เราอยากระบายเรื่องนี้มานานมาก คือพ่อกับแม่เราเลิกกันไม่ดีเท่าไหร่ มันเริ่มจากพ่อเราย้ายมาอยู่ต่างจังหวัดได้ 9 ปี โดยที่ให้แม่เราทำงานอยู่ กทม คนเดียว แล้วเอาน้องกับเราไปอยู่ต่างจังหวัดด้วย เอาจริงๆ เราพึ่งมารู้ความจริง ก็ตอนเรามาทำงานที่ กทม แล้วมาอยู่กับแม่ พึ่งรู้ว่าแม่ต้องส่งงวดรถคนเดียว พ่อไม่ได้ช่วย บางเดือนแม่เงินไม่พอใช้ ต้องไปหายืมมา ส่วนพ่อเราก็ทำเกษตรอยู่ต่างจังหวัด เริ่มมีการกู้หนี้ยืมสิน ทำไร่ไถนา ซึ่งก็ขาดทุนทุกปี บางเดือนทั้งเราทั้งน้องทั้งพ่อ ต่างโทรไปขอเงินแม่ แต่ไม่รู้จริงๆ ตอนนั้นแม่คือเงินติดลบ เหลือเงินแค่ 400 บาท ต้องอยู่ให้ถึงเดือน แม่อยู่แบบนี้คนเดียวมา 5 ปี ที่แกต้องหาเงินฝ่ายเดียว จนแม่ไปเจอลุงคนหนึ่งก็คือ แฟนใหม่แม่ คือลุงคนนี้แกคอยช่วยแม่ตลอด หนี้บางส่วนที่แม่พ้นมาได้ก็เพราะลุงแก พอนานๆ ไป เราเริ่มเห็นแม่มีความสุข แกได้ไปเที่ยว ได้กิน ไม่เห็นแม่เครียด น้ำเสียงแม่ดีขึ้น ดูออกเลยว่าแม่มีความสุข เราให้แม่ตัดสินใจพูดความจริงกับพ่อเถอะ อยู่แบบนี้ไป เราอึดอัดไม่อยากใฟ้ปิดบังพ่อ พ่อเราเป็นคนค่อนข้างหัวโบราณ ตอนแรกที่แกรู้ความจริง แกก็รับไม่ได้แหละ ทั้งด่าทอ ทั้งขู่จะฆ่า ตอนนั้นเรากับน้องก็ได้แต่ให้กำลังใจ พยายามปลอบพ่อ จนผ่านไปเดือนนึง เราคิดว่าพ่อคงดีขึ้นบ้างแล้ว เราก็คุยกับแก ถามเรื่องทั่วไป แต่มันมีประเด็นนึง ที่เราอยากรู้คือหนี้สินทางบ้าน มีอะไรบ้าง แค่นั้นแหละ พ่อเราก็พูดถึงเรื่องแม่ขึ้นมา บอกแม่เราสร้างหนี้ให้ไว้ ด่าทอแม่สารพัดอย่าง จนเราเอือมเพราะจริงๆ แล้ว เรารู้เรื่องหนี้ทั้งหมดแล้ว มันเกิดจากส่วนไหนบ้าง หลักๆ ก็พ่อเรานั่นแหละสร้าง แล้วส่งไม่ไหว เราเลยตกลงกับน้องว่าจะไม่พูดเรื่องแม่กับพ่ออีก ให้แกลืมๆ ไป สุดท้ายผ่านมา 1 ปี พ่อเราพึ่งเริ่มหัดเล่นเฟส ไปส่องเจอเฟสแม่ ถ่ายคู่กับผัวใหม่ แถมยังส่องไปเจอภาพตอนเรารับปริญญา แล้วเราแอบเอาแม่มาวันซ้อมใหญ่ โดยที่ปรึกษากับน้องแล้วว่า ไม่ควรจะให้พ่อกับแม่มาเจอกัน แล้วแกมาเห็นในเฟส แค่นั้นแหละ เครื่องด่าสังหารอีกรอบ เรากับน้องก็เลยต้องปล่อยให้พ่อต้องยอมรับความจริงที่เห็นให้ได้ เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำทั้งหมดนี่ ถูกไหม ที่เลือกจะกันพ่อกับแม่ อ่อ...พ่อเราเป็นคนไม่ฟังเหตุผลอะไรเลย ไม่ยอมรับผิด เวลาตัวเองทำผิด  นี่แหละคือประเด็นไม่อยากให้พ่อกับเจอกัน