คือว่าพ่อแม่ไม่ค่อยค่อยเข้าใจเราและพอเราบอกเขาว่าเราไม่ฟังเราเขาก็มักบอกฟังเขาจะฟังแต่พอเริ่มอธิบายไม่นานเขาก็ด่าเราทั้งที่เรายังอธิบายไม่จบเขาตีเราบ้างล่ะพอเราทำอะไรไม่ถูกใจเขาหรือเราอยู่ของเราเฉยๆแต

เรามีความรู้สึกว่าย่าไม่รักเราตอนเด็กเราผูกพันกับย่ามากแต่พอมีหลานอีกคนก็คือแกไม่ค่อยรักเราเลยเวลาเราทำอะไรเราก็ผิดตลอด เราชอบเที่ยวกลางคืนพอดีว่าพ่อเราเอารถเราไปเราก็เลยเอารถแกไปเที่ยวแล้วแกโมโหมามาก

คือเรามีปัญหากับเพื่อนเรื่องที่เพื่อนชอบด่าชอบหงุดหงิดใส่เเต่คนนั้นเป็นเพื่อนผู้ชายนะคะ ขออธิบายก่อนตอนนี้เราอยู่ม.3เรามีเพื่อนผญ5คนผช4คนเป็นเพื่อนสนิทกันค่ะเมื่อตอนม.2มีเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มนั้นมีเเฟน

ต้องขอเล่าย้อนก่อนนิดนึงว่าคุณย่ารับเอาลูกของน้องสาวมาเลี้ยงตั้งแต่เล็ก รักเหมือนลูกเหมือนหลานคนนึง พอจบม.6 อา(ลูกของน้องสาวย่าที่รับมาเลี้ยง)ก็ไปทำงานโรงงานอยู่หลายปี ความสัมพันธ์กับที่บ้านเราก็โอเค

ขอสอบถาม หรือ ปรึกษา หน่อยคะ พอดีดิฉันคบกับแฟนมาปีนี้เข้าปีที่สี่แล้วค่ะซึ่งแฟนมีลูกติดหนึ่งคนเป็นผู้ชายถ้าตอนนี้ก็อายุแปดเก้าขวบแล้วตอนนี้เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันอยู่คนละบ้านค่ะเพราะต้องทำงานพอดีดิฉันค

ไม่เข้าใจพ่อแม่เลยจริงๆ เราอายุ20ปีจบม.6มาอยากเรียนต่อเขาก็ไม่ให้เรียนบอกไม่มีตังส่งเสียแต่พอจะไปทำงานก็ไม่ให้ทำเพราะเป็นห่วงเรา บอกให้เราอยู่บ้านเฉยๆ แล้วเราจะเอาเงินไหนใช้ อีกอย่างอยู่บ้านไม่เคยมีคว

เราเศร้ามากเลยเวลาปรึกษากับคนในครอบครัว แล้วเค้ามักจะเอาเหตุผลและความคิดของตัวเองมาบั่นทอนเรา จนในที่สุดเราก็ไม่ไว้ใจคนในบ้านเลย กลับรู้สึกสบายใจที่ได้คุยกับเพื่อน หรือคนที่ไม่รู้จักที่เค้ามาตอบคำถามผ

ตอนนี้เราอยู่กับยายเเล้วก็เเฟนยาย(ที่ไม่ใช่ตาเเท้ๆ) เรามีหน้าที่ทำงานบ้านทุกอย่าง เราก็ทำตลอด เเต่ทำเท่าไหร่ก็ไม่เคยดีในสายตายาย  ทำหรือไม่ทำยายก้ด่าอยู่  ด่าเหมือนเราไม่ใช่คน ไล่เราออกจากบ้

เราเวลาแม่เลี้ยงด่าเราบ่นเราเราจะเงียบแต่พอโดนหนักๆเข้าใครจะทนไหวจริงมั้ยคะ บางทีเราพูดดีดีเขาก็ว่าเราเถียง เราเหนื่อยอะค่ะ ทำไมคนในบ้านต้องกลัวมันพ่อเราก็บอกให้ยอมไปก่อนเรียนจบค่อยไปจากที่นี่แต่เราอย

เราคนหนึ่งที่คิดว่า ที่บ้านไม่ใช่เซฟโซน เมื่อก่อนอ่ะใช่ แต่ตั้งแต่ย่าเราเสีย เรารู้สึกว่า เราไม่มีคนที่รับฟังเรา ย่าเป็นคนที่ฟังเราได้ทุกเรื่อง เวลาเรามีปัญหา ย่าก็จะให้กำลังใจ เวลาเรามีเรื่องน่ายินดี