ตามหัวข้อของกระทู้เลยค่ะ คือเราเลิกกับแฟนเก่ามาได้ประมาณ5เดือนแล้วค่ะ (!เรากับแฟนเก่าคบกันมาได้ประมาณ 3ปี) เหตุผลที่เลิกเพราะเรื่องเวลาที่มีให้มันไม่พอแล้วก็เรื่องของความรู้สึกที่ตัวเขาเองก็ตอบเราไม่ได้ว่ายังรักเราอยู่มั้ย (ตัวเราเคยเลิกกับแฟนมาก่อนหน้านี้แล้วนะคะ)
ณ ตอนที่บอกเลิกกันก็ได้คุยกันว่าจะทำยังไง จนผลสรุปก็คือจบความสัมพันธ์ ซึ่งในตอนนั้นเรารู้สึกว่ามันโอเคที่มันจบลงที่ตรงนั้น ซึ่งในตอนนั้นที่บอกเลิกกันเราไม่ได้รู้สึกเสียใจเท่าไหร่ ไม่เหมือนตอนแรกที่เลิกกันครั้งก่อน วันนั้นไม่ร้องไห้เลยค่ะรู้สึกโล่งอกด้วยซ้ำเหมือนได้คุยกันแบบเปิดอก ตัวเราก็รู้สึกว่าอนาคตจะไปได้สวย พอผ่านไปไม่นานก็เหมือนลืมเขาไม่ได้ มักมีภาพเหตุการณ์เดจาวูมาให้เรานึกถึงเขาบ่อยๆ มีแอบร้องไห้ตอนกลางคืน วนอยู่แบบนั้น แต่ก็ไม่ได้โหยหาเขาขนาดนั้น เลยอยากรู้ความรู้สึกของตัวเองที่เป็นอยู่คือตัวเราเองยึดติดกับเขามากไปหรือเปล่า หรืออีกอย่างคือเราไม่เคยลืมเขาได้เลยที่ผ่านก็คือหลอกตัวเองอยู่TT ทั้งที่ตอนเลิกกันเราก็ไม่ได้ดูเสียใจขนาดนั้นเหมือนต่างฝ่ายต่างหมดรักกันไปทั้งคู่
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นนะคะ
ลืมเขาไม่ได้หรือแค่ผูกพันอยู่
ณ ตอนที่บอกเลิกกันก็ได้คุยกันว่าจะทำยังไง จนผลสรุปก็คือจบความสัมพันธ์ ซึ่งในตอนนั้นเรารู้สึกว่ามันโอเคที่มันจบลงที่ตรงนั้น ซึ่งในตอนนั้นที่บอกเลิกกันเราไม่ได้รู้สึกเสียใจเท่าไหร่ ไม่เหมือนตอนแรกที่เลิกกันครั้งก่อน วันนั้นไม่ร้องไห้เลยค่ะรู้สึกโล่งอกด้วยซ้ำเหมือนได้คุยกันแบบเปิดอก ตัวเราก็รู้สึกว่าอนาคตจะไปได้สวย พอผ่านไปไม่นานก็เหมือนลืมเขาไม่ได้ มักมีภาพเหตุการณ์เดจาวูมาให้เรานึกถึงเขาบ่อยๆ มีแอบร้องไห้ตอนกลางคืน วนอยู่แบบนั้น แต่ก็ไม่ได้โหยหาเขาขนาดนั้น เลยอยากรู้ความรู้สึกของตัวเองที่เป็นอยู่คือตัวเราเองยึดติดกับเขามากไปหรือเปล่า หรืออีกอย่างคือเราไม่เคยลืมเขาได้เลยที่ผ่านก็คือหลอกตัวเองอยู่TT ทั้งที่ตอนเลิกกันเราก็ไม่ได้ดูเสียใจขนาดนั้นเหมือนต่างฝ่ายต่างหมดรักกันไปทั้งคู่
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นนะคะ