ตอนนี้เราอยู่ ม.ปลาย ขอบอกก่อนว่าเรามีเพื่อนน้อย ส่วนใหญ่เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยกล้าเเสดงออก มีเราที่ตรงข้ามกับเพื่อนเลย ส่วนใหญ่เลยต้องเป็นผู้นำตลอด และเริ่มจะเหนื่อยกับการเป็นคนนำตลอดเวลา พอจะทำอะไรก็ไม่มีใครนำ ไม่มีคนเปิด ไม่ว่าจะเป็นตอนทำงานกลุ่ม ก็ต้องคอยแบ่งหน้าที่ คอยนัดวันคุยงาน คอยเเจ้งวันส่ง ส่งรายละเอียดงาน คอยนำพูดสวัสดี ถ้าไม่ทำทุกคนก็จะเงียบ เกี่ยงรอคนใครสักคนเปิด อย่างตอนไปเที่ยวก็ต้องคอยจัดแจง วัน เวลา  วางแผน คนอื่นก็เเค่ตาม แต่ทุกวันนี้ก็ตัดปัญหาด้วยการไม่ไปไหนเลย แล้วตอนเข้าร้านอาหาร เราจะต้องคอยนำเข้าร้านคนแรก เป็นคนนำจ่ายเงิน เวลาจะเรียกพนักงาน คนอื่นก็ไม่กล้ายกมือ  
 
จนตอนนี้เราเริ่มกลียดการทำงานกับคนหมู่มาก เกลียดการอยู่กับคนเยอะๆ อยากใช้ชีวิตลำพังคนเดียว เคยได้อยู่กับคนที่เป็นผู้นำเหมือนๆกันนะ เราก็สบายขึ้นเยอะ เเต่ชีวิตเราเลือกคนไม่ได้ มันก็ต้องปะปนกันไป เเล้วแต่ว่าเราจะเจอคนแบบไหน แต่เราเเค่เจอแต่คนเงียบ ขี้กลัว เป็นแต่ผู้ตามแค่นั้นเอง
 คือแค่อยากใช้ชีวิตแบบไม่ต้องคิดอะไรบ้าง อยากเป็นผู้ตามบ้าง อยากอยู่เฉยๆแล้วมีคนจัดการทุกอย่างให้บ้าง
 
ทุกอย่างเคยลองเงียบ ลองไม่นำแล้วนะ ผลที่ได้คือทุกคนก็จะเงียบและรอใครสักคนทำ ซึ่งมันน่าเบื่อมาก ทุกครั้งเราก็อดทน ทนๆไปจะได้จบๆ แต่พอนานๆเข้ามันเริ่มถึงจุดเหนื่อยล้า
 
อยากมาระบายดูบ้าง เพราะอึดอัด และอดทนมาตลอด คนอื่นมีใครเป็นเหมือนเราไหม แล้วมีความคิดยังไงกับเรื่องนี้ หรือเราแปลกที่คิดเยอะไปเอง