ผมมีคำถาม ผมผิดมั้ยที่ผมเกลียดพ่อเเม่ของผมเข้าไส้

ผมเป็นเด็กคนนึงที่เจอพ่อเเม่พูดด่าทุกวันไม่วาจะคำพูดไล่ให้ไปตายเเละคำเเย่ๆ เช่น เลี้ยงเสียข้าวสุก กูไม่น่าให้เกิดมาเลย ไปตายซะ นั้นเป็นคำพูดที่ผมดจอจนชินเลยล่ะครับผมตอนเเรกๆที่เจอคำพวกนี้ก็ร้องไห้น้ำตาไหลครับเเต่พวกท่านก็มาเขย่าตัวผมตะโกนใส่ผมให้ผมหยุดร้องผมตอนนั้นโครตกลัวเลยต้องกัดเสื้อตัวเองพยายามไม่ให้ร้องออกมาคนเป็นพ่อเเม่เห็นเเบบนั้นยังโอเครอีกหรอครับคิดว่าลูกโอเครอยู่อีกหรอครับ

คำอธิบายของผมมันจะเป็นการเถียง ไม่ว่าผมพูดอะไรมันก็ผิดผมเคยคุยเเชทกับเพื่อนคุณรู้มั้ยผมมีความสุขมากเลยละผมยิ้มได้อย่างเต็มใจผมเจอคนที่ชอบวาดรูปเหมือนผมด้วย(ชอบวาดรูปมากเเต่เป็นของด้อม UT เเล้วเขาบอกตัว  ยิ้มอะไร วาดอะไรปัญญาอ่อน )ผมปกติเคยให้พ่อเเม่ดูสิ่งที่วาดไม่กี่ครั้งในชีวิตทุกวันนี้คือไม่ให้ดูเลย เเต่พวกเขาก็มาถามว่า"ปีนี้ประกวดวาดรูปรึเปล่า" ตอนเเรกผมก็ไม่ได้คิดอะไรจนโตมาเรื่อยๆผม เริ่มคิดได้ว่ามันเป็นเเค่การที่เชาจะเอาไปอวดคนอื่น.....ถามว่าทำไมผมคิดงั้นเพราะเขาชมผม3คำ เก่งมากจ้าเเล้วเอารางวัลที่ผมได้ไปลงเฟสมันเป็นเเบบนี้มานานเเล้ว ในปีที่ผมเกรดเเน่จากคนที่เกรดดีถึงดีมาก(ช่วงเรียนออนไลน์ เกรดผมเลยตก)เเละสิ่งที่น่าตกใจที่สุดคือพ่อเเม่ด่าว่าผมอย่างกับผมทำสิ่งที่ผิดร้ายเเรง..เป็นช่วงที่ปมน้ำตาเเตกอีกรอบเลยละเเละคิดได้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างเขาเเค่ต้องการอวด ไม่ได้สนจิตใจผมหรอก จากนั้นปีต่อมาผมก็เกรดเเย่เหมือนเดิมเเต่ดีขึ้นมาหน่อยเเต่พวกเขาก็ด่าว่าผมเหมือนเดิมจนผมคิดได้นะบางที 

" พยายามไปทำไม " 

นั้นไม่รู้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นรึเปล่าให้ผมเป็นคนที่ร้องไห้ให้ตายยังไงก็ไม่เกิน1-5นาที รู้สึกว่าชีวิตมันน่าเบื่อเเละไร้ค่า ผมเเทบไม่ร้องไห้เลยมีเเค่น้ำตาคลอเเต่ก็มีอยู่วันนึงที่เขาว่าที่เป็น เพศทางเลือก ว่า "วิปริต กูเกลียดที่สุด พวกที่เอาได้ทั้งชายเเละหญิง "ผมร้องไห้อีกรอบเเต่จะขาดใจต่อหน้าเขาเสียงผมผมจำได้เลยว่าไม่เคยเป็นเเบบนั้น ผมรู้ดีผมโกหกมาตลอดเพื่อให้เรื่องจบเร็วๆยอมรับผิดไปง่ายๆ เเต่คำพวกนี้ผมจำมันขึ้นสมองเลย

ผมพยายามฆ่าตัวตายมา3-5 ครั้งได้เเล้วด้วย 

ผมเคยกินยามากกว่า10 เม็ดตอนนั้นผมคงเป็นเด็กละมั้ง ผมค้นพบว่ามันทำให้ตัวใจผมเต้นเร็วมากๆเเต่ผมก็ไม่ตาย

ครั้งที่2  

ผมคิดจะจมน้ำตายวันนั้นครอบครัวผมไปเที่ยวกันที่น้ำตก ผมเลยเดินเเยกออกมาทำเป็นเล่นน้ำจากนั้นก็ปล่อยให้ตัวเองไปน้ำลึกจะได้จมเเล้วตายซักที เเต่ผมก็เจอพวกครอบครัวเเละญาติมาช่วย เหอะส่วนพ่อเเม่ของผมคิดว่าผมเล่นน้ำเเล้วไม่ระวังก็พูดดีนะครับต่อหน้าคนอื่นบอกทำไมผมไม่ระวังเลย อย่าทำเเบบนี้อีกนะ เอาตามตรงผมโครตขยะเเขยง 

ครั้งที่3 

การผูกคอตายต่อหน้าพวกเขา ผมทำในครั้งนี้เพราะผมเจอคำพูดของพวกเขาอีกเเล้วนั้นเเหละผมทนไม่ไหวไม่รู้สมองมันคิดอะไรตอนนั้นเเตผมเดินไปหยิบ สายไฟมามัดคอตัวเองเเละกำลังเดินขึ้นบันได พวกเขาก็หยุดผมอีกเเล้ว บางทีผมก็คิดนะเมื่อไหร่จะปล่อยให้ผมตายซักทีทั้งที่เขาไล่ผมไปตาย

ครั้งที่ 4 

วันนี้เกิดขึ้นเพราะการที่ผมเข้าไปเล่นเฟสที่เขาห้ามเพราะจะถามเรื่องสำคัญเเค่ทักไปถามเขาเขาด่าว่าผมมากมายเเละบอกจะกลับมาเจอกูเเน่ เเละคำพูดเเรงๆอีกตามเคย วันนั้นผมอยู่คนเดียวผมก็พยายามพิมพ์อธิบายเรื่องต่างๆมากมายนะเขาไม่ตอบไม่อ่านผมเลยเดินไปหยิบสายไฟมาเเล้วทำเเเบบเดิมเเต่ทำได้ทุกอย่างเเล้วเหลือเเค่ โดดหรือหอยตัวลงไป เเต่ผมไม่รู้ทำไมกลัวหรออะไรผมก็ทำไม่ได้ (ผมเคยสัญญากับเพื่อนโลกออนไลน์ึคนึงว่าจะไปเจอกันที่มหาวิทยาลัย นี้อาจจะเป็นสาเหตุที่ผมไม่ทำส่วนนึง อักส่วนคือกลัว)

พวกคุณคิดว่าผม เป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า ผมไม่เคยไปเจอหมอตัวเป็นๆเลยเพื่อถามเรื่องนี้ ผมเคยบอกครอบครัวเเล้วก็ โดนบอกไร้สาระ ช่วงนี้ผมมีอาการหงุดหงิดง่ายเเต่บางทีเห็นหน้าพ่อเเม่ผมก็ หงุดหงิดสุดๆเเล้ว เเต่ผมเวลาอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่ญาติ/ครอบครัว ผมกลับร่าเริงได้ปกติ พูดคุยได้อย่างเป็นธรรมชาติ (ปกติถ้าพอเเม่อยู่ ผมจะชอบโดนจ้องด้วยสายตาให้ผมไม่พูดซึ่งผมก็ต้องทำ จนญาติคิดว่าเป็นคนพูดน้อยเเต่ความ จริงผมพูดมากเลยละ) 

คุณคิดว่าเป็นเเบบนี้มันเรียกว่าอะไรหรอครับเเเละรึเปล่าที่ผมเกลียดพ่อเเม่ตัวเอง
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่