สวัสดีครับ ถึงแม้มันจะผ่านมานานหลายปีแล้ว แต่สิ่งๆนี้มันติดอยู่ในใจผมตลอดมา

วันนี้ได้มาเที่ยว Art museum ที่เขาใหญ่ อยู่ๆความรู้สึกแย่ๆในสมัยเด็กก็แว่บกลับมา

ตอนประถมและมัธยมผมถูก”บังคับ”ให้เรียนวิชา ศิลปะ ตอนประถมครูให้ผมวาดรูปในหลวง ผมเป็นคนที่ไม่มีความชอบในด้านศิลปะเลย ผมวาดไม่ได้ แม้จะพยายามแค่ไหน ครูเอารูปของผมให้เพื่อนๆดูเป็นที่ตลกขำขันของคนทั้งชั้น

แต่ผมไม่ขำเลย ไม่มีใครสนใจเกรด 3และ4 ของวิชาอื่นๆของผม ทุกคนตั้งคำถามว่า เกรด1 ศิลปะเนี่ยนะ

ตอนมัธยมอาจารย์ให้ผมวาดลาย กนก ซึ่งผมก็วาดไม่ได้อีกเช่นเคย ผมทำได้แย่ที่สุดในห้อง อาจารย์ให้ผมแก้แล้วแก้อีก ทำเกิน 10 รอบกว่าจะให้ผมผ่าน ผมร้องไห้บอก อาจารย์ว่าผมไม่ไหวแล้วจะให้แก้อีกกี่รอบมันก็ไม่ได้ดีกว่านี้หรอก สรุปผมได้ เกรด 1 ในวิชาศิลปะอีกเช่นเคย

โชคดีที่ผมเลือกเรียนสายวิทย์ตั้งแต่ ม.ต้น เลยทำให้ไม่ได้เรียนวิชาศิลปะมากนัก

การเรียนภาคบังคับในส่วนของการสร้างสรรค์ เช่น ศิลปะ ดนตรี กีฬา ควรเป็นวิชาที่ให้เด็กเลือกเรียนเอง ไม่ควรบังคับแล้วเอามาตัดเกรดแบบนี้ ทุกคนไม่ได้ “ถนัด” สิ่งเดียวกัน ไม่ได้”ชอบ” เหมือนๆกัน

บางคนอาจจะเข้าขั้น”เกลียด”ในบางอย่างเลยด้วยซ้ำ

ในวันที่ผมได้เกรด 1 ศิลปะ มันทำให้ผมรู้ว่าเราไม่ควร”บังคับ” ให้เด็กเรียนตามที่ผู้ใหญ่อยากให้เรียน เพราะบางครั้งผลลัพท์ มันอาจทำให้เด็กคนนั้น “เกลียด”สิ่งๆนั้นไปตลอดกาล