ไม่ใช่เพราะเค้าอยากจุดประเด็น เพราะ ป๊าเเม่มาคุยกับเค้าเองว่า กิริยาท่าทางเทอบางทีมันยังไม่สมควร เทอเป็นผู้ชาย เทอควรจะมีสปริตช่วยที่บ้านทำนั้นนี่บ้าง ไม่ใช่จะเอาเเต่นอนตื่นสายไม่ช่วยอะไรเลย เเต่ก็ใช่ว่าเทอจะไม่ช่วยอะไรเทอช่วย เเต่เเบบไม่รู้สิ ป๊ากับเเม่มองว่าเทอยังไม่ผ่านบางประการ อันนี้ขอพูดตรงๆนะ จนป๊ากับเเม่อะ ต้องเอาเทอไปเปรียบเทียบกับเเฟนเก่าเค้าอะ ที่เเบบทำทุกอย่างเลยนะ เค้าฟังเองยังโกรธเลยเเต่ทำไรไม่ได้ เพราะมันเป็นความจริง คนเก่าเค้าเเทบไม่ต้องให้บอกอะไรเลย มันทำหมดทุกอย่างจริงๆ ตื่นก่อนเค้าอีกด้วยซ้ำ"
       
       เอาเเล้วโดนเปรียบเทียบกับคนเก่าเเล้วว ความรู้สึกผมในตอนนั้นลอยฟิ้วไปเลย ได้เเต่พูดว่า "เข้าใจๆ เค้าไม่โกรธไม่เป็นไร พูดได้ๆว่ามาๆ"ความรู้สึกตอนนั้นโอโหวรึว่าเหมาะกับการที่จะไปอยู่บ้านเขาเหมาะที่จะอยู่ข้างนอกกับเเฟน รึควรเลิกกับเขาเเล้วไปตามทางของเราซะ ที่บ้านเขาจะได้ไม่ต้องมาบ่นมาว่าเเล้วอยู่เรื่อยๆ รึควรไปเลยดีมั้ย ตอนนั้นความรู้สึกผมโครตเฟล ทำไมกันความเป็นตัวของเราเองไม่ควรจะเป็นที่ยอมรับรึเข้าใจในความเป็นตัวเอง รึเราควรจะเข้าใจเเต่ฝ่ายเขาฝ่ายเดียว ไม่เเฟร์เลย ทำไงดีตอนนี้เคลียดอยู่กับเรื้องนี่เพราะไม่สบายเรื้องนี่เอามากๆ ผมควรทำไงดีครับ ....