คือเราเครียดเรื่องเงิน คงจะไม่มีใครที่ไม่เครียดเรื่องเงิน
ตอนนี้ค่าเทอมก็ไม่มีจ่าย เงินก็ไม่มีใช้เลย พ่อติดหนี้ค่าเทอมเทอมที่แล้วยังไม่ได้จ่ายเลยเราไม่รู้จะทำยังไงคะ ในตอนแรกไม่มีใครบอกเราเลยว่าสถานการณ์การเงินมันเป็นยังไง เงินตอนนี้ก็ไม่มีจะใช้ ตอนนี้เรียนปี1คะ สอบที่กรุงเทพพอเข้ามาได้ก็ดีใจ แตก่อนหน้านั้นเราอยู่กับลุงคะ ลุงก็ให้ไปสอบจะไปไหนก็ไป แต่พอเราสอบได้คือจังหวัดอื่นหรือกทมก็ไม่ต่างกันมากเรื่องราคาต่างๆ ลุงบ่นคะว่าจะไปทำไม เปลืองเงิน ค่าอะไรก้แพง แต่ก็แพงจริงๆคะ แต่เราก้ไม่อยากออก เราอยากเรียน คือเราไม่เข้าใจว่าถ้าจะมาบ่นทีหลังบอกตั้งแต่แรก ดีกว่าไหม มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ส่วนแม่เราเขาก็ไม่ได้สนใจคะไม่ได้อยุ่กับแม่มาแต่เด็กเขาเมาเขาก็พูดว่า ใครจะจ่ายก้จ่ายไม่มีก้ไม่ต้องเรียนกูไม่จ่าย เราอยู่คนเดียวบางทีก็รอโอนเงินพ่อโอนช้ามาก ตอนนี้เปิดเทอมแล้วค่าหนังสือค่าเทอมปวดหัวมาก พอเราไปขอทุนอาจารย์ก็ไม่ฟังเลยเขาสนใจคนที่ไม่มีพ่อแม่อยุ่มากกว่า แต่เราก้เข้าใจ พอเราเล่าแกก็บอกพ่อแม่ลุงป้าอยู่ครบนิ ก้ไม่ได้พูดต่อเลยคะ ลุงก็ติดหนี้ เราอยู่กับเขาเราก้รู้ว่าเขามีเงินหรือไม่มี แต่พ่อเราเคยอยู่กับพ่อแม่พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงดู ตอนเราหาหอยังต้องนั้งรถเมล์มาหาเอง สรุปเราก้อึดอัดคะทุกครั้งที่คิดสั้นก็จะคิดถึงอนาคตข้างหน้า อดทน เรียนให้จบ ยิ่งไม่มีเงินก็มีแต่คนบอกไม่มี เครียดคะ เราก็เก็บเงินไม่เก่งได้1500ต่ออาทิตย์อยากได้อะไรต้องซื้อเอง ต้องซื้อเองมาตลอด เพราะอยู่กับลุงเราก็ได้แค่วันละ50ม.ปลายนะคะ โทรศัพท์ก็ใช้เครื่องเก่าพ่อมา5ปี แต่เขาก้ซื้อใหม่ให้เพราะเราได้เกรด3 ถึงขั้นต้องเก็บซื้อเสื้อผ้าชุดชั้นในกางเกงในเอง พอมาหาแม่แท้ๆเอาตรงว่าอยู่กับเขาไม่ได้คะเขาให้เราไปขอเงินพ่อขอมาแกก็เอาไป อยู่กับแม่1อาทิตย์คือใช้เงินพ่อ พ่อก็ชอบให้แม่ยืมเงิน จนไม่มีให้เราบ้าง แม่ทำงานเป้นช่างเสริมสวย พอเราถามได้เท่าไรเขาก้ไม่บอก เขาไม่ช่วยพ่อเลยเหนื่อยใจมากคะ เราก้พยายามหางานแต่หายากจริงๆ ดราม่าแม่เยอะมาก มีแต่คนด่าเราคะ ป้าก็บอกอย่ากลับมาอีกนะ แกโมโหอะไรไม่รู้ แต่เขาน่ารักกับเราที่สุดแล้วคะ แม่แท้ๆตอนเราอยู่หอก็โทรมาจับผิดทุกวี่ทุกวันด่าว่าแอบมีผู้ชายบ้าง โทรศัพท์มันค้างมันเลยตัดสาย เขาก็เลยทำไมเมื่อกี้ไม่รับโทรศัพท์อยู่ใครกับใครเป็นแบบนี้ทุกวันจนเราเหนื่อย ง่วงก็ต้องตื่นมารับโทรศัพท์ ทั้งๆที่เขาไม่ได้ส่งเราเรียนให้เงินเรา ก็ต้องเข้าใจนะคะ ว่าคนไม่เคยชินไม่สนิทกับแม่ ไม่เคยได้คุยมาตลอด18ปี อยู่ๆเขามาทำเหมือนสนิทมาโทรตามยิ่งกว่าคนที่เลี้ยงเรามาเราก็อึดอัดแหละคะ เราเลยบล็อกแม่ทุกทาง แม่เราก็แปลกคะชอบด่าเราแต่ชอบชมคนอื่น เขาเป็นเพื่อนเรานะคะ เราไม่ได้อิจฉาเพื่อนนะแต่มันสวยจริง แม่เราก็จะด่าว่าผอมบ้างแห้งบ้างเหมือนกระดูกจนคนที่ได้ยินบอกทำไมด่าลูกแบบนั้น บางคนบอกอย่าไปว่าเขา เพราะเราแคสงานแล้วแต่งหน้าจัด เขาก็บอกไม่สวยทำไม่ได้หรอก เพื่อนเรานู่นสวยถึงจะทำได้ แคสแบบงานไลฟ์สดคุยกับคนดูคิตตี้ไลฟ์อะคะ ไม่ได้มีอะไรโป๊ เขาก็ด่าเราว่าเรา เราก็พยายามเพื่อตัวเอง แต่เราก็แคสเท่าไรก็แคสไม่ผ่าน เพราะเราหน้าไม่เป๊ะขนาดนั้นคะ แม่เราชอบไปชมเพื่อนเวลาเพื่อนแต่งตัวสวยๆเซ็กซี่ แม่ชอบเพื่อนเราเพราะมันสวยคะ แม่ก็ชมนางตลอด แต่เราก็ปล่อยให้เขาพูดไปแล้วแต่เขาจะพูดอะไร เราก็คิดในใจคนที่แม่ชมเขาเรียนไม่จบเหมือนลูกแม่นะ มันก็น้อยใจอะคะ เราก็พยายามนะแต่ก็ไม่มีใครเห็นเลยการเรียนมันไม่ได้ง่ายนะคะก็ต้องการกำลังใจเหมือนกัน พอมาตอนนี้ก็เครียดเรื่องเงิน เราสังเกตได้ว่าทุกคนเขาก็ไม่ได้อยากให้เราหรอก พี่แท้ๆของเราก็พูดรีบไปหางานทำเลยนะพอเข้ากรุงเทพ เราก็คิดละต้องทำเลยหรอ ยังไม่ทันตั้งตัวเลย สอบมาอาทิตย์นึงเปิดแล้ว คือแปปนึงได้เรียนกะทันหันมาก เราก็คิดมาตลอดอยู่ตรงไหนก็ไม่ได้ทำให้ขีวิตดีขึ้นมาเลย ถ้ากลับไปก็ไม่มีไรกินอาหารก็หากินยากลุงป้าก็ประหยัดมาก เราน้อยใจมากๆเลยนะถ้าเอาจริง พอเป็นป้าที่เรารักมาก สมมุติว่าเขาทำอาหารจะทำน้อยแล้วมีไก่10น่องงี้ เราก็จะไปกินเขาก็บอกยังไม่ได้กินเลยนะพี่อีกคนที่ทำงานแล้วเป็นลูกแท้ๆป้าเขาก็บอกพี่ยังไม่ได้กิน เราก็เอาแค่2น่องแล้วทอดไข่กิน แต่พอทอดเขาก็บ่นว่าเปลืองน้ำมันอีก ใช้น้ำมันอะไรเยอะ เอาจริงเรากินไข่ทอดบ่อยมากเพราะกับข้าวไม่พอกิน ทำอาหารเช้าป้าก็ทำให้พี่ไปกินที่ทำงาน แต่เราก็มีแค่70ตอนม5ก็ขอเพิ่มอีก20ก็อยากกินไก่ปิ้งหน้ารร ก็เป็นวันละ70 เราก็เฉยๆนะเพราะไม่ได้ชอบเที่ยว
ใครอ่านมาถึงนี้คือโหดมาก
เราก็เครียดแหละคะ ชีวิตแทบจะไม่มีใครเลยที่เราจะหวังพึ่งได้ อาจารย์เคยดูดวงคะ บอกว่าที่มีแม่แบบนี้เป็นเพราะกรรมของเรา เราก็พยายามคิดว่าคงใช่แต่ในใจก็แบบทำไมแม่ถึงคิดไม่ได้ว่าควรดูแลลูกตัวเอง แม่หย่ากับพ่อตอนเราเกิด กลายเป็นว่าพ่อเลี้ยงพี่ แม่ให้เราไปอยู่กับลุง เราคิดว่าแม่เห็นแก่ตัวคะ ด้วยความที่อยู่กับเขาไม่นานก็รู้แล้ว แต่เราก็กลัวว่าจะเป็นเหมือนเขาเหมือนกัน เรื่องเงินไม่เข้าใครออกใคร แต่ถึงยังไงในอนาคตจะไม่มีทางทิ้งลูกตัวเองให้คนอื่นเลี้ยงคะ ด้วยความที่เลิกกับพ่อไปแล้วแต่แม่ก็ยังคงยืมเงินพ่อเรื่อยๆ มีครั้งนึงที่พ่อจะช่วยค่าเทอมแล้วโอนให้แม่มาให้ลุง แต่แม่เอาไปใช้คะ งงใจมาก เราก็ทักไปแม่ค่าเทอมให้ลุงรึยัง แม่ก็บอกจะคืนขอมาหมุนก่อน สุดท้ายก็ไม่คืนคะ ลุงก็ต้องจ่ายหนักจัดเต็ม😭 เรารักลุงกับป้ามากคะ และตอนนี้เราก็รักพ่อ เพราะพ่อก็ช่วยเหลือถึงเขาจะช่วยตอนเราอยู่ม5ก็เถอะ เราก็ดีใจ แต่แม่นี้ไม่เคยเลยมีแต่เอาเงินเราไป เราไปเดินที่ตลาดเราอบากได้เสื้อผ้าพ่อก็ให้เงินมาคะ2000 เราก็จะซื้อแต่แม่บอกจะยืม1000+ สรุปเราเหลือไม่กี่ร้อย เราก็เฟลคะ มาจากสมุทรปราการเข้ากทม มาเพื่อพาแม่มาซื้อผมไปทำให้ลูกค้า เขาได้หลายพันมาก7000-8000นู่นมั้ง ทำผม แต่เขาก็ให้แค่คืนเงินเรา คืนแค่1000คะ เราก็โอเคไม่เป็นไร แต่เราก็อยากไปเซเว่นเลยขอ100 แต่เขาบอกก็1000นนั้นไง เราก็เลยบอกอยากเอา1000เข้าธนาคาร แกก็ด่าเราเลยคะ มาทวงเงินกูหรอ เกิดอารมณ์แรงเหมือนไม่มีความเป็นแม่เลย แบบด่าเราเนรคุณมาทวงเงินกูแบบนี้ได้ยังไง งั้นค่าทำผมที่กูทำให้ก็เอามาด้วยนะ ค่าอะไรที่อยู่นี้ก็เอามา มาทวงแบบนี้ อย่าไปเนรคุณลุงกับป้านะ งงเลยไปลุงกับป้าได้ไง เราก็รอจนแกด่าจบเราก็ร้องไห้ แต่สักพักก็หายเพราะเราก็ไม่สนิทกับแม่เลยไม่เจ็บเท่าไหร่ เหนื่อยคะจะขอเงินไปเซเว่น100ด่าแรงมาก เราทรมานมากอยากหาหอไวไปต้องอดทนไปกลับมหาลัยที่กรุงเทพ-สุมทรปราการ มันไม่ใช่อะไรหรอกคะ ไม่อยากอยู่กับแม่ เราเป็นคนไม่เคยโดนใช้ แต่เราก็ไม่ได้ไปขอเงินนะ ถ้าไม่จำเป็น(หมายถึงอยู่กับลุงและป้า) เพราะเขาไม่เคยใช้เราเลย แม่ก็ใช้เราทุกวันล้างจาน คือเขาทำอาหารบ่อยมาก ให้กุมารกินด้วย คือคนเดียวหลายจานมาก เราก็ไม่เป็นไรเราจะทำเราจะกวาดพื้นให้ พอหลังๆมาแม่หลอกใช้เราป่าววะ บางครั้งแม่พูดจาดีเราก็ยอมๆคะ คือเราโดนอะไรบาดมือนี้แหละแล้วแสบมากก็ล้างไปแสบไปก็บอกแสบเขาก็ด่าเราแผลแค่นั้นจะมาอะไร เราก็เทียบกับป้าเราเลยคะ เราชอบกินข้าวแล้วหลับไปตอนเย็นเพราะเหนื่อยเรียน เขาก็ล้างให้ตลอด แต่ก็บ่นบ้าง แต่เราจะล้างตอนเราตื่นมาแบบหายเหนื่อยได้นอนละ จะมาเครีย เราเลยขนาดป้ายังไม่ใช้เลย แกรู้ว่าเราเหนื่อยบางครั้งทำงานประดิษฐ์กองงานไว้เขาก็กวาดให้ เรารักป้ามากๆ ส่วนแม่เราก็ไม่รู้จะยังไงเราเคยให้อภัยแม่หลายครั้งแล้ว สุดท้ายก็แบบเดิม ก็มีนะเสียใจมากที่ขอไปอยู่กับเขาเเล้วเขาบอกอยู่ที่นั้นกับลุงแหละดีแล้วอยู่นี้อันตราย แต่ก็ดีคะที่ไม่ได้อยู่ เพราะโดนลุงด่าเรื่องให้เพื่อนยืมกระทะไฟฟ้าแล้วไมไ่ด้บอกที่ไม่ได้บอกเพราะไม่มีคนอยู่แล้วเพื่อนมาแล้ว แกมาด่าเราว่าคิดว่าเป็นบ้านของตัวเองที่จะให้ใครก็ได้ เรื่องแมวก็ด่าคะ ด่าว่ามีบ้านเป็นของตัวเองก่อนค่อยเลี้ยง เราก็เศร้ามาก คือเขาก็ด่าแบบนี้อะเป็นใครจะไม่เสียใจ เราก็แค่อยากให้เพื่อนยืมเราก็แค่อยากมีแมวเล่นด้วยบ้างเป็นทาสแมวแล้วคะ แต่เขาก็ดีกับเราที่สุดแล้วคะ บุญคุณมากกว่าคำด่ามากมาย ตอนนี้ไม่มีข้าวให้แมวกินเครียดเลย เราก็อด เสียใจคะ เป็นตัวถ่วงทุกคนมาก ทั้งค่ากินอาทิตย์ละ1500 ค่าหอ4000 ค่าเทอม12000 ค่าหนังสือ1000+ สำหรับคนอื่นอาจจะดูน้อยแต่สำหรับเรามันเครียดมาก เพราะไม่มีเงินจะไปจ่ายเขา แม่ก็ไม่ช่วยอีกยังมาพูดใครจะส่งก็ส่งกูไม่ส่ง แม่หลายคนอย่าทำให้ลูกอึดอัดนะคะ พูดจาดีๆกับเขาถ้าไม่อยากให้ลูกเสียใจ เขาเชื่อฟังเราอยู่แล้วคะถ้าเราเป็นแบบอย่างที่ดี
เรื่องราวว่าด้วยความเครียดคิดสั้นบ่อยครั้ง
ตอนนี้ค่าเทอมก็ไม่มีจ่าย เงินก็ไม่มีใช้เลย พ่อติดหนี้ค่าเทอมเทอมที่แล้วยังไม่ได้จ่ายเลยเราไม่รู้จะทำยังไงคะ ในตอนแรกไม่มีใครบอกเราเลยว่าสถานการณ์การเงินมันเป็นยังไง เงินตอนนี้ก็ไม่มีจะใช้ ตอนนี้เรียนปี1คะ สอบที่กรุงเทพพอเข้ามาได้ก็ดีใจ แตก่อนหน้านั้นเราอยู่กับลุงคะ ลุงก็ให้ไปสอบจะไปไหนก็ไป แต่พอเราสอบได้คือจังหวัดอื่นหรือกทมก็ไม่ต่างกันมากเรื่องราคาต่างๆ ลุงบ่นคะว่าจะไปทำไม เปลืองเงิน ค่าอะไรก้แพง แต่ก็แพงจริงๆคะ แต่เราก้ไม่อยากออก เราอยากเรียน คือเราไม่เข้าใจว่าถ้าจะมาบ่นทีหลังบอกตั้งแต่แรก ดีกว่าไหม มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ส่วนแม่เราเขาก็ไม่ได้สนใจคะไม่ได้อยุ่กับแม่มาแต่เด็กเขาเมาเขาก็พูดว่า ใครจะจ่ายก้จ่ายไม่มีก้ไม่ต้องเรียนกูไม่จ่าย เราอยู่คนเดียวบางทีก็รอโอนเงินพ่อโอนช้ามาก ตอนนี้เปิดเทอมแล้วค่าหนังสือค่าเทอมปวดหัวมาก พอเราไปขอทุนอาจารย์ก็ไม่ฟังเลยเขาสนใจคนที่ไม่มีพ่อแม่อยุ่มากกว่า แต่เราก้เข้าใจ พอเราเล่าแกก็บอกพ่อแม่ลุงป้าอยู่ครบนิ ก้ไม่ได้พูดต่อเลยคะ ลุงก็ติดหนี้ เราอยู่กับเขาเราก้รู้ว่าเขามีเงินหรือไม่มี แต่พ่อเราเคยอยู่กับพ่อแม่พ่อแม่ไม่ได้เลี้ยงดู ตอนเราหาหอยังต้องนั้งรถเมล์มาหาเอง สรุปเราก้อึดอัดคะทุกครั้งที่คิดสั้นก็จะคิดถึงอนาคตข้างหน้า อดทน เรียนให้จบ ยิ่งไม่มีเงินก็มีแต่คนบอกไม่มี เครียดคะ เราก็เก็บเงินไม่เก่งได้1500ต่ออาทิตย์อยากได้อะไรต้องซื้อเอง ต้องซื้อเองมาตลอด เพราะอยู่กับลุงเราก็ได้แค่วันละ50ม.ปลายนะคะ โทรศัพท์ก็ใช้เครื่องเก่าพ่อมา5ปี แต่เขาก้ซื้อใหม่ให้เพราะเราได้เกรด3 ถึงขั้นต้องเก็บซื้อเสื้อผ้าชุดชั้นในกางเกงในเอง พอมาหาแม่แท้ๆเอาตรงว่าอยู่กับเขาไม่ได้คะเขาให้เราไปขอเงินพ่อขอมาแกก็เอาไป อยู่กับแม่1อาทิตย์คือใช้เงินพ่อ พ่อก็ชอบให้แม่ยืมเงิน จนไม่มีให้เราบ้าง แม่ทำงานเป้นช่างเสริมสวย พอเราถามได้เท่าไรเขาก้ไม่บอก เขาไม่ช่วยพ่อเลยเหนื่อยใจมากคะ เราก้พยายามหางานแต่หายากจริงๆ ดราม่าแม่เยอะมาก มีแต่คนด่าเราคะ ป้าก็บอกอย่ากลับมาอีกนะ แกโมโหอะไรไม่รู้ แต่เขาน่ารักกับเราที่สุดแล้วคะ แม่แท้ๆตอนเราอยู่หอก็โทรมาจับผิดทุกวี่ทุกวันด่าว่าแอบมีผู้ชายบ้าง โทรศัพท์มันค้างมันเลยตัดสาย เขาก็เลยทำไมเมื่อกี้ไม่รับโทรศัพท์อยู่ใครกับใครเป็นแบบนี้ทุกวันจนเราเหนื่อย ง่วงก็ต้องตื่นมารับโทรศัพท์ ทั้งๆที่เขาไม่ได้ส่งเราเรียนให้เงินเรา ก็ต้องเข้าใจนะคะ ว่าคนไม่เคยชินไม่สนิทกับแม่ ไม่เคยได้คุยมาตลอด18ปี อยู่ๆเขามาทำเหมือนสนิทมาโทรตามยิ่งกว่าคนที่เลี้ยงเรามาเราก็อึดอัดแหละคะ เราเลยบล็อกแม่ทุกทาง แม่เราก็แปลกคะชอบด่าเราแต่ชอบชมคนอื่น เขาเป็นเพื่อนเรานะคะ เราไม่ได้อิจฉาเพื่อนนะแต่มันสวยจริง แม่เราก็จะด่าว่าผอมบ้างแห้งบ้างเหมือนกระดูกจนคนที่ได้ยินบอกทำไมด่าลูกแบบนั้น บางคนบอกอย่าไปว่าเขา เพราะเราแคสงานแล้วแต่งหน้าจัด เขาก็บอกไม่สวยทำไม่ได้หรอก เพื่อนเรานู่นสวยถึงจะทำได้ แคสแบบงานไลฟ์สดคุยกับคนดูคิตตี้ไลฟ์อะคะ ไม่ได้มีอะไรโป๊ เขาก็ด่าเราว่าเรา เราก็พยายามเพื่อตัวเอง แต่เราก็แคสเท่าไรก็แคสไม่ผ่าน เพราะเราหน้าไม่เป๊ะขนาดนั้นคะ แม่เราชอบไปชมเพื่อนเวลาเพื่อนแต่งตัวสวยๆเซ็กซี่ แม่ชอบเพื่อนเราเพราะมันสวยคะ แม่ก็ชมนางตลอด แต่เราก็ปล่อยให้เขาพูดไปแล้วแต่เขาจะพูดอะไร เราก็คิดในใจคนที่แม่ชมเขาเรียนไม่จบเหมือนลูกแม่นะ มันก็น้อยใจอะคะ เราก็พยายามนะแต่ก็ไม่มีใครเห็นเลยการเรียนมันไม่ได้ง่ายนะคะก็ต้องการกำลังใจเหมือนกัน พอมาตอนนี้ก็เครียดเรื่องเงิน เราสังเกตได้ว่าทุกคนเขาก็ไม่ได้อยากให้เราหรอก พี่แท้ๆของเราก็พูดรีบไปหางานทำเลยนะพอเข้ากรุงเทพ เราก็คิดละต้องทำเลยหรอ ยังไม่ทันตั้งตัวเลย สอบมาอาทิตย์นึงเปิดแล้ว คือแปปนึงได้เรียนกะทันหันมาก เราก็คิดมาตลอดอยู่ตรงไหนก็ไม่ได้ทำให้ขีวิตดีขึ้นมาเลย ถ้ากลับไปก็ไม่มีไรกินอาหารก็หากินยากลุงป้าก็ประหยัดมาก เราน้อยใจมากๆเลยนะถ้าเอาจริง พอเป็นป้าที่เรารักมาก สมมุติว่าเขาทำอาหารจะทำน้อยแล้วมีไก่10น่องงี้ เราก็จะไปกินเขาก็บอกยังไม่ได้กินเลยนะพี่อีกคนที่ทำงานแล้วเป็นลูกแท้ๆป้าเขาก็บอกพี่ยังไม่ได้กิน เราก็เอาแค่2น่องแล้วทอดไข่กิน แต่พอทอดเขาก็บ่นว่าเปลืองน้ำมันอีก ใช้น้ำมันอะไรเยอะ เอาจริงเรากินไข่ทอดบ่อยมากเพราะกับข้าวไม่พอกิน ทำอาหารเช้าป้าก็ทำให้พี่ไปกินที่ทำงาน แต่เราก็มีแค่70ตอนม5ก็ขอเพิ่มอีก20ก็อยากกินไก่ปิ้งหน้ารร ก็เป็นวันละ70 เราก็เฉยๆนะเพราะไม่ได้ชอบเที่ยว
ใครอ่านมาถึงนี้คือโหดมาก
เราก็เครียดแหละคะ ชีวิตแทบจะไม่มีใครเลยที่เราจะหวังพึ่งได้ อาจารย์เคยดูดวงคะ บอกว่าที่มีแม่แบบนี้เป็นเพราะกรรมของเรา เราก็พยายามคิดว่าคงใช่แต่ในใจก็แบบทำไมแม่ถึงคิดไม่ได้ว่าควรดูแลลูกตัวเอง แม่หย่ากับพ่อตอนเราเกิด กลายเป็นว่าพ่อเลี้ยงพี่ แม่ให้เราไปอยู่กับลุง เราคิดว่าแม่เห็นแก่ตัวคะ ด้วยความที่อยู่กับเขาไม่นานก็รู้แล้ว แต่เราก็กลัวว่าจะเป็นเหมือนเขาเหมือนกัน เรื่องเงินไม่เข้าใครออกใคร แต่ถึงยังไงในอนาคตจะไม่มีทางทิ้งลูกตัวเองให้คนอื่นเลี้ยงคะ ด้วยความที่เลิกกับพ่อไปแล้วแต่แม่ก็ยังคงยืมเงินพ่อเรื่อยๆ มีครั้งนึงที่พ่อจะช่วยค่าเทอมแล้วโอนให้แม่มาให้ลุง แต่แม่เอาไปใช้คะ งงใจมาก เราก็ทักไปแม่ค่าเทอมให้ลุงรึยัง แม่ก็บอกจะคืนขอมาหมุนก่อน สุดท้ายก็ไม่คืนคะ ลุงก็ต้องจ่ายหนักจัดเต็ม😭 เรารักลุงกับป้ามากคะ และตอนนี้เราก็รักพ่อ เพราะพ่อก็ช่วยเหลือถึงเขาจะช่วยตอนเราอยู่ม5ก็เถอะ เราก็ดีใจ แต่แม่นี้ไม่เคยเลยมีแต่เอาเงินเราไป เราไปเดินที่ตลาดเราอบากได้เสื้อผ้าพ่อก็ให้เงินมาคะ2000 เราก็จะซื้อแต่แม่บอกจะยืม1000+ สรุปเราเหลือไม่กี่ร้อย เราก็เฟลคะ มาจากสมุทรปราการเข้ากทม มาเพื่อพาแม่มาซื้อผมไปทำให้ลูกค้า เขาได้หลายพันมาก7000-8000นู่นมั้ง ทำผม แต่เขาก็ให้แค่คืนเงินเรา คืนแค่1000คะ เราก็โอเคไม่เป็นไร แต่เราก็อยากไปเซเว่นเลยขอ100 แต่เขาบอกก็1000นนั้นไง เราก็เลยบอกอยากเอา1000เข้าธนาคาร แกก็ด่าเราเลยคะ มาทวงเงินกูหรอ เกิดอารมณ์แรงเหมือนไม่มีความเป็นแม่เลย แบบด่าเราเนรคุณมาทวงเงินกูแบบนี้ได้ยังไง งั้นค่าทำผมที่กูทำให้ก็เอามาด้วยนะ ค่าอะไรที่อยู่นี้ก็เอามา มาทวงแบบนี้ อย่าไปเนรคุณลุงกับป้านะ งงเลยไปลุงกับป้าได้ไง เราก็รอจนแกด่าจบเราก็ร้องไห้ แต่สักพักก็หายเพราะเราก็ไม่สนิทกับแม่เลยไม่เจ็บเท่าไหร่ เหนื่อยคะจะขอเงินไปเซเว่น100ด่าแรงมาก เราทรมานมากอยากหาหอไวไปต้องอดทนไปกลับมหาลัยที่กรุงเทพ-สุมทรปราการ มันไม่ใช่อะไรหรอกคะ ไม่อยากอยู่กับแม่ เราเป็นคนไม่เคยโดนใช้ แต่เราก็ไม่ได้ไปขอเงินนะ ถ้าไม่จำเป็น(หมายถึงอยู่กับลุงและป้า) เพราะเขาไม่เคยใช้เราเลย แม่ก็ใช้เราทุกวันล้างจาน คือเขาทำอาหารบ่อยมาก ให้กุมารกินด้วย คือคนเดียวหลายจานมาก เราก็ไม่เป็นไรเราจะทำเราจะกวาดพื้นให้ พอหลังๆมาแม่หลอกใช้เราป่าววะ บางครั้งแม่พูดจาดีเราก็ยอมๆคะ คือเราโดนอะไรบาดมือนี้แหละแล้วแสบมากก็ล้างไปแสบไปก็บอกแสบเขาก็ด่าเราแผลแค่นั้นจะมาอะไร เราก็เทียบกับป้าเราเลยคะ เราชอบกินข้าวแล้วหลับไปตอนเย็นเพราะเหนื่อยเรียน เขาก็ล้างให้ตลอด แต่ก็บ่นบ้าง แต่เราจะล้างตอนเราตื่นมาแบบหายเหนื่อยได้นอนละ จะมาเครีย เราเลยขนาดป้ายังไม่ใช้เลย แกรู้ว่าเราเหนื่อยบางครั้งทำงานประดิษฐ์กองงานไว้เขาก็กวาดให้ เรารักป้ามากๆ ส่วนแม่เราก็ไม่รู้จะยังไงเราเคยให้อภัยแม่หลายครั้งแล้ว สุดท้ายก็แบบเดิม ก็มีนะเสียใจมากที่ขอไปอยู่กับเขาเเล้วเขาบอกอยู่ที่นั้นกับลุงแหละดีแล้วอยู่นี้อันตราย แต่ก็ดีคะที่ไม่ได้อยู่ เพราะโดนลุงด่าเรื่องให้เพื่อนยืมกระทะไฟฟ้าแล้วไมไ่ด้บอกที่ไม่ได้บอกเพราะไม่มีคนอยู่แล้วเพื่อนมาแล้ว แกมาด่าเราว่าคิดว่าเป็นบ้านของตัวเองที่จะให้ใครก็ได้ เรื่องแมวก็ด่าคะ ด่าว่ามีบ้านเป็นของตัวเองก่อนค่อยเลี้ยง เราก็เศร้ามาก คือเขาก็ด่าแบบนี้อะเป็นใครจะไม่เสียใจ เราก็แค่อยากให้เพื่อนยืมเราก็แค่อยากมีแมวเล่นด้วยบ้างเป็นทาสแมวแล้วคะ แต่เขาก็ดีกับเราที่สุดแล้วคะ บุญคุณมากกว่าคำด่ามากมาย ตอนนี้ไม่มีข้าวให้แมวกินเครียดเลย เราก็อด เสียใจคะ เป็นตัวถ่วงทุกคนมาก ทั้งค่ากินอาทิตย์ละ1500 ค่าหอ4000 ค่าเทอม12000 ค่าหนังสือ1000+ สำหรับคนอื่นอาจจะดูน้อยแต่สำหรับเรามันเครียดมาก เพราะไม่มีเงินจะไปจ่ายเขา แม่ก็ไม่ช่วยอีกยังมาพูดใครจะส่งก็ส่งกูไม่ส่ง แม่หลายคนอย่าทำให้ลูกอึดอัดนะคะ พูดจาดีๆกับเขาถ้าไม่อยากให้ลูกเสียใจ เขาเชื่อฟังเราอยู่แล้วคะถ้าเราเป็นแบบอย่างที่ดี