สวัดดีครับ เอ่อ คือผมจะเล่าตั้งแต่เริ่มเลยเนอะละเอียดเลยแล้วกัน
คือ ครอบครัวผมจะมีอยู่ 4 คน ไม่รวมยาย ญาติ มี พี่ ผม แม่ พ่อ ซึ่งพ่อแม่ผมเนียทำงานราชการ ง่ายๆคือเป็นทหารนั่นแหละครับ
พ่อผมเนียเขาจะเป็น ผู้กอง ส่วนแม่ผมจะเป้นทหารรับจ้างเนอะ เงินเดือนพ่อผมประมาณ20000+ แม่ผมก็8000+
ซึ่งดีมากๆเลยนะคือพร้อมทุกอย่างแล้ว พ่อแม่เลยมีลูกคนแรกคือพี่ผม ผญ. เกิดที่กรุงเทพ พอเกิดแล้วจึงย้ายลงมาอยุ่ที่ปัตตานี ผ่านไป2ปี ก้เกิดผมมา
ซึ่งปัจจุบัน ผมอายุ 15 พี่สาวผมอายุ 17 พอเกิดผมมาเสร็จ ก็ให้ผมกับพี่สาวผมเข้า โรงเรียนอนุบาลสาธิต พอพี่สาวผมเรียนจบป.6ที่สาธิต ตอนนั้นผมน่าจะ
อยุ่ป.5 มันก็ช่วง โควิด19 พอดีอะครับก็เรียนออนไลน์ไปเนอะพอเรียนออนไลน์สักพักอะครับ ประมาณตี4ของเช้าที่ไปโรงเรียนคือตอนนั้นโรงเรียนยังเปิดให้เรียนตามปกติอยุ่อะครับยังไม่ได้เรียนออนไลน์เนอะ พอตี4 แม่แต่ไม่ใช่แม่ผมนะเป็นน้องสาวแม่ผม ผมก็จะเรียกแม่นั่นแหละเพราะเขาเรียกผมตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ผมเลยไม่ค่อยมีเวลาเลี้ยงผมเท่าไหร่หรอกเพราะติดงาน ผมจะเรียกว่าน้าแล้วกันเพื่อไม่ให้สับสน น้าก้ขึ้นมาปลุกผมกับพี่ผมว่าไปโรงบาลด่วนเลยพ่อเข้าโรงบาล ผมรีบตื่นเลยครับด้วยการที่เราเป็นเด่กอะเราก็จะงงๆหน่อย ลูกน้องพ่อผมอะปกติผมจะเรียกว่าอาเนอะ อาเขาเลยบอกให้ผมกับพี่ผม ขึ้นรถยนย์ของพ่อผมไปโรงบาล อาเขาบอกว่าพ่ออะ เส้นเลือดในสมองแตก ผมก้ไม่รุ้เส้นเลือดในสมองแตกคืออะไร แต่พอรุ้ไงว่าเออน่าจะหนักแหละ ไปถึงห้องฉุกเฉิน ผมเห้นพ่อผม ขยับแทบจะไม่ได้เหมือนไม่มีสติไปแล้วแต่แกปวดฉี่แกก็พยามจับราวจับเตียงเพื่อจะลุกแต่มันลุกไม่ได้ครับคือ เส้นเลือดในสมองแตกของพ่อผมมันแตกกลางสมองเลยครับ ทำให้เป็น อัมพาต ครึ่งซีก หมอเขาก็ไม่ให้ลุก อาเรียกพยามจะโทรหาแม่ผมที่ตอนนั้นแม่ผมกำลังเตรียมเดิมสวนสนามเพราะในหลวงจะมาอยุ่ ค่ายอิงคยุทติ ประมาณตี5 แม่ผมมาหมอเลยจะให้ยายผมอะเซนเพื่อจะให้หมอผ่าตัดทันที ซึ่งพวกผมก็ไม่กล้าเซนล่ะครับ เพราะต้องรอให้แม่มาก่อน พอแม่มาแม่ก็ไม่ให้เขาผ่าตัดครับ หมดเลยพาพ่อผมอะขึ้นไปนอนเตียงรวมก่อน เพราะมันยังดึกๆอยุ่เลย แม่เลยบอกให้ยายผมพาผมกับพี่ผมไปโรงเรียนก่อน พอผ่านไป4-5วัน วันนั้นผมกลับจากโรงเรียนผมรีบไปโรงบาลจับมือพ่อผม คือตอนนั้นแกใส่เครื่องช่วยหายใจแล้วครับสายรุงรังหมดเลย ผมเลยร้องไห้เพราะกลัวพ่อจะเสีย พอผ่านประมาณ10กว่าวัน ทางผุ้บังคับบัญชาพ่อผมเลยส่งตัวพ่อไปกรุงเทพเพื่อไปรักษาต่อ แม่ผมเลยจะไปกับพ่อผม 2 คนก็ขึ้นเครื่องบินทหารไป ผ่านไปประมาณ 2-3 ปี พ่อก้กลับมาอยุ่บ้านตอนนั้นคือผมร้องไห้หนักมากๆด้วยความคิคถึง พ่อผมเนียได้ลาออกจากทหารเนอะ เพราะน่าจะไม่ไหว แต่ทางการทหารอะครับ ให้แม่ผมมาดูแลพ่อผมแต่จะได้เงินเดือนตามปกติ พ่อผมก้ได้เงินบำนาญและเลื่อนยศเป็น พันโท เงินเดือนประมาณ 31000 แม่ผมก็ได้เงินเพื่อนนิดนึง 10000 ผมก้ว่าได้แล้วนะตกเดือนละ 40000 เกือบๆ 50000 เพราะมีเงินอื่นๆอีก แต่ประเดนมันอยุ่ที่ว่า พ่อล้มป่วยพิการ
ธนาคารพ่อผมที่เงินเก้บเป็นแสนๆอะ ตกอยุ่ที่แม่ผมหมดเลย แต่คือแม่ผมอะติดการพนันมาก คือเล่นพนันอะครับ ไม่ใช่ไพ่นะแต่เป็น ปั่นสตอด เล่นมาตั้งนานแล้วครับแต่แต่พี่ผมยังอยุ่สาธิต แต่ที่เงินมันไม่หมดเพราะแม่ผมอยุ่ค่ายทหารไง เลยเล่นได้ไม่มาก แต่พอมาอยุ่บ้านอะแถมยังถือเงินทั้งหมดในครอบครัวผม
มันก็
เลยครับ เงินค่อยๆหายไปเรื่อยๆ จากที่มีกินทุกวันได้เงินไปโรงเรียนวันละ 100 ดูตอนนี้สิครับ เงินไปโรงเรียนแถบไม่ได้สักบาท ข้าวก็ไม่ได้กิน
จนพ่อผมที่พิการอะครับแถบจะไม่ได้กินอะไรไม่รุ้จะเสียตอนไหน คือเงินถือพ่อผมออก 30000 วันเดียวหมดแล้วครับ พอแพ้สลอตก็พังโทรศัพท์ทิ้ง จนพังแถมเอามือถือผมไปใช้พอพัง ซื้อให้ผมกับพี่คนละเครื่อง ก็ไม่ได้ใช้เพราะเอาโทรศัพท์ผมกับพี่ผมไปตั้งจำนำเพื่อมาเล่นสลอต จนถึงปัจจุบัน ตอนนี้ที่ผมเขียนประมาณ 22:50 วันที่ 31/12/67 ตอนนี้ไม่มีอะไรกินแล้วครับแม้แต่บาทเดียวก้ไม่มี มีแต่ข้าวสารกับซอส เลยทำข้าวต้มกินเพราะ หม้อหุงข้างพังเลยต้องใช้กระทะไฟฟ้าแทน แถมจากที่ไม่ได้มีหนี้จนมีหนี้ ค่าเช่าบ้านที่ครอบครัวผมอยุ่ในตอนนี้ก้ค้างมา 1 ปี แล้วครับ รถยนย์พ่อผมที่เล่าไปก็เอาไปตั้งจำนำ เหลือแต่มอไซด์ยายผม พอผมหาเงินได้100นึงก็เอาไปปั่นสลอตแทนที่จะเอาไปซื้อมาม่ากินเพื่อรอเวลาเงินออก ไม่ครับไม่เหลืออะไรแล้ว จากครอบครัวที่พร้อมทุกอย่างเงินก็มี อยากได้อะไรก้ซื้อได้ กลายมาเป็นครอบครัวที่ไม่เหลืออะไรแล้ว มีแต่หนี้ ค้างเงินญาติพี่น้องไปเรื่อย ไม่จ่ายเงิน คือแม่ผมอะถือเงิน 40000 คนเดียวเลยครับ ผมเลยอยากถามครับว่าผมควรทำไงดี ตอนที่ผมพิมพ์ข้อความนี้คือผมพิมพ์ในคอมนะครับที่พ่อผมซื้อมา6ปีแล้ว พ่อผมผมดูแลคนเดียวครับพี่สาวผมนอนข้างล่างกับแม่ผมต้องดูแลคนเดียว พอผมไปโรงเรียนแม่ก้ไม่ขึ้นมาดูพ่อป้อนน้ำพ่อต้องรอให้ผมกลับมา 2ทุ่ม ทีเดียว เพราะผมซ้อมบาสเดียวถึง2ทุ่ม ขอบคุณที่อ่านนะครับ ผมเหนื่อยมากๆเลย ผมไม่รุ้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ผมอยากให้ครอบครัวผมเป็นเหมือนเดิม เพราะทุกครั้งที่ปีใหม่เช่นเหมือนวันนี้ผมจะนึกถึงอดีตที่พร้อมทุกอย่างมีความสุข แต่ตอนนี้มันหายไปหมดแล้วครับ เละหมดแล้ว ขอบคุณที่อ่านนะครับขอบคุณครับ
ปัญหาครอบครัว เละไม่เป้นท่า
คือ ครอบครัวผมจะมีอยู่ 4 คน ไม่รวมยาย ญาติ มี พี่ ผม แม่ พ่อ ซึ่งพ่อแม่ผมเนียทำงานราชการ ง่ายๆคือเป็นทหารนั่นแหละครับ
พ่อผมเนียเขาจะเป็น ผู้กอง ส่วนแม่ผมจะเป้นทหารรับจ้างเนอะ เงินเดือนพ่อผมประมาณ20000+ แม่ผมก็8000+
ซึ่งดีมากๆเลยนะคือพร้อมทุกอย่างแล้ว พ่อแม่เลยมีลูกคนแรกคือพี่ผม ผญ. เกิดที่กรุงเทพ พอเกิดแล้วจึงย้ายลงมาอยุ่ที่ปัตตานี ผ่านไป2ปี ก้เกิดผมมา
ซึ่งปัจจุบัน ผมอายุ 15 พี่สาวผมอายุ 17 พอเกิดผมมาเสร็จ ก็ให้ผมกับพี่สาวผมเข้า โรงเรียนอนุบาลสาธิต พอพี่สาวผมเรียนจบป.6ที่สาธิต ตอนนั้นผมน่าจะ
อยุ่ป.5 มันก็ช่วง โควิด19 พอดีอะครับก็เรียนออนไลน์ไปเนอะพอเรียนออนไลน์สักพักอะครับ ประมาณตี4ของเช้าที่ไปโรงเรียนคือตอนนั้นโรงเรียนยังเปิดให้เรียนตามปกติอยุ่อะครับยังไม่ได้เรียนออนไลน์เนอะ พอตี4 แม่แต่ไม่ใช่แม่ผมนะเป็นน้องสาวแม่ผม ผมก็จะเรียกแม่นั่นแหละเพราะเขาเรียกผมตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ผมเลยไม่ค่อยมีเวลาเลี้ยงผมเท่าไหร่หรอกเพราะติดงาน ผมจะเรียกว่าน้าแล้วกันเพื่อไม่ให้สับสน น้าก้ขึ้นมาปลุกผมกับพี่ผมว่าไปโรงบาลด่วนเลยพ่อเข้าโรงบาล ผมรีบตื่นเลยครับด้วยการที่เราเป็นเด่กอะเราก็จะงงๆหน่อย ลูกน้องพ่อผมอะปกติผมจะเรียกว่าอาเนอะ อาเขาเลยบอกให้ผมกับพี่ผม ขึ้นรถยนย์ของพ่อผมไปโรงบาล อาเขาบอกว่าพ่ออะ เส้นเลือดในสมองแตก ผมก้ไม่รุ้เส้นเลือดในสมองแตกคืออะไร แต่พอรุ้ไงว่าเออน่าจะหนักแหละ ไปถึงห้องฉุกเฉิน ผมเห้นพ่อผม ขยับแทบจะไม่ได้เหมือนไม่มีสติไปแล้วแต่แกปวดฉี่แกก็พยามจับราวจับเตียงเพื่อจะลุกแต่มันลุกไม่ได้ครับคือ เส้นเลือดในสมองแตกของพ่อผมมันแตกกลางสมองเลยครับ ทำให้เป็น อัมพาต ครึ่งซีก หมอเขาก็ไม่ให้ลุก อาเรียกพยามจะโทรหาแม่ผมที่ตอนนั้นแม่ผมกำลังเตรียมเดิมสวนสนามเพราะในหลวงจะมาอยุ่ ค่ายอิงคยุทติ ประมาณตี5 แม่ผมมาหมอเลยจะให้ยายผมอะเซนเพื่อจะให้หมอผ่าตัดทันที ซึ่งพวกผมก็ไม่กล้าเซนล่ะครับ เพราะต้องรอให้แม่มาก่อน พอแม่มาแม่ก็ไม่ให้เขาผ่าตัดครับ หมดเลยพาพ่อผมอะขึ้นไปนอนเตียงรวมก่อน เพราะมันยังดึกๆอยุ่เลย แม่เลยบอกให้ยายผมพาผมกับพี่ผมไปโรงเรียนก่อน พอผ่านไป4-5วัน วันนั้นผมกลับจากโรงเรียนผมรีบไปโรงบาลจับมือพ่อผม คือตอนนั้นแกใส่เครื่องช่วยหายใจแล้วครับสายรุงรังหมดเลย ผมเลยร้องไห้เพราะกลัวพ่อจะเสีย พอผ่านประมาณ10กว่าวัน ทางผุ้บังคับบัญชาพ่อผมเลยส่งตัวพ่อไปกรุงเทพเพื่อไปรักษาต่อ แม่ผมเลยจะไปกับพ่อผม 2 คนก็ขึ้นเครื่องบินทหารไป ผ่านไปประมาณ 2-3 ปี พ่อก้กลับมาอยุ่บ้านตอนนั้นคือผมร้องไห้หนักมากๆด้วยความคิคถึง พ่อผมเนียได้ลาออกจากทหารเนอะ เพราะน่าจะไม่ไหว แต่ทางการทหารอะครับ ให้แม่ผมมาดูแลพ่อผมแต่จะได้เงินเดือนตามปกติ พ่อผมก้ได้เงินบำนาญและเลื่อนยศเป็น พันโท เงินเดือนประมาณ 31000 แม่ผมก็ได้เงินเพื่อนนิดนึง 10000 ผมก้ว่าได้แล้วนะตกเดือนละ 40000 เกือบๆ 50000 เพราะมีเงินอื่นๆอีก แต่ประเดนมันอยุ่ที่ว่า พ่อล้มป่วยพิการ
ธนาคารพ่อผมที่เงินเก้บเป็นแสนๆอะ ตกอยุ่ที่แม่ผมหมดเลย แต่คือแม่ผมอะติดการพนันมาก คือเล่นพนันอะครับ ไม่ใช่ไพ่นะแต่เป็น ปั่นสตอด เล่นมาตั้งนานแล้วครับแต่แต่พี่ผมยังอยุ่สาธิต แต่ที่เงินมันไม่หมดเพราะแม่ผมอยุ่ค่ายทหารไง เลยเล่นได้ไม่มาก แต่พอมาอยุ่บ้านอะแถมยังถือเงินทั้งหมดในครอบครัวผม
มันก็เลยครับ เงินค่อยๆหายไปเรื่อยๆ จากที่มีกินทุกวันได้เงินไปโรงเรียนวันละ 100 ดูตอนนี้สิครับ เงินไปโรงเรียนแถบไม่ได้สักบาท ข้าวก็ไม่ได้กิน
จนพ่อผมที่พิการอะครับแถบจะไม่ได้กินอะไรไม่รุ้จะเสียตอนไหน คือเงินถือพ่อผมออก 30000 วันเดียวหมดแล้วครับ พอแพ้สลอตก็พังโทรศัพท์ทิ้ง จนพังแถมเอามือถือผมไปใช้พอพัง ซื้อให้ผมกับพี่คนละเครื่อง ก็ไม่ได้ใช้เพราะเอาโทรศัพท์ผมกับพี่ผมไปตั้งจำนำเพื่อมาเล่นสลอต จนถึงปัจจุบัน ตอนนี้ที่ผมเขียนประมาณ 22:50 วันที่ 31/12/67 ตอนนี้ไม่มีอะไรกินแล้วครับแม้แต่บาทเดียวก้ไม่มี มีแต่ข้าวสารกับซอส เลยทำข้าวต้มกินเพราะ หม้อหุงข้างพังเลยต้องใช้กระทะไฟฟ้าแทน แถมจากที่ไม่ได้มีหนี้จนมีหนี้ ค่าเช่าบ้านที่ครอบครัวผมอยุ่ในตอนนี้ก้ค้างมา 1 ปี แล้วครับ รถยนย์พ่อผมที่เล่าไปก็เอาไปตั้งจำนำ เหลือแต่มอไซด์ยายผม พอผมหาเงินได้100นึงก็เอาไปปั่นสลอตแทนที่จะเอาไปซื้อมาม่ากินเพื่อรอเวลาเงินออก ไม่ครับไม่เหลืออะไรแล้ว จากครอบครัวที่พร้อมทุกอย่างเงินก็มี อยากได้อะไรก้ซื้อได้ กลายมาเป็นครอบครัวที่ไม่เหลืออะไรแล้ว มีแต่หนี้ ค้างเงินญาติพี่น้องไปเรื่อย ไม่จ่ายเงิน คือแม่ผมอะถือเงิน 40000 คนเดียวเลยครับ ผมเลยอยากถามครับว่าผมควรทำไงดี ตอนที่ผมพิมพ์ข้อความนี้คือผมพิมพ์ในคอมนะครับที่พ่อผมซื้อมา6ปีแล้ว พ่อผมผมดูแลคนเดียวครับพี่สาวผมนอนข้างล่างกับแม่ผมต้องดูแลคนเดียว พอผมไปโรงเรียนแม่ก้ไม่ขึ้นมาดูพ่อป้อนน้ำพ่อต้องรอให้ผมกลับมา 2ทุ่ม ทีเดียว เพราะผมซ้อมบาสเดียวถึง2ทุ่ม ขอบคุณที่อ่านนะครับ ผมเหนื่อยมากๆเลย ผมไม่รุ้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ผมอยากให้ครอบครัวผมเป็นเหมือนเดิม เพราะทุกครั้งที่ปีใหม่เช่นเหมือนวันนี้ผมจะนึกถึงอดีตที่พร้อมทุกอย่างมีความสุข แต่ตอนนี้มันหายไปหมดแล้วครับ เละหมดแล้ว ขอบคุณที่อ่านนะครับขอบคุณครับ