คุณเชื่อไหมว่า เราไม่เคยคบใครได้นานเท่าคนนี้เลย และไม่เคยโดนใครกระทำกับเราได้เท่าคนนี้เลย
แต่ก่อนเราเป็นคนที่รักใครแปบๆ ก็เลิก อาจเป็นเพราะเรายังเด็กและก็ได้แฟนที่อายุเท่าๆ แล้วเรารู้สึกไม่โอเค ไม่มั่นคง
กลัวว่าเขาจะดูแลเราไม่ได้ ด้วยมั้ง แต่ก็อย่างว่าแหละ ตอนนั้นยังเด็ก พูดง่ายๆ คืดตอนนั้น เป็นเด็กแรง คนนึงเลยแหละ
แต่แฟนแต่ละคน ที่เราเลิกมาเราคิดว่าเป็นแบบนั้นเราเลยเลือกที่จะเป็นคนเลิกเองเกือบทุกคน
แต่พอวันนึงเราได้เจอกับคนที่อายุห่างกับเราสิบกว่าปี และตอนนั้นเราก็ยังไม่ถึงยี่สิบ
และตอนที่เจอเขาได้ประมาณครั้งที่สอง เราเมามากเลยไปนอนบ้านเขา เราคิดแล้วว่าคงโดนแน่
แต่ไม่เว้ย !! เขาให้เกียติเรา ประมาณว่ารอเราตื่นก่อน และค่อยถามเรา ว่าทำได้ไหม 555
เราคิดเลยว่าเออ คนนี้โอเคเนาะ ทั้งๆที่เราลืมไปว่า เพิ่งจะเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเองนะ ทำไมเราถึงรู้สึกอบอุ่นจัง
"เราเป็นคนไม่มีพ่อตั้งแต่เด็กด้วยแหละ เลยรู้สึกว่าตัวเองขาดตรงนี้ไป "
อะ สรุปตอนนั้นเราก็เรียบร้อยจ้า จากนั้นก็ค่อยมาทำความรู้จักกัน และได้รู้ว่าเขาทำงานเป็นนักร้องต่างประเทศ
และตอนนั้นเขาก็ยังมีเจ้ ที่ซัพพร์อตเปิดบาร์โฮล ให้เขาดูแลอยู่ด้วย {เราไปเที่ยวบาร์โฮลครั้งแรกในชีวิตก็เลยเจอเขา}
และเขาก็ยังเคยเป็นนักแข่งรถ แต่งรถ เปิดอู่ด้วย และยังมีลูกสองและเมียที่แยกกันอยู่ยังไม่ได้หย่า
นั้นแหละเราก็ยอมรักเขาได้หมดเลยนะ 555 เรื่องเจ้ เขาก็เลิกและก็ออกจากที่นั่น นะ 'อะเราจะเริ่มเข้าเรื่องหัวข้อเลยละกัน '
คือเราทำงานกลางคืนแล้วเขารู้ว่ามีแฟนเก่าเราทำอยู่ด้วยเขาเลย บอกให้เราไม่ต้องไปทำแล้ว อะเราก็ยอมออกจากที่ทำงาน
จากนั้น ห้องที่เราเช่า เราก็ไม่มีเงินจ่ายให้ เจ้าของหอ เขาเลยขายรถแข่ง เพราะเขาบอกมีก็ไม่ได้แข่งแล้วอีกอย่างเขาก็ต้องส่งเงินให้ลูกเขาเหมือนกัน
เงินก็พอเหลือให้เราไปจ่ายและเขาก็แน่นำให้มาอยู่ด้วยกีน อะเราก็ยอม !! ตอนนี้คือเราว่างงานกันทั้งคู่ เขาก็ชวนเราไปทำงานต่างประเทศ
ซึ่งตอนนั้นเรากลัวว่าจะโดนหลอกไปขายป่าววะ 555 ตัดสินใจอยู่นานจนเงินใกล้หมด เราก็เลยอะลองสักตั้งละกัน ถ้าหลอกเราก็แค่ตายอยู่ที่นั้น555
ครั้งแรกที่ ที่ไปคือสิงค์โปรเว้ย และ
ดันไปเจอกับแฟนเก่า แล้วตอนนั้นเอเจนกับแฟนเก่านั้นอยู่ด้วยกัน เอเจ้นเรียกเราไปนั่งเราไปนั่งด้วย
เอาสิค้าบบ จบ เลิกงานปุ๊บเท่านั้นแหละ ทะเลาะกันแบบเขาต่อยเราจนเลือดออกปากปากแตกเพราะเราจัดฟัน นี่คือ ครั้งแรก !!
พอมันมีครั้งแรกแล้วชะ ก็ครั้งสองครั้งสามก็ตามมาสิ ตลอดเวลา 2-3 ปี ที่ออนทัวร์ทำงานต่างประเทศ เราก็โดนตีมาเรื่อยๆ หลายครั้งต่อหลายครั้ง
เราสู้ทุกครั้งนะ แต่สู้แรงไม่ไหว ตอนที่เขาทำเราต่างประเทศเราท้อมาเลยนะเว้ยไม่รู้จะให้ใครช่วยไม่รู้จะไปไหน
ลืมบอกอย่างนึง เขาเล่นการพนัน สล็อต ด้วยนะเวลาโมโหที ก็เหมือนมาโทษเราตลอด
หลังจากทำงารต่างประเทศมาสักพักจนโควิดมา ต้องกลับมาว่างงานที่ไทยทั้งคู่ 2 ปีได้มั้ง สองปีนั้นก็ยังตีกันนะ
เราสู้ไม่ไหวบวกกลัวเราคว้าถ้วย ปาใส่หัว เลือดอาบ เข้ารพ. และหลังจากนั้นเวลามีปากเสียงกันก็จะพยายามเบาๆลง
อีกอย่างตอนนั้น ห้องแม่กับห้องเราอยู่ใกล้กัน เขาเลยไม่ค่อยกล้าทำอะไรเราเท่าไหร่
จากนั้น เราก็มีปัญหาเริ่มหมดเงิน จนต้องย้ายไปอยู่บ้านแม่ของเขาที่เหนือ ที่นี่ละ จ้า รุนแรงที่สุด
แปลกเนาะ เขาทำร้ายร่างกายจิตใจเราขนาดนี้ แต่เราไม่บอกใครนอกจากจะมีคนเห็นและเขามาช่วยเราเท่านั้น
อะพอมาอยู่เหนือได้เกือบปีเขาเริ่ม ทำงานและมีเพื่อน ก็เลยชวนกันมากินเหล้า กินเยอะมากอะ เหล้าเหนือมันแรงมากๆ
ตั้งแต่คืนนั้น ตื่นมา เป็นอะไรที่ แบบ เราควรแจ้งความอะ หน้าเราไม่เหลือชิ้นดี คางแตกเลือดเต็มหน้า หน้าบวม ฟันบิ่น
ตื่นมาตกใจหน้าตัวเองมาก และเราก็มาปลุกเขาเชื่อไหม ว่าเขาเป็นอะไรเลย ไม่มีเลือดออก ไม่มีอะไรสักอย่าง 555
แต่ทำไง ยอมต่ะ ไม่กล้าแจ้งความเพราะกลัวว่าเรื่องผัวเมียแจ้งไปเรื่องก็ไม่เดิน และเราก็ยังไม่ค่อยชินที่นั้นด้วย
ทำได้แค่ บอกคนที่เห็นว่า รถล้ม 555 จากนั้นเราก็ทะเลาะกัน้อยลง มั้ง!!~ ตั้งแต่วันนั้น
เรากลายเป็นคนกลัวไปเลยไม่กล้าทำอะไรไม่กล้าไปไหน กลัวว่าจะโดนอีก เราต้องจมปักอยู่แบบนี้สะสมมา 4=5 ปีได้
แต่ละคนก็บอกให้อดทนนะ ค่อยๆ คุยกัน เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นนะ แต่หารู้ไม่เราเจออะไรมาบ้าง
คนอื่นก็เห็นแค่เผินๆ ก็ดูเห็นแต่ว่าเรารักกันดี แต่จริงๆ แล้ว เราโดนข่ม ต้องทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง
ถ้าไม่งั้นเขาก็จะทำตัว ให้เขาน่าสงสารและเรากลายเป็นคนร้ายแทนต่อหน้าคนอื่น
เราอดทนมาตลอด อดและทน ไม่มีใครรู้ว่าเรา คิดทบทวนนานแค่ไหนแล้ว
ถ้าเราเด็ดขาดคือจะไม่สนอะไรเลยสักอย่างเราจะยอมเป็นครั้งสุดท้าย
ไม่สนคำพูดใครและทำตามที่ใจสมควรที่ต้องทำมาตั้งนานแล้ว
ตอนนี้ บทสรุป ของเราตอนนี้คือ เราจะหนีไปทำงานที่ต่างประเทศเลย ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบ
จากนี้จะเลือกใครเข้ามาเป็นคู่ชีวิต ต้องเลือกดีๆ เพราะดูแค่ภายนอก ก็จะเป็นแบบนี้
พอเราเข้มแข็งก็กลายเป็นตัวร้าย ในสายตาของคนรอบข้างได้อย่างง่าย
เราเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง เรัยบเรียงไม่ค่อยดี ขอภัยด้วยนะคะ เราแค่อยากระบายและสักวันเราจะกลับมาอ่าน ถึงตอนนั้น เราคงนั่งขำ
ความอดทนของเรามีมากแค่ไหน ก็ลองอ่านดู
แต่ก่อนเราเป็นคนที่รักใครแปบๆ ก็เลิก อาจเป็นเพราะเรายังเด็กและก็ได้แฟนที่อายุเท่าๆ แล้วเรารู้สึกไม่โอเค ไม่มั่นคง
กลัวว่าเขาจะดูแลเราไม่ได้ ด้วยมั้ง แต่ก็อย่างว่าแหละ ตอนนั้นยังเด็ก พูดง่ายๆ คืดตอนนั้น เป็นเด็กแรง คนนึงเลยแหละ
แต่แฟนแต่ละคน ที่เราเลิกมาเราคิดว่าเป็นแบบนั้นเราเลยเลือกที่จะเป็นคนเลิกเองเกือบทุกคน
แต่พอวันนึงเราได้เจอกับคนที่อายุห่างกับเราสิบกว่าปี และตอนนั้นเราก็ยังไม่ถึงยี่สิบ
และตอนที่เจอเขาได้ประมาณครั้งที่สอง เราเมามากเลยไปนอนบ้านเขา เราคิดแล้วว่าคงโดนแน่
แต่ไม่เว้ย !! เขาให้เกียติเรา ประมาณว่ารอเราตื่นก่อน และค่อยถามเรา ว่าทำได้ไหม 555
เราคิดเลยว่าเออ คนนี้โอเคเนาะ ทั้งๆที่เราลืมไปว่า เพิ่งจะเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเองนะ ทำไมเราถึงรู้สึกอบอุ่นจัง
"เราเป็นคนไม่มีพ่อตั้งแต่เด็กด้วยแหละ เลยรู้สึกว่าตัวเองขาดตรงนี้ไป "
อะ สรุปตอนนั้นเราก็เรียบร้อยจ้า จากนั้นก็ค่อยมาทำความรู้จักกัน และได้รู้ว่าเขาทำงานเป็นนักร้องต่างประเทศ
และตอนนั้นเขาก็ยังมีเจ้ ที่ซัพพร์อตเปิดบาร์โฮล ให้เขาดูแลอยู่ด้วย {เราไปเที่ยวบาร์โฮลครั้งแรกในชีวิตก็เลยเจอเขา}
และเขาก็ยังเคยเป็นนักแข่งรถ แต่งรถ เปิดอู่ด้วย และยังมีลูกสองและเมียที่แยกกันอยู่ยังไม่ได้หย่า
นั้นแหละเราก็ยอมรักเขาได้หมดเลยนะ 555 เรื่องเจ้ เขาก็เลิกและก็ออกจากที่นั่น นะ 'อะเราจะเริ่มเข้าเรื่องหัวข้อเลยละกัน '
คือเราทำงานกลางคืนแล้วเขารู้ว่ามีแฟนเก่าเราทำอยู่ด้วยเขาเลย บอกให้เราไม่ต้องไปทำแล้ว อะเราก็ยอมออกจากที่ทำงาน
จากนั้น ห้องที่เราเช่า เราก็ไม่มีเงินจ่ายให้ เจ้าของหอ เขาเลยขายรถแข่ง เพราะเขาบอกมีก็ไม่ได้แข่งแล้วอีกอย่างเขาก็ต้องส่งเงินให้ลูกเขาเหมือนกัน
เงินก็พอเหลือให้เราไปจ่ายและเขาก็แน่นำให้มาอยู่ด้วยกีน อะเราก็ยอม !! ตอนนี้คือเราว่างงานกันทั้งคู่ เขาก็ชวนเราไปทำงานต่างประเทศ
ซึ่งตอนนั้นเรากลัวว่าจะโดนหลอกไปขายป่าววะ 555 ตัดสินใจอยู่นานจนเงินใกล้หมด เราก็เลยอะลองสักตั้งละกัน ถ้าหลอกเราก็แค่ตายอยู่ที่นั้น555
ครั้งแรกที่ ที่ไปคือสิงค์โปรเว้ย และ
เอาสิค้าบบ จบ เลิกงานปุ๊บเท่านั้นแหละ ทะเลาะกันแบบเขาต่อยเราจนเลือดออกปากปากแตกเพราะเราจัดฟัน นี่คือ ครั้งแรก !!
พอมันมีครั้งแรกแล้วชะ ก็ครั้งสองครั้งสามก็ตามมาสิ ตลอดเวลา 2-3 ปี ที่ออนทัวร์ทำงานต่างประเทศ เราก็โดนตีมาเรื่อยๆ หลายครั้งต่อหลายครั้ง
เราสู้ทุกครั้งนะ แต่สู้แรงไม่ไหว ตอนที่เขาทำเราต่างประเทศเราท้อมาเลยนะเว้ยไม่รู้จะให้ใครช่วยไม่รู้จะไปไหน
ลืมบอกอย่างนึง เขาเล่นการพนัน สล็อต ด้วยนะเวลาโมโหที ก็เหมือนมาโทษเราตลอด
หลังจากทำงารต่างประเทศมาสักพักจนโควิดมา ต้องกลับมาว่างงานที่ไทยทั้งคู่ 2 ปีได้มั้ง สองปีนั้นก็ยังตีกันนะ
เราสู้ไม่ไหวบวกกลัวเราคว้าถ้วย ปาใส่หัว เลือดอาบ เข้ารพ. และหลังจากนั้นเวลามีปากเสียงกันก็จะพยายามเบาๆลง
อีกอย่างตอนนั้น ห้องแม่กับห้องเราอยู่ใกล้กัน เขาเลยไม่ค่อยกล้าทำอะไรเราเท่าไหร่
จากนั้น เราก็มีปัญหาเริ่มหมดเงิน จนต้องย้ายไปอยู่บ้านแม่ของเขาที่เหนือ ที่นี่ละ จ้า รุนแรงที่สุด
แปลกเนาะ เขาทำร้ายร่างกายจิตใจเราขนาดนี้ แต่เราไม่บอกใครนอกจากจะมีคนเห็นและเขามาช่วยเราเท่านั้น
อะพอมาอยู่เหนือได้เกือบปีเขาเริ่ม ทำงานและมีเพื่อน ก็เลยชวนกันมากินเหล้า กินเยอะมากอะ เหล้าเหนือมันแรงมากๆ
ตั้งแต่คืนนั้น ตื่นมา เป็นอะไรที่ แบบ เราควรแจ้งความอะ หน้าเราไม่เหลือชิ้นดี คางแตกเลือดเต็มหน้า หน้าบวม ฟันบิ่น
ตื่นมาตกใจหน้าตัวเองมาก และเราก็มาปลุกเขาเชื่อไหม ว่าเขาเป็นอะไรเลย ไม่มีเลือดออก ไม่มีอะไรสักอย่าง 555
แต่ทำไง ยอมต่ะ ไม่กล้าแจ้งความเพราะกลัวว่าเรื่องผัวเมียแจ้งไปเรื่องก็ไม่เดิน และเราก็ยังไม่ค่อยชินที่นั้นด้วย
ทำได้แค่ บอกคนที่เห็นว่า รถล้ม 555 จากนั้นเราก็ทะเลาะกัน้อยลง มั้ง!!~ ตั้งแต่วันนั้น
เรากลายเป็นคนกลัวไปเลยไม่กล้าทำอะไรไม่กล้าไปไหน กลัวว่าจะโดนอีก เราต้องจมปักอยู่แบบนี้สะสมมา 4=5 ปีได้
แต่ละคนก็บอกให้อดทนนะ ค่อยๆ คุยกัน เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นนะ แต่หารู้ไม่เราเจออะไรมาบ้าง
คนอื่นก็เห็นแค่เผินๆ ก็ดูเห็นแต่ว่าเรารักกันดี แต่จริงๆ แล้ว เราโดนข่ม ต้องทำตามที่เขาบอกทุกอย่าง
ถ้าไม่งั้นเขาก็จะทำตัว ให้เขาน่าสงสารและเรากลายเป็นคนร้ายแทนต่อหน้าคนอื่น
เราอดทนมาตลอด อดและทน ไม่มีใครรู้ว่าเรา คิดทบทวนนานแค่ไหนแล้ว
ถ้าเราเด็ดขาดคือจะไม่สนอะไรเลยสักอย่างเราจะยอมเป็นครั้งสุดท้าย
ไม่สนคำพูดใครและทำตามที่ใจสมควรที่ต้องทำมาตั้งนานแล้ว
ตอนนี้ บทสรุป ของเราตอนนี้คือ เราจะหนีไปทำงานที่ต่างประเทศเลย ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบ
จากนี้จะเลือกใครเข้ามาเป็นคู่ชีวิต ต้องเลือกดีๆ เพราะดูแค่ภายนอก ก็จะเป็นแบบนี้
พอเราเข้มแข็งก็กลายเป็นตัวร้าย ในสายตาของคนรอบข้างได้อย่างง่าย
เราเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่ง เรัยบเรียงไม่ค่อยดี ขอภัยด้วยนะคะ เราแค่อยากระบายและสักวันเราจะกลับมาอ่าน ถึงตอนนั้น เราคงนั่งขำ