ช่วงนี้เราเหนื่อย งานก็เยอะ อาจารย์ก็สั่งงานเหมือนไม่เคยสั่งมาก่อน ไม่เคยคิดเลยว่าเราจะทำทันไหม แล้วมันไม่ได้มีแค่วิชาเดียวด้วย เอาจริงๆเราคิดอยากจะลาออก เลยคุยกับแม่หลายครั้งแล้ว แต่แม่ก็บอกไม่ให้ออก ครอบครัวเราไม่ค่อยมีฐานะนะ ครอบครัวไม่มีอาชีพหลัก มีงานวันไหนก็ทำ แล้วค่าเทอมของเราก็แพง เทอมละหมื่นกว่า ซึ่งครอบครัวเราหาไม่ทัน แล้วเราก็มาเครียดเรื่องเพื่อนอีก เพื่อนทำเหมือนไม่อยากคบเราเป็นเพื่อนอ่ะ ไปไหนมาไหนไม่เคยชวนเราเลย เมื่อวานอ่ะ ถ้าเราไม่ทักไปหาว่ากินไรเราก็ไม่รู้หรอกว่าพวกเขาจะไม่ตลาดกัน เราก็ไม่รู้หรอกว่าใครไปบ้าง เราก็แอบดูพวกเขาไปกันหมดทั้งกลุ่มยกเว้นเรา เราไม่ทักเราก็ไม่รู้ว่าเขาชวนกันไปหมด เราอ่ะเป็นคนคิดมากนะ เรื่องนิดหน่อยก็เก็บมาคิดละ ตอนนี้เราแค่อยากมีคนคอยอยู่ข้างๆ เมื่อกี้เราก็พยายามผูกคอตายมาแล้วแต่เราไม่กล้าพอ แต่ก็อยากตายให้มันจบๆ ทุกคนอาจจะคิดนะว่าเราจะอยากตายทำไม มันไม่มีเรื่องไรให้หน้าเครียดมาก ใช่ค่ะ เราก็ไม่รู้มันอาจจะเป็นเรื่องที่สะสมมานานแล้วก็ได้ ตอนที่จะฆ่าตัวตายอ่ะ เราคิดอย่างเดียวคืออยากให้พ่อแม่สบาย ไม่อยากให้พวกเขามาทรมานกับเราอีก ไม่ต้องหาเงินให้เราอีก แล้วพ่อแม่ก็คาดหวังกับเรามาก แต่เรากลับทำไม่ได้ ไม่มีอะไรดีเลย ทำไรก็ไม่เป็น เรียนก็ไม่น่ารอด มาเรียนเหมือนเอาเงินมาทิ้งเฉยๆ เราแค่อยากรู้ว่าเราต้องทำไงต่อ? ตอนนี้มันดิ่งมาก มันท้อมาก ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
เบื่อกับชีวิต