วันนี้เรามาระบาย🤣

ปัญหาในชีวิตที่เกิดในมหาลัยมาทั้งหมดเลยอ่ะ เรากลับมาทบทวนและคุยกับตัวเองมามากพอสมควรว่าเราจะยอมให้เรื่องเราเหล่านี้มากระทบกับชีวิตเราจริงๆหรอ เเล้วมันก็กระทบมากซะด้วยจากเทอมที่แล้วเป็นคนที่เรียนดีมาตลอด 3.8 ไม่ก็ 3.7 แย่หน่อยก็ 3.6 แต่เทอมที่แล้วด้วยเรื่องราวพวกนี้ที่มันยังชอบมาวนเวียนอยู่ในหัวเราเราไปเรื่อยไปเปื่อยมากสรุปว่าตกลงมา 3.4 ต่ำที่สุดที่ไม่เคยจะเกิดขึ้นกับชีวิตเลย 

แล้วเมื่อ 2 วันที่ผ่านมาก็เปิดเทอม 2 เราลงเรียนในที่ที่เราอยากเรียนเราไปอยู่ในที่ใหม่ๆเรียนเสร็จไปทำนั่นทำนี่แบบที่ไม่ต้องรอใครหรือนั่งเรียนรวมกับคณะเรานั่งคนเดียวได้แล้ว ทั้งๆที่คนรอบห้องนั่งกันเป็นกลุ่มกันทุกคน แต่ ณ ตอนนั้นเราไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว  ก็รู้สึกดีกับตัวเองมากเลยที่ก้าวผ่านตรงนั้นมาได้อีกขั้นหนึ่ง โดยที่ไม่ต้องแคร์อะไร

แต่เรื่องที่เพิ่งเกิดกับตัวเองเมื่อกี้เลยคือวิชาหนึ่งให้เราจัดงานกลุ่มเราก็ทักถามเพื่อนไปเลยด้วยความที่เราไม่ได้มีกลุ่ม แล้วกลุ่มที่เรานั่งเรียนอยู่ด้วยบ้างเขาไปจับกลุ่มกับคนที่เราทะเลาะด้วย

เราก็ทักไปรวมกลุ่มเขารวมเราเป็น 4 คนแต่อาจารย์ต้องการ 7-8 คน เราก็โอเคโล่งใจและมีกลุ่มทำงานแต่พอตกเย็นมาเพื่อนทักมาบอกว่าเขาจะไปรวมอีกกลุ่มนึงเป็น 8 พอดีคบแล้ว  

ตอนนั้นใจเราหวิวเลยแล้วเราล่ะตอนนั้นโกรธนะหน่อยนะแต่ก็คุยกับเพื่อนไปแล้วแหละว่านอยนะแกเพื่อนก็ขอโทษมา ก็ไม่อะไรต่างคนก็ต้องต่างเอาตัวรอดอะเนอะ เราก็ทักหาเพื่อนทุกคนเลยก็เต็มหมด

ต้องมาอยู่กับเพื่อนกลุ่มสุดท้ายนี้เขาเป็นกลุ่มเพื่อนที่จะว่ายังไงล่ะก็สนิทอยู่คุยได้แต่ไม่ค่อยทำงานเท่าไหร่ แต่ด้วยความมันเลือกไม่ได้เนอะ ก็ทักไปนี่ก็นั่งคุยกับพ่อเลยว่าเราก็คงต้องทำในส่วนของเราให้มันดีที่สุดใช่ไหมพ่อ เราเก่งเรื่อง present และทำงานอยู่แล้ว แต่ด้วยความที่มันเป็นงานกลุ่มเราแอบกังวลนิดนึงแต่ก็คงต้องคุยกับเพื่อนแหละว่าพวกแกต้องทำงานนะเพราะมันเป็นงานใหญ่เลย 40 คะแนน

นั่นแหละเป็นความรู้สึกที่แบบการที่เราอยู่ตัวคนเดียวไม่มีกลุ่มเวลาทำงานนี่มันแอบลำบากเหมือนกันนะเนี่ย555555
แต่ก็อย่างว่าแหละมันเลือกอะไรมากไม่ได้ทำให้เต็มที่ในแบบของเราใช่ไหมทุกคน หรือทุกคนมีวิธีจัดการหรือแนวทางยังไงบ้างแชร์กับเราหน่อย เราจะได้เอาไปปรับใช้ดูให้มันเหมาะกับตัวเอง

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะคะ✨🌈🌱