คือเขาเป็นเพื่อนเรานี่แหละ เพื่อนสนิท ชื่อสมมติว่า คีย์ ละกัน จุดเริ่มต้นมันอยู่ที่ครั้งหนึ่ง โรงเรียนเรามีกิจกรรมให้ดูหนังฟรี เราก็ขอติดรถไปโรงหนังด้วย เขาก็โอเค ทีนี้เพื่อนสนิทเราก็ทะเลาะกับแฟน เลยบอกว่าให้ไปเป็นเพื่อนหน่อย เราก็โอเค เลยบอกเขาว่าเดี๋ยวไปกับเพื่อนคนนี้นะ เขาก็โอเค สุดท้ายเพื่อนเรมันก็คืนดีกันแล้วก็ไปโรงหนังด้วยกัน ทอ้งเราไว้อยู่คนเดียว เราน้อยใจมากอ่ะ5555 เราเลยโทรหาคีย์ แต่เขาก็ไม่รับสาย สุดท้ายเราก็นั่งรออาจารย์ เพราะอาจารย์แกบอกว่ารใครไม่มีรถไปให้ไปกับแก ทีนี้คีย์ก็โทรกลับมาหาเรา แล้วถามว่ามีอะไรรึเปล่า เราก็ถามว่าอยู่ไหน คีย์ก็บอกว่าอยู่หน้าโรงหนัง เราก็บอกเขาไปว่า เพื่อนมันทิ้งให้เราอยู่คนเดียว คีย์ก็บอกว่า งั้นให้ไปรับมั้ย เราก็เลยบอก ได้ก็ดีนะ เขาก็เลยบอกว่า โอเคงั้นมารอที่หน้าโรงเรียน แล้ววันนั้นคือรถติดมาก สรุปแล้วคีย์ก็มารับเราไปดูหนัง ต่อมามีงานเทศกาลประจำปีของจังหวัดเรา ตอนเราอยู่โรงเรียนเรารทำงานแต่คอมโรงเรียนมันกากอ่ะนะ เราก็บ่นๆๆๆ เป็นสิบๆรอบ คีย์ก็เดินมาหาแล้วถามว่า เป็นอะไร เราเลยบอกไปว่า มันเซฟงานไม่ได้อ่ะ คีย์เลยพูดว่า งั้นมาใช้โน้ตบุ๊คเรามั้ย เราก็โอเค ตกลง(และโน้ตบุ๊คนางเพิ่งซื้อมา) พอตอนเย็นเพื่อนๆก็มาชวนไปงานเทศกาล คีย์ก็ไป เราเลยขอไปด้วย คีย์ก็พูดว่า ไม่ เราไม่ให้แกไปกับเราหรอก เราก็รู้สึกนอยๆที่ไม่ได้ไปเที่ยว5555 สุดท้ายประมาณ1ทุ่ม คีย์ก็โทรมาหาเราแล้วถามเราว่าอยู่ไหน เราบอกเราอยู่หอ คีย์ก็บอกว่า เดี๋ยวไปรับ เราก็งงว่า ไหนบอกไม่ให้ไปด้วยวะ แต่ก็ดี ไปเที่ยวกัน พอเข้างาน ก็พากันเดินดูนั่นนี่เรื่อยเปื่อย จนไปถึงโซนของเล่น โซนปาโป่ง ยิงปืน เราเป็นคนกลัวเสียงดังก็เลยเอามือมาปิดหู คีย์เลยพูดว่า ดูๆไปแล้วแกกลัวเสียงดังใช่มั้ย เราก็แปลกใจที่มันสังเกต ปกติไม่มีใครสนหรอก555 เราก็บอกใช่ จากนั้นคีย์ก็พาเราเดินต่อไป แต่คีย์เลี่ยงโซนที่เสียงดังๆ และจับไหล่เราไว้ เดินคุยเล่นกัน (ช่วงนั้นเราก็มีรู้สึกดีๆกับคีย์บ้างแล้วแหละ) จากนั้นพอถึงช่วงปลายปี ช่วงนั้นงานเยอะมาก เราก็ถึงขั้นนอนอยู่หอเพื่อนสนิทเราเลย แล้วคีย์ก็มานั่งทำงานด้วย  ทำงานถึงตี2-3ทุกวัน เวลาไปไหนชอบพาเราไปด้วย ชวนแต่เรา เราทำไรคีย์จะไม่ว่าเลย แต่ถ้าเป็นคนอื่นเช่นเพื่อนสนิทของคีย์นิดๆหน่อยๆก็โดนคีย์ว่าละ แต่เราอ่ะ คีย์ไม่ว่า ไม่หือไม่อือ ยอมๆเราบ้าง จนตอนทำงานกันเพื่อนๆเรามันว่า2มาตรฐาน เพราะคีย์ใช้เพื่อนเราให้เอาของให้ทั้งๆที่เรากับเพื่อนเราก็ทำงานด้วยกัน และเราก็ใกล้ของนั้นมากกว่าด้วยซ้ำ คีย์ก็บอกว่าเราทำงานอยู่ จะใช้ทำไม เพื่อนเราก็บอกว่า เราก็ทำงาน คีย์มันก็เงียบ ไม่ตอบ และเราเป็นคนไม่ชอบของขวานๆ ไม่ชอบพวกขนมปัง กินน้ำน้อยอีก วันไปกินเนื้อย่างกันคีย์ถามว่าทำไมเราไม่ค่อยกินน้ำเลย เราก็มอง คีย์ก็พูดขึ้นว่า อ๋อเราลืมไปว่าแกกินน้ำน้อย เราก็งงว่าเราไปบอกคีย์ตอนไหน แล้วตอนที่เพื่อนๆซื้อของขวานหรือขนมปังมาแบ่งเรากินทีไร พอเราปฏิเสธว่าไม่กิน คีย์ก็จะพูดขึ้นว่า เราอ่ะเป็นคนไม่ชอบกินของหวาน ไม่ชอบพวกขนมปัง พวกแป้ง เราก็แปลกใจอีกว่าเราไปบอกมันตอนไหนวะ และอีกเยอะเลย ที่คีย์ทำดีกับเรา ใส่ใจเรา คีย์ไม่ได้ทำกับทุกคน คีย์ทำแค่กับเรา มันเป็นเรื่องที่น่ารักมากๆ แต่เราไม่อยากคิดไปเองเหมือนกัน ถ้าขยันจะมาเล่าต่อ เพราะปัจจุบันนี้คีย์ก็ยังเป็นแบบนี้อยู่5555