เดิมเลยนะคะ เราเป็นคนไม่ค่อยมีเพื่อน หรือไม่ค่อยมีใครคบ เราก็ไม่ทราบสาเหตุต้นตอว่าเพราะอะไร จนมันกลายเป็นปมฝังใจเรามาตลอด ตั้งแต่ประถม ตอนแรกก็มีเพื่อนเล่นปกติ พอหลังเรียนไปได้เกือบปี เพื่อนก็ตีห่างเราโดนที่เราไม่เคยไปว่านินทาอะไรเพื่อนในกลุ่มเลยตอนนั้น เพื่อนก็ไม่เล่นกับเราเลย เราก็ทน ทั้งเพื่อนไล้เพือนด่าในห้อง แกล้งสารพัด ทนจนทนไม่ไหวเลยออก แต่เราจำชื่อพวกที่แกล้งได้ดีเป็นถึงลูกครูแต่แกล้งคนอื่นเจ็บตัว เรานั่งอยู่มันกระชากเก้าอี้เราออก เราก็ตัวกระแทกลงพื้น เจ็บมาก วิ่งหนีออกมาร้องให้ (ขอบอกเลยคุณเป็นคนที่จิตใจย้ำแย่สกปรก) พอออกมารร.ใหม่ ก็เหมือนจะดีแค่แรกๆเหมือนกัน ก็ทนให้คนด่าคนนินทาเหมือนเดิม ทนจนรู้สึกว่าไม่ไหว เพื่อนตีห่างออกโดยที่ไม่รู้สาเหตุ เอาที่จริงเราควรจะจบเรียนได้นานแล้ว แต่เพื่อนที่นิสัยย่ำแย่ ครูนิสัยแย่ มาแกล้งมาด่าต่อหน้า นินทาลับหลัง จนมันกลายเป็นความสะสมที่เรามีตั้งแต่ประถม เราเลยออกไปเริ่มเรียนใหม่ เรียนมาได้ก็มีคนเอาปัญหามาให้เรา ไปพูดให้คนนุ้นเกลียดเรา ทั้งที่เราก็อยู่ของเราดีๆ จนมาปัจจุบันจะจบแล้ว เพื่อนกลุ่มเรา ดูไม่ค่อยอยากคุยกับเรา ถามอะไรก็ตอบคำแบบสั้นๆ เราคิดนะ ว่ามันเป็นเวรกรรมอะไรของเรารึป่าว ทำไมถึงอาภัพการมีเพื่อนแบบนี ้ เราเจอเพื่อนมาเกือบทุกรูปแบบ แต่ไม่เคยเจอเพือน ที่จริงใจกับเรา  ตัวเราให้ใจทุกคนเต็ม100 แต่ได้กลับมา0เปล่า  ขอความคิดเห็นของทุกคนหน่อยค่ะ ว่าเราต้องปรับอะไร ถึงเพื่อนจะเห็นใจ