ตามหัวข้อเลยค่ะ
เราไม่เคยลืมเขาได้เลย เราคบกับเขามา4ปี ผ่านทุกข์สุขมาด้วยกัน
เราเลิกกันเพราะเราเข้ากันไม่ได้(คำว่าเข้ากันไม่ได้ ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับเรา)เขาเป็นคนที่ดีค่ะในแง่ของผู้ชายคนนึง
แต่เราคิดว่าถ้าวางอนาคตด้วยแล้ว เราคิดว่าเราไม่อยู่ตรงนี้ดีกว่า เราผลักดันและทุ่มเทนะคะในมุมของเรา
เพราะคำว่ารักคำเดียวมันไม่พอค่ะ เราเคยถามเรื่องอนาคตแต่งงานดีไหม เขาบอกว่าแต่งก็ได้ไม่แต่งก็ได้
เราถามว่าถ้ามีลูกจะเลือกสังคมแบบไหนให้ลูก เขาบอกว่าเรียนโรงเรียนวัดใกล้บ้าน(ไม่ใช่ว่าโรงเรียนวัดไม่ดีนะคะ แต่เราคิดว่าตัวเราเองพ่อแม่เราก็พยายามหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ เราก็อยากให้เขาได้สิ่งที่ดีที่สุดและพร้อมจะรับฟังลูกแน่ๆ
เรารักเขามากจริงๆ และเราก็เชื่อว่าเขารักเรา ตอนแรกเลิกแค่คิดว่าถ้าเราไม่อยู่เป็นหลักให้เขาจับ วันนึงเขาคงยืนได้ด้วยตัวเองแบบที่ไม่ต้องมีเราชี้นำ
ทุกครั้งที่เราชี้นำเขาเคยบอกเราว่าก็รู้นะว่าหวังดี แต่ไม่ต้องได้ป่ะ
และวันนี้เขาเติบโตในแบบของเขาที่เราเคยชี้นำไว้ให้และมีหวานใจคนใหม่
เรายินดีนะที่เขาไม่ต้องคิดต้องทำคนเดียว เรายินดีกับทุกความสำเร็จจากใจจริง เราไม่คิดจะไปก้าวก่ายเขากับคนใหม่
แต่ไม่มีคืนไหนเลยที่ไม่ฝันถึง ไม่มีคืนไหนเลยที่ไม่เผลอฟังเพลงเศร้าแล้วคิดถึงเขา ภาพเรื่องรางเหมือนแฟชแบล็ก