เราอยู่ม.ปลายค่ะ เราเป็นึนที่คิดมากชอบกังวลมาตั้งเเต่ประมาณม.2-3เเล้วค่ะ เเละมันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆในช่วงเข้าม.ปลาย เรากลับบ้านมาร้องไห้ทุกวันเพราะสึกกดดัน กลัว  ทำอะไรไม่ถูก เราเริ่มนอนไม่ค่อยหลับมาปีกว่าเกือบ2ปีเเล้ว หารกินของเราก็เยอะมากกว่าปกติขึ้นมากๆเลย เเต่บางอาทิตย์ก็เเทบไม่ทานอะไรเลย เพราะกังวลเเต่เรื่องเรียน เรื่องสอบ กลัวผิดหวัง ปกติตอนอยู่บ้านเราก็มันจะอยู่คนเดียวอยู่เเล้วค่ะ เพราะพ่อกับเเท่ทำงานเลิกดึก เราเป็นลูกคนเดียว เวลาพ่อเเม่หยุดงาน เราก็ไม่ชอบอยู่กับพวกเขานะคะ เพราะพวกเขามักจะชอบพูดเเย่ๆใส่เราเป็นประจำ เราเลยอยู่เเต่ในห้อง ปล.ที่เครียดเรื่องเรียนเพราะหากเกรดลดจากเทอมที่เเล้วก็จะโดนด่าจากพ่อเเม่เเละพวกญาติๆค่ะ เกรดเรา3.9 เราคิกทุกวันว่าอยากหายไปจากโลกนี้สัก2-3ปี อยากให้ทุกคนลืมเราไปไม่อยากใช้ชีวิตอยู่เเล้ว เราเคยทำร้ายตัวเองเพราะตอนนั้นอ่านหนังสือเเล้วอ่านไม่รู้เรื่องเลย รู้สึกเครียดมาก ท้อสุดๆ เเละวิธีที่เร่มันใช้ระบายความเครียดในเเต่ละวันคือการร้องไห้เเละเขียนบันทึก เราไม่เคยไปหาจิตเเพทย์นะคะ เพราะไม่รู้จะบอกที่บ้านยังไง ทุกคนเคยเป็นไหมคะ