หนูเรียนโรงเรียนประจำแห่งหนึ่งมาสามปีแล้วค่ะ แต่ว่าเข้าเรียนช่วงโควิดเลยทำให้เรียนออนไลน์เป็นส่วนใหญ่ มีบางช่วงที่มาเรียนที่รร.บ้าง พอมาตอนนี้หนูกลับมาเรียนออนไซต์แบบเต็มรูปแบบ ก็เลยเจอเพื่อนเกือบทุกวันมาตลอดสองเดือน(ไม่ได้กลับบ้านเลยค่ะ) ตอนม.1-ม.2 หนูไม่ได้รู้สึกแรงขนาดนี้ และจริงๆตั้งแต่ตอนเข้าแรกๆหนูไม่ได้อคติต่อเพื่อนๆค่ะ แต่พอหนูได้รู้จักมากขึ้น หนูกลับรู้สึกไม่ชอบมากกว่าเดิม เวลามองหน้าทีไรก็รู้สึกกระอักกระอ่วนอย่างบอกไม่ถูก เวลาคุยกับเพื่อนร่วมชั้นก็รู้สึกว่าไม่ค่อยมีใครมีเยื่อใยให้ รู้สึกไม่มีใครจริงใจ กะว่าจะไม่คิดแล้วนะคะ แต่คิดไปแล้วหลายครั้งค่ะ ไม่ไหวจนต้องมาตั้งกระทู้ จริงๆแล้วหนูเป็นคนพูดน้อยประกอบกับหนูเคยทำเรื่องไม่ดีไว้(แต่ก็ขอโทษไปแล้ว) เลยคิดว่ามันอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้คนในห้องมีปฏิกิริยาแบบนี้ค่ะ บางทีหนูอาจจะคิดมากไปเอง มั้งคะ หนูอยากรู้ว่าหนูจะทำยังไงให้หนูใช้ชีวิตในที่ที่นั้นได้โดยที่ไม่ต้องง้อคนอื่นไม่ต้องสนใจคนอื่น เพราะยังไงหนูเองก็คิดว่าหลังจากจบจากที่นั้น หนูคงจะไม่ติดต่อกับคนพวกนั้นอีกแล้ว ถ้าจะบอกว่าให้หนูปรับปรุงตัว หนูคงไม่ทำหรอกค่ะ เพราะความรู้สึกของหนูมันแปรเปลี่ยนไปแล้ว และการอยู่รร.ประจำแห่งนั้นมันไม่ค่อยมีบรรยากาศที่เอื้อกับการเรียนรู้หลังจากเวลาเรียนเท่าไร มีห้องที่ใช้ร่วมกันแต่ก็รู้สึกว่ามันอับ แถมเพื่อนในห้องนอนก็ไม่ค่อยสร้างบรรยากาศที่น่าเรียนรู้สักเท่าไร เลยรู้สึกเหงาจนอยากร้องไห้ขึ้นมาค่ะ การนั่งในห้องเย็นๆที่หรี่ไฟแล้วอ่านหนังสือเนี่ยมันดีกว่าเห็นๆค่ะ
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ ขอให้มีความสุขความเจริญในชีวิตค่ะ