ที่บ้านปกติแม่จะทำกับข้าว ทำอาหารไว้เสมอ
แต่ต้องให้พระกินก่อน ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราก็ยังพอรับได้
แต่หลังๆมานี่แทบไม่ไหวเลย เพราะค่ากินเริ่มมีราคาสูงขึ้น

เรากับน้องจึงอยากประหยัดเงินตรงนี้ เพราะที่บ้านก็มีข้าว
มีอาหารเยอะแล้วจากที่แม่ทำ แต่ว่ามันดันกินไม่ได้นี่สิ
เราคุยกับแม่ ว่าเราสามารถตักแบ่งออกมาไว้สำหรับ
ให้พระตอนเช้าได้ไหม เรากับน้องจะได้กินได้
แต่แม่ก็ยังถือว่าเรากินก่อนพระอยู่ดี

ทำให้เรากับน้องต้องพากันออกไปซื้อข้าวกินกันเอง
จานๆนึงก็เกือบร้อย เป็นแบบนี้แทบทุกวัน
ตอนเช้าก่อนไปทำงานก็อยากจะห่อข้าวไปกิน
แต่ก็ห่อไม่ได้ เพราะพระยังไม่มา จะรอพระก็เข้างานสายอีก 
ต้องไปซื้อข้าวนอกบ้านกินทั้งมื้อเที่ยง และมื้อเย็น

แม่เราจะทำอาหารช่วงเย็น เพื่อไว้ใส่บาตรตอนเช้า
และแม่ก็ยอมกินมาม่าแทน ซึ่งเราไม่โอเคมากๆ
เราทะเลาะกับแม่เรื่องนี้บ่อยพอสมควร
ว่าก่อนจะให้พระ หรือตักใส่ถุงห่อไปให้เพื่อนบ้าน
แม่ดูคนในบ้านก่อนมั้ย อย่างน้อยก็เห็นใจน้องบ้าง
หรือไม่ก็แม่ควรกินเพื่อสุขภาพตัวเองบ้าง

เราเลยทำกับข้าวเอง แต่ก็กินไม่ได้อยู่ดี
เพราะแม่จะบอกเอาไว้ให้ใส่บาตร ทำบุญ
ชีวิตจะได้ดีขึ้น ให้เราไปกินมาม่าหรือซื้อข้าวตามสั่งแทน

จนบางทีก็อิจฉาพระนะ ได้กินอาหารดีๆอร่อยๆฟรี
กินก่อนใครๆในครอบครัวที่เขาทำมาถวายด้วย

เรากับน้องเลยต้องยอมทนซื้อข้าวนอกบ้านกินทุกวันแทน
วันไหนไม่พอซื้อกินก็พากันกินมาม่าไปก่อน
นั่งมองปลานึ่ง แกงนั่น ผัดนี่ที่อยู่ในหม้อในกระทะ
ก็ได้แต่ถอนหายใจ ว่าจะทำยังไงกับแม่ดี