ผมเกิดมาพ่อกับแม่แยกทางกันแม่ไปไหนไม่รู้ตอนนี้ผมอยู่กับย่าและพ่อ พ่อติดยาคุยไม่รู้เรื่องไม่ทำงาน ย่าทำงานเลี้ยงพ่อกับผม ผมสอบติดที่นึงครับ แต่เรียนได้ปีเดียว ย่าก็พาไป กศน. โดยที่ผมไม่รู้ไม่อยากไปด้วยครับ ตอนเรียนที่โรงเรียนมัธยมก็ปกติครับ แต่พอมาเรียน กศน. กลายเป็นเด็กติดเกมเก็บตัว พอทะเลาะกับย่าเขาก็จะว่าจุดด้อยผมด่าผม พอผมทนไม่ไหวผมก็พูดสิ่งที่เก็บอยู่ในใจที่เขาว่าผม แต่เขาไม่เคยเข้าใจเลย ทุกครั้งที่ทะเลาะกันผมก็คิดแต่คำที่เขาด่าผมทุกคำ เอาผมไปลง กศน. พ่อกับแม่ก็แยกทางกัน ชีวิตก็ไม่ได้ใช้เหมือนคนอื่น รู้สึกโครตเบื่อเลยครับไม่อยากอยู่กับชีวิตแบบนี้ ผมคิดแบบนี้ทุกครั้งที่ทะเลาะเลยครับแต่ก็ไม่กล้าฆ่าตัวตายจริงๆ สงสารย่าเขาดูรักผมครับแต่ไม่เคยเข้าใจอะไรผมเลยหรือผมไม่เข้าใจเขาเลย
ผมอายุ 16 นะครับ