สวัสดีค่ะเพื่อนๆ เราไม่ได้ตั้งกระทู้นานมาก
อยาก แลกเปลี่ยน, ได้รับกำลังใจหน่อยค่ะ คือ

เราอายุ31ละ ทำงานมา10ปี ทำมาทั้งหมด4ที่
ที่ที่5 ที่ทำอยู่ เป็นบ.ใหญ่ มั่นคง สวัสดิการดี 
เราทำมา3เดือน เราไม่ชอบเลยค่ะ มันไม่ชอบทั้งตัวงาน, สิ่งแวดล้อมในออฟฟิศและคน
เรากับเด็กใหม่อีก2คน คนนึงอายุ29 อีกคนนึง35 ก็คือเราก็สนิทกันแค่นี้ ไม่ได้คุยหรือสนิทกับเพื่อนที่ออฟฟิศเลย เค้าไม่คุยด้วยอ่ะค่ะ นั่งทำงานก็นั่งกันเงียบมาก
คือ ที่นี่เหมือนมีความกดดันบางอย่างแบบรู้สึกได้เลยค่ะ 

จนมาถึงตอนนี้ เดือนที่3แล้ว เรารู้สึกท้อที่จะทำต่อ เราเครียดมาก บางวันกินข้าวไม่ลง เมื่อวานล่าสุดคือพะอืดพะอม ทำงานไม่ได้

เคยปรึกษาหัวหน้างานแล้ว เค้าบอกให้อดทน จริงๆก็ถูกนะคะ เราก็อดทนนะ อดทนทุกวันเลย และตั้งใจทำงานมากขึ้น

ล่าสุด พี่ที่สอนงานมาคุยค่ะ บอกว่า ตลอด3เดือนมานี้  ไม่มีงานไหนที่ใช้ได้เลย... คือเค้านับแต่อันที่ใช้ไม่ได้ แล้วอันที่ทำได้ ทำไมไม่ถูกนับล่ะ, ทำงานไปกี่รอบก็โดนแก้ แก้จนท้อ, พอถามว่าให้ทำยังไงก็บอกว่าให้คิดเอง พอคิดเองส่งไปก็ไม่พอใจทุกรอบ และพอเค้าไม่พอใจ เวลาว่าเรา ก็คือคนอื่นได้ยินด้วยนะคะ เหมือนโดนประจานเลย (ไม่ได้เกิดแค่ครั้งเดียว)​ ล่าสุด ขู่เรื่องประเมินโปร ประมาณ5รอบ 

วันนี้ ที่ตื่นไปทำงาน เราแบบ ทรมานมากๆค่ะ รู้สึกอยาก​ร้องไห้ตลอดเวลา จริงๆเป็นมา3เดือนแล้วตั้งแต่ย้ายงานมา
จากที่เคยแบบ มั่นใจว่าเออเราทำงานได้นะ เราตั้งใจ เราขยันได้ จริงๆปกติพื้นฐานเราไม่เก่งน แต่ะเราจะพยายามมากขึ้น เพื่อให้ทำได้
แต่ตอนนี้คือ ความมั่นใจเหลือ 20% คิดงานไม่ออก ไม่กล้าทำอะไร ใจสู้ไม่ไหว ทำงานไม่ได้ มันดูเว่อร์ไหมคะ แต่มันเป็นแบบนั้นไปแล้วจริงๆค่ะ เรานั่ง blank คิดงานไม่ออก เหมือนสมองมันชาไปแล้ว เราออกมาคุยกับเพื่อนที่เข้ามาใหม่รุ่นเดียวกัน ก็ช่วยให้ดีขึ้น กลับมากินข้าวได้ แต่ยังรู้สึกแย่เหมือนเดิม

รู้สึกตอนนี้สภาพจิตใจแย่มากๆ มันแย่แบบ ไม่เคยแย่หรือพังขนาดนี้มาก่อน 

เราคุยกับพี่ที่สอนงานตรงๆแล้วค่ะเมื่อวาน
ซึ่งทางเลือกก็คือ ย้ายฝ่าย หรือ หางานใหม่

เอาจริงๆนะ เราไม่เคยทำงานไม่ถึงปี แล้วลาออกเลยสักครั้ง เราจะทนอยู่จนถึง1ปี+ ทุกงาน นี่คือครั้งแรก ที่เราเฟลมาก แต่ ถ้าให้อยู่ที่นี่ต่ออีกเป็นเดือน เราบอกตรงๆว่าเราไม่ไหวค่ะ

ตอนนี้ใจเรา ไม่อยู่ที่นี่แล้วเกิน 50% หัวหน้ากับคนสอนงานของเราเค้าสนิทกันมาก เราบอกตรงๆว่าเราไม่ได้คาดหวังว่าเค้าจะช่วยเราขนาดนั้น เรากำลังหางานใหม่ ยังพอมีโอกาสเพราะมีติดต่อมาเรื่อยๆ เป็นกำลังใจให้ทีนะคะ 

จริงๆเราอยากออกเลยด้วยซ้ำ มันพังมากๆเลยค่ะ อยู่ต่อ ก็พังเพิ่มขึ้น แต่แบบ กังวลเรื่องค่าใช้จ่าย มีผ่อนบ้านกับพี่สาว
เมื่อคืนคิดเล่นๆว่า ไปรับจ็อบอื่นทำแทนดีมั๊ย เช่น ไปออกบู๊ท นับสต็อค หรือทำงานอื่นๆที่ไม่ใช่งานออฟฟิศ อะไรงี้ แล้วระหว่างนี้ก็หางานไปก่อน >> เพื่อนๆคนไหนมีประสบการณ์​เคยทำอะไรแบบนี้ก็มาแชร์ได้นะ อยากรู้ว่าเคยมีคนลาออกมาทำแบบนี้มั๊ย

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เรากำลังจะรับงานมาทำที่บ้านกับแม่ค่ะ จะได้หาเงินเสริมไปก่อน ตอนนี้ยังไม่สำเร็จนะ ถ้ารับมาทำแล้วได้จริงๆจะมาบอกให้ เผื่อมีใครสนใจ

ตอนนี้ใจก็คือ อยากพักแล้ว อยากหยุดแล้ว อยากลาออกแล้ว
อยากอยู่กับแม่สักพัก อยากเล่นกับแมว อยากมีเวลาคุยกับพี่สาว  จิตใจพังแล้วซ่อมยาก ไม่รู้ต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ ตอนนี้ที่พิมพ์อยู่ ก็คือน้ำตาไหลอ่ะค่ะ 😂 คือแบบ ไม่ไหวแล้วจริงๆ

ถ้าเรามีความคืบหน้ายังไง จะมา update ให้นะคะ ใครๆก็บอกสู้ๆ >> เราสู้อยู่นะคะ สู้แบบ เราไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วค่ะ และกำลังหาทางไม่ให้จิตใจมันพังกว่านี้อยู่ค่ะ

ใครที่เจอปัญหา​เดียวกันนี้ เราอยากบอกว่า
อะไรพังไป ก็ซ่อมได้
แต่ใจพังมันซ่อมยาก อย่าปล่อยให้ตัวเองพังนะคะ ไม่มีใครรักเราเท่าตัวเราเอง
ครอบครัว คนที่เค้ารักเรา เค้ารอเราอยู่ค่ะ

ปล.เรามีความคิด จะไปหานักจิตบำบัด ที่จุฬา นะ แต่รอตังค์พอก่อน 😅 คือตอนนี้เรารู้ว่าสภาพจิตใจตัวเองน่าจะไม่ปกติค่ะ