ด้วยความที่พ่อแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เรายังเล็กๆเราและน้องก็เติบโตมาแบบตนเป็นที่พึ่งแห่งตนถูกยัดเยียดให้ญาติคนนั้นเลี้ยงบ้างญาติคนนี้เลี้ยงบ้างทำให้เราไม่มีความผูกพันกับครอบครัวเลยอาจจะมีบ้างแต่ก็ไม่ได้แน่นแฟ้นอะไรมากนักส่วนมากจะสนิทกับฝั่งแม่มากกว่าพ่อแค่สนิทแต่ไม่ได้ถึงกับระดับที่เขาส่งเสียเลี้ยงดู รู้แค่ว่าต้องสู้ทำงานเพื่อส่งเสียตัวเองจนเรียนจบ กู้ กยศ.บ้างและญาติฝั่งแม่หยิบยื่นบ้างเป็นครั้งคราวพ่อบ้างเป็นบ้างครั้งส่วนแม่เป็นโรคทางประสาทแม่ไม่สามารถ​หาเงินหรือทำงานได้มีญาติฝั่งแม่และยายช่วยดูแล เกริ่นเรื่องส่วนตัวประมาณนี้นะคะ ตอนนี้เราเรียนจบและมีสามีแล้วค่ะ พร้อมกับมีลูกสาวตัวน้อยหนึ่งคนฐานะตอนนี้ก็พออยู่พอกินค่ะช่วยกันทำงานผ่อนบ้านผ่อนรถและเลี้ยงดูลูกสาวเราและแฟนเลี้ยงกันเองค่ะไปรับแม่มาอยู่ด้วยและแฟนก็ทำงานอยู่บ้าน แม่ยังต้องกินยารักษาโรค​ทางประสาทต่อเนื่องนะคะแต่แกก็ช่วยแหลือได้ในระดับนึงแต่อาจจะไม่เต็มร้อย%แต่ถือว่าก็ยังดีกว่าไม่ทีใครซัพพอร์ตค่ะ ลูกจะติดเรากับแฟนมากกว่ายายเพราะยายจะไม่ค่อยรู้จักกการเล่นกับหลานจะรู้แค่การป้อนข้าวป้อนนมและหยอกบ้างแต่รู้สึกว่าหลานจะไม่ค่อยอินกับมุกตลกของยาย เราพยายามจะดลี้ยงลูกและเติมเต็มเขาในสิ่งที่เราขาดหายเลี้ยงและอบรมสั่งสอนให้เขารู้จักในสิ่งที่มนุษย์​คนหนึ่งพึงต้องมีเมื่อต้องอยู่ร่วมกับคนอื่นๆ เราไม่ใช่แม่จอมเข้มงวดเเบบดุด่าว่าตีนะคะเราไม่ใช้ความรุนแรงค่ะ ทางที่เราใช้กับลูกจะเป็นแบบพูดคุยด้วยเหตุผล เรื่องไหนที่ไม่ควรตามใจก็จะไม่ตามใจเมื่อบอกเหตุผล​แล้วก็จะนิ่งสู้ค่ะ ช่วงแรกหนักหน่วงมากแต่หลังๆนางเริ่มเบาลงค่ะเหมือนรู้ว่าการโวยวายใช้กับแม่ไม่ได้ผลนางก็จะควบคุมอารมณ์​ตัวเองได้ดีขึ้น เช่นไม่ยอมอยู่คอกพอวางลงจะร้องให้ทันทีอะไรประมาณ​นี้ค่ะ เรามีความรู้สึกว่าการเลี้ยงลูกก็เหมือนการลงทุน ผลลัพธ์​จะออกมาเป็นแบบไหน​ไม่มีใคร​บอกได้ เราเลยอยากถามแม่ๆพ่อๆคนไหนที่เลี้ยงลูกอบรมสั่งสอนเองแล้วลูกโตมาเขาสนิทกับคุณมากแค่ไหนเขายังเป็นเด็กน้อยของคุณหรือเปล่าเราอยากรู้เผื่อวันหนึ่งเราต้องเรียนรู้​ว่าเมื่อเขาโตขึ้นเขาก็ต้องไปสร้างครอบครัวของเขาจริงๆเราจะได้เตรียมตัวเพื่อที่จะไม่ต้องทำให้ลูกรู้สึกว่าเราเป็นคนแก่คนนึงที่เขาต้องเลี้ยงดูในฐานะมารดาผู้ให้กำเนิด หรือแม่ผู้เป็นที่รัก