เเฟนเราชอบนอนมากค่ะต่อให้นอนไวเเค่ไหนก็ตื่นสายก็นอนต่อได้ตลอดเเฟนเราเรีบนกศน.ส่วนเราเรียนสามัญเราไปโรงเรียนกับมาเหนื่อยๆก็อยากคุยกับเเฟน เเฟนเรานอนเที่ยงคืนไม่เกินนี้กว่าจะตื่นก็บ่าย2กว่าๆโรงเรียนเราเลิกบ่าย3กว่าเราจะกลับบ้านก๋เกือบ4โมงระหว่างเราจะกลับเขาก็จะตื่นมานั้งกิรข้าวเเล้วรอเรากลับบ้านโทรไปพอเรากลับมาเขาก็นอนทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำเลยไรเวลาเขาบอกให้เราปลุก อย่างเช่นเขาให้ปลุก5โมงพอเราปลุกก็ไม่ตื่นพอเราเรียกเขาก็เมินนอนต่อเราเเบบโครตโมโหเลยมันปนกับน้อยใจเเทนที่เรากลับมาควรจะเหนื่อบควรจะนอนเเต่เขาที่ไม่ได้ทำไรกลับมานอน เวลาวันหยุดเราวันเสาร์เราก็ต้องรอโทรปลุกเขาตอนเที่ยงเที่ยงก็ไม่ตื่น ตื่นบ่าย2พอตื่นมาก็มากินข้าวเเล้วก็นอนต่อกว่าจะตื่น5โมงเย็นกว่าๆ เราโครคน้อยใจเลยเราเหนื่อยมากเหนื่อยใจเราอยากออกไปจากความสัมพันธ์เเบบนี้มากเเต่เขาเป็นผช.ที่ดีคนนึงเลยเเต่พอเขารู้ว่าเรายอมเราขาดเขาไม่ได้เขาก็ทำตัวเเบบนี้เวลาเราว่าเรางอนน้อยใจเขาก็เงียบใช้เหตผลว่าไม่อยากพูดไม่รู้จะพูดไร เราขาดเขาไม่ได้เเต่เราเหนื่อบจริงๆไม่มีเราเหมือนเขาก็อยู่ได้นอนดูการ์ตูนดูต้อกๆ เเต่เรากลับต้องการเขา เราควรทำไงให้เขามาสนใจเราหรือควรทำไงให้เราเลิกๆสนใจเขาไปดีเพราะใจเรามันขาดเขาไม่ได้