เราคือคนคนนั้นค่ะ วันนี้เราอยากมาเล่าความ ของตัวเองให้ทุกคนได้ฟังเป็นกรณีตัวอย่างที่ไม่ควรทำตาม ก่อนอื่นเลย เราเกิดมาถือว่าวาสนาดีเลยเเหละ ฐานะที่บ้านก็โอเค ไม่ได้รวยเเต่อยากได้อะไรก็จะได้ตลอด เอาง่ายๆเลยก็คือที่บ้านสปอยนั่นเเหละค่ะคุณหนูมาก ชีวิตดีมีความสุข จนวันนึงเราอยากได้โน้ตบุ๊ค เราก็ขอพ่อ เเต่ทีนี้พ่อบอกว่าถ้าอยากได้ก็ต้องสอบให้ติดรร. ... นี้นะ เราก็โอเค สุดท้ายสอบติดเข้าไปเรียน ก็ดีค่ะเเรกๆ เเต่หลังๆเริ่ม ละ เรียนก็ไม่ตั้งใจ วิชาใหนเรียนไม่เข้าใจก็เท ชั่งเเม่ม เป็นเเบบนี้เรื่อยมา จนวันนึง วันนั้นคุยกับน้า ก็คุยไปเรื่อยอ่ะค่ะตามประสา เราก็ขอน้า ซื้อนั่นซื้อนี่ให้หน่อย อ่ะน้าก็ซื้อให้ เเล้วน้าก็บอกว่าเป็นรางวัลให้หลานคนเก่งของน้า เเล้วน้าก็บอกน้องเราว่าเรียนให้เก่งเหมือนพี่นะ จังหวะนั้นก็คืออึ้งค้างอยู่ตรงนั้นเเหละ เเต่ก็ไม่อะไรจนมาคิดได้ตอนได้ไอเเพดราคา30,000+น้าก็มาคุยกับเราว่า ให้ตั้งใจเรียนนะกว่าจะได้เงินมาซื้อให้ พ่อทำงานทั้งปี ไอ้ ย คือเเบบเราโคตร ยย เหมือนทรยศความไว้ใจเขาอ่ะ ที่บ้านซื้อทุกอย่างให้ตามที่ขอ เพราะอยากให้ตั้งใจเรียน ละดูสิ่งที่กุทำ จังหวะนั้นคือโคตรรู้สึกผิด รู้สึกผิดที่ทำไมกูไม่ตั้งใจเรียน คือเราอ่ะเรียนดีนะเว้ยเเต่ไม่ตั้งใจเรียนไม่ส่งงาน เกรดเลยมาก พ่อก็เเบบดูเกรดละก็ไม่พูดอะไร เเต่ที่บ้านก็ไม่มีใครว่าไร ทุกอย่างก็ยังคงปกติ เเต่เราเเค่รู้สึกเหมือนเเบบ ครอบครัวกูทุ่มเทให้กูขนาดนี้..ละกูมัวทำ อะไรอยู่ ก็นั่นเเหละค่ะเรื่องราวทั้งหมดคร่าวๆ มาพูดด่าตัวเองเฉยๆ ว่าเเบบเกิดมาโชคดีกว่าอีกหลายคนมาก เเต่ดันไม่ตั้งใจเรียนให้มันดีเพื่อพ่อเเม่ ในอีกเเง่นึงก็ดีใจที่ตัวเองคิดได้เเละยังทันอยู่ ไม่กี่ปีก็ขึ้นมหาวิทยาลัยเเล้วยังพอมีเวลากลับตัว
ก็ขอฝากเรื่องราวไว้เเต่เพียงเท่านี้ ขอบคุณค่ะ