ตามหัวข้อเลยนะคะ คือเราคบกับแฟนมา3ปี ถึงเเม้ไม่ใช่แฟนคนเเรกที่คบ เเต่เขาเป็นแฟนคนแรกที่เราทำทุกอย่างร่วมกัน กินข้าวดูหนังเล่นเที่ยวทำงานสารพัดด้วยกัน เเล้วหลังๆมาทะเลาะกันบ่อยค่ะ เหมือนต่างคนต่างเหนื่อยเเต่ก็อยู่ด้วยกัน คือหนูเรียนอยู่มหาลัย เขาทำงานค่ะ เราพักที่เดียวกัน หนูเรียนหนักเพราะจะจบ เขาก็พึ่งเริ่มทำงาน บางวันหนูเหนื่อยค่ะ ทำให้เขาทุกอย่างทั้งทำอาหารซักผ้ารีดผ้า เเค่อยากได้กำลังใจค่ะ เวลาเขาทำงานหนูบอกตลอดว่าสู้ๆ ตั้งใจนะ เเต่พอหนูเรียนหนูเหนื่อยเขาไม่ค่อยให้กำลังใจเท่าไหร่ค่ะ เมื่อวันพุธที่ผ่านมาคือ2วันที่แล้ว หนูบอกเขาว่าหนูเหนื่อยนะที่เขาไม่ค่อยช่วยอะไรเท่าไหร่ ต่อไปนี้ช่วยกัน ใส่ใจกันนะบางทีเราเเค่ต้องการกำลังใจจากเธอ เพราะเเม่พึ่งเสียไปเมื่อ3เดือนที่เเล้ว พ่อพึ่งเสียเมื่อ1เดือนที่เเล้วค่ะ เเฟนเลยมาอยู่นี้ด้วยทำให้เราทะเลาะกันบ่อยเพราะความใกล้ชิดมั้งคะ อยู่ไกลใส่ใจกัน เเต่พออยู่ด้วยกันก็ไม่ค่อยได้คุยกันเเละไม่ค่อยเเคร์กันเพราะก็เห็นๆกันอยู่ทุกวัน เเล้วพอหนูพูดว่าใส่ใจกันนะ จบเขาเลยบอกขึ้นมาว่าพอบ่ เหนื่อยที่คอยบังคับนั้นนี้ทั้งที่หนูเหนื่อยกับเรียนเเละหลายๆเรื่องทั้งคิดถึงเเม่เเละพ่อทั้งอะไรหลายอย่าง เเค่อยากได้กำลังใจเลยขอ เขาเลยว่าอยากทำจะทำเองที่มาพูดเเบบนี้อะไม่อยากทำ เพราะเหนื่อยทำงานมายังต้องมาทะเลาะเขาว่างี้ เราเลยว่าเเค่ขอกำลังใจไหมเพราะเราเหนื่อย เเค่กอดได้ไหม เขาเลยว่างั้นเหนื่อยก็เลิกไหม เขาเลยโทรบอกทางครอบครัวเขาค่ะว่าจะไม่ทำงานที่นี้เเล้วไม่มีความสุข หนูทำใจไม่ได้เเละคงอยู่ไม่ได้ค่ะ เพราะเเม่เสีย เขาก็มาอยู่ด้วยข้างๆตลอดตั้งเเต่เเม่เสียไม่เคยได้นอนคนเดียวเลย พอเขาจะไปเราจะอยู่ยังไง ทั้งที่เราเก็บเงินซื้อรถ สร้างอะไรผ่านอะไรด้วยกันก็หลายอย่าง หนูเลยบอกเขานะคะว่าขอโทษที่ขอให้กอดนะ รู้ว่าเหนื่อยงั้นไม่กวนเเล้ว หลังจากวันพุธ เขาเฉยกับหนูมาเต็มๆ2วันเลยค่ะ วันนี้วันศุกร์เเล้ว หนูเลยไปฟังเพลงกอดกัน ของK6Y แล้วนอนดูรูปเก่าๆร้องไห้ตลอด เเล้วหนูเลยคิดตามเพลงไปด้วย ว่าเราคงมาถึงจุดอิ่มตัวรึป่าว งั้นเราลองไปดูไหม ทำใจไม่ได้ก็ต้องอยู่ หมายถึงหนูเองที่ต้องทำใจค่ะเพราะไม่เหลือใครทั้งพ่อเเละเเม่ ขอร้องไห้เขาเป็นสิ่งที่ดีเรื่องดีๆสักเรื่องได้ไหมเพราะเรียนก็เหนื่อย เเทนที่จะให้กำลังใจกันเเต่เขากลับพูดแบบนี้ หรือว่าหนูควรเลิกคะ เเล้วหลังจากเขาย้ายออกจะอยู่ยังไง เวลาคิดถึงเเม่ใครจะกอด ไม่มีใครให้โทไปร้องไห้ใส่เพราะเป็นลูกคนเดียวค่ะ หนูสู้ชีวิตมาก เเต่ก็นั้นเเหละค่ะไม่รู้จะทำไง เเต่ไม่อยากเลิกนะคะ ขอร้องให้กลับมาปกติเเล้ว เขาบอกว่าเเค่เหนื่อย หนูเลยคิดว่าเลิกกันดีไหมถ้าเขาก็เหนื่อย เราเองก็โคตรเหนื่อย เเต่ถ้าเลิกกันไปจะอยู่ยังไงเเค่นั้น ที่คิด แล้วรักมากนะคะ เลยคิดว่าถ้าเลิก หรือลองห่างเเล้วพอคิดถึงกันกลับมาคบกันอีกได้ไหม เขาจะกลับมาหรือป่าว เราจะอยู่ยังไง ทั้งเป็นซึมเศร้าด้วยนะคะเพราะหลายเรื่องเข้ามา ปลายปีที่แล้วเเฟนฝึกงานก็นอกกายเราค่ะเเล้วเจ็บมากจนเหมือนจะเป็นโรค พอเเม่เสียก็หนักมากจริงๆฆ่าตัวตายหลายครั้งค่ะเเต่ไม่ตาย หลังจากฝึกงานจบเขาก็เปลี่ยนตัวเองเเละขอมาอยู่กับเราเพราะเเม่เสียเลยขออยู่ข้างๆ เเต่สุดท้ายก็เป็นงั้นแหละค่ะเลยอึดอัดไปหมด รักเขามากนะคะไม่อยากเสียเขาไป เห้อเหนื่อยมากค่ะ ขอโทษที่พูดวนไปมานะคะ อาจจะพิมพ์ตกบ้าง คุยไม่รู้เรื่องบ้างเพราะตอนนี้ทั้งพิมทั้งร้องไห้ไป ขอความคิดเห็นด้วยนะคะ