คือเราสงสัยตัวเองนานแล้วว่าเราเป็นอะไรกันแน่
ตอนนี้เราอยู่ม.6แล้ว แต่เมื่อตอนเราอยู่ม.ต้นเรารู้สึกมาตลอดว่าเราอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อนคบ เราก็คิดว่าเราเป็นคนเงียบๆชอบเก็บตัวแต่ถ้ามีใครมาพูดด้วยเราก็ไม่เคยปฏิเสธนะ

แต่พอเวลาเริ่มผ่านไปเรื่อยๆ เราเริ่มเก็บตัวหนักกว่าเดิม
เดินคนเดียวตอนเย็นกลับบ้านก็เอาแต่อยู่ในห้อง
แต่พอขึ้นม.4-5มา เราเรียนออนไลน์ ต้องอยู่แต่บ้าน ตอนนั้นเราเริ่มเบื่อเริ่มเก็บตัวหนักกว่าเดิมไม่ค่อยกิน นอนน้อยแต่ถ้าเผลอหลับก็จะหลับยาวเลย
นั่นก็แปลว่าเราไม่ได้เข้าเรียน ตอนนั้นเป็นช่วงที่พ่อกับแม่กดดันเรามากที่สุด เราเริ่มทำร้ายตัวเองโดยไม่รู้ตัวอยู่แต่ในห้องแล้วปิดไฟนอนคนเดียวมืดๆ 
จนแม่เข้ามาด่าเราว่าทำไมไม่เรียน ตอนนั้นเราอยากตายมากๆจนคิดอยากจะทำ(เริ่มทำไปแล้ว)แต่เราก็ทำไม่สำเร็จเพราะมีความคิดนึงโผล่ขึ้นมาว่าถ้าเราไปพ่อแม่คงเสียใจแล้วก็ผิดหวังมากเราก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมแล้วก็สับสนไปหมด

ตอนนั้นเราทำได้แค่นอนร้องไห้อยู่ในห้องมืดๆ
จนถึงปัจจุบันเราก็ยังกรีดแขนตัวเองอยู่แต่ไม่ใช่เพราะเราโดนด่านะแต่พอเราเริ่มคิดมากเราก็ทำ เราก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมเราต้องทำ บางทีเราเครียดมากๆเราก็ไม่รู้ตัวเลยว่าทำไปแล้ว  แล้วพอมาเห็นแผลตัวเองทีหลัง เราก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่า"ทำอีกแล้วหรอ"
เราอยากหายนะแต่เราไม่กล้าเข้าไปคุย
เรากลัวไปหมดเลย 
กลัวครอบครัวคิดมาก กลัวเขาจะผิดหวังในตัวเรา
..เราควรทำยังไงดี?...