ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนนะคะว่าเรา ตั้งครรภ์อ่อนๆ เนื้อหาในการพิมอาจจะมาจากการเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมน ทำให้เรา นอย หรือคิกมาก รบกวน ทุกๆให้คำแนะนำ ในเชิงที่ไม่ทำร้ายความรุ้สึกกันมากนะคะ และจะนำไปคิด พิจรณา ค่ะ 🙏🏻

เรากับแฟน คบกันได้ไม่นาน(ขอไม่บอกช่วงระยะเวลานะคะ) ซึ่งเราคิดว่า เรายังไม่ได้มีเวลาศึกษากันมากพอ แต่ในช่วงแรก แฟนเราเค้าเป็นคนที่นิสัยดี เป็นคนขยัน ดูเหมือนจะเป็นคนที่ดูแลเราได้ (ในความรู้สึกแรก) และเราก็เป็นพวกหัวอ่อน เชื่อคนง่าย เราเลยไว้ใจที่จะคบกับเค้า และ แฟนเราพามาอยู่ที่บ้าน แฟนเค้าอยู่กับพ่อเค้าแค่2คน พ่อเค้าเป็นคนต่างชาติค่ะ แรกที่เค้าพาเข้ามาอยู่ เราปรับตัวเยอะมากๆ เพราะ พ่อเค้าเป็นคนที่ค่อนข้าง เรื่องเยอะ ออกแนวชอบบงการ อารมณ์ขึ้นๆลงๆ ทุกอย่างจะต้องให้ได้ดั่งใจเค้า เราเข้ามาอยู่ช่วงแรกๆ เหมือนเค้าจะไม่ค่อยชอบเรา พ่อเค้าเคยพูดว่า เค้ามีกัน2คนพ่อลูก เค้าอยากได้ลูกสะใภ้ที่เป็น แม่ศรีเรือนจัดๆ แบบครบองค์ทุกอย่าง เชื่อฟัง เป็นคนที่อยู่ในกฏเกณฑ์ของแม่บ้าน ดูและบ้านได้ทุกอย่าง อารมณ์ คือเป็นคล้ายๆคนใช้เลยนั้นเอง อะไรไม่พอใจเค้าจะหงุดหงิดใส่ ทั้ง เราและ แฟนตลอด แรกๆเราพยายามและปรับตัวเยอะมากเพื่อที่จะอดทนอยู่ตรงนี้ให้ได้ จนบางครั้งเราไม่ไหวแล้วจริงๆ(ไม่ไหวหลายครั้ง) ซึงเราก็บอกแฟนตลอดว่าขอพอ แต่แฟนไม่ยอมปล่อยเราไป เค้าตื้อเรา แบบว่าตื้อมากๆ และเราก็ยังอดทนต่อ ทุกๆครั้งเราก็คิดว่า เราทำให้เค้าขนาดนี้ ต้อง อดทนเหนื่อยขนาดนี้ เค้าเคยให้อะไรตอบแทนเราบ้าง ซึ่ง ไม่มีค่ะ ไม่มีจริงๆ ทั้งพ่อเค้าและตัวแฟน ออกแนวเห็นแก่ตัว หวังจะเห็นแก่ได้เลยค่ะ อาจจะมีบ้างที่แฟนตามใจ  แต่ก็ฟังแต่พ่ออยู่ดี ส่วนแฟนเราก็ แนว ฟังแต่พ่อเค้าค่ะ พ่อเค้าสั่งอะไร บงการอะไร ก็ทำตามหมด จนเราคิดว่า แฟนเราไม่มีความคิดที่เป็นผู้นำพอที่จะดูแลเราได้เลย หลายๆครั้งเราคุยกัน เค้าก็หูทวนลม ฟังแบบขอไปที สุดท้ายก็ตามพ่อบอก บางทีเราต้องเป็นคนนำ เป็นคนชี้แจงและแนะนำทุกอย่าง เหนื่อยจริงๆค่ะบอกตรงๆเราก็อดทนมาเรื่อยๆก็ปรับตัวไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง เรา ตั้งครรภ์ค่ะ ทั้งๆที่เราศึกษากันได้ไม่นาน เราก็คุยกับแฟน จริงๆก็คุยกันมาตลอด เราไม่ได้ป้องกันแต่แรก อารมณ์เหมือน ถ้าน้องจะมาก็มา ถ้าไม่มาก็ไม่มา มีมีการตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ แฟนเราเค้าก็โอเคค่ะ รับผิดชอบร่วมกัน แต่ก็คิดว่าจะรับผิดชอบได้ดีกว่านี้  มาจนถึงตอนนี้ เราคิดว่าเราพลาดค่ะ พลาดเพราะ เรายังอึดอัดที่อยู่กับ พ่อแฟนที่บ้าน เราอึดอัดที่เราไม่มีเวลาส่วนตัว ต้องเป็นคนขยันตลอดเวลา แม้ในขณะที่ตั้งครรภ์ ที่จริงควรจะได้พักผ่อนเต็มที่ เราไม่ได้ไปตามขั้นตอน (หมายถึงแต่งงานและพร้อมมีครอบครัว) พ่อแม่เราก็ยังไม่ได้บอก แฟนเราก็ตามน้ำตามทะเลค่ะ แทนที่จะ แสดงความชัดเจนต่อพ่อกับแม่เรา แสดงความรับผิดชอบเต็มที่ แต่ก็เรื่อยๆ ถ้าเราพาไปเค้าก็ไป ถ้าไม่พาไปเค้าก็อยู่ปกติ 🙄
แฟน ก็ตามพ่อเค้าค่ะ คิดอะไรเองไม่เป็น ดีแต่พูดดีทุกอย่าง แต่ไม่ทำซักอย่าง พูดขายฝันบอกว่าดูแลได้ ไม่ต้องคิดมาก  เราคิดว่าแฟนเราเค้ายังมีประสบการณ์ที่เด็กไป ไม่มีความคิดเด็ดขาดที่จะเป็นผู้นำได้ แล้วเราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น อาจเพราะ เราเองที่ฮอร์โมนเปลี่ยน และคิดมาก พอบอกปัญหากันแฟน แฟนก็จะ หงุดหงิด แล้วก็มาบอกพ่อเค้าตลอด เราคิดว่า บางครังปัญหา ควรคิดและแก้ไขเอง หรือร่วมกันแก้ไข แต่ไม่ใช่แบบนั้นค่ะเซฟโซนของแฟนคือพ่อเค้า บางทีเค้าคิดว่าบอกพ่อเค้าทุกอย่างเพราะบริสุทใจ แต่เค้าไม่ได้คิดว่าพ่อเค้าคิดกันคนละอย่าง และบางทีพ่อเค้าก็มองเราแบบผิดๆไป ส่วนตัวแฟนเองจะแยกออกไปอยุ่เองก็ไม่ได้เพราะต้องดูแลพ่อ อีกอย่างเค้ายังไม่ได้มีชีวิตที่มั่นคงมากพอ เพราะยังเด็ก ก็ตามแต่พ่อเค้า คงไม่ไหวไม่พ้นหรอกค่ะ
เราเครียดทุกวัน พยายามปรับทัศนติดใหม่ คิดในแง่บวก เพื่อลูกค่ะ อดทนเพื่อลูก จริงๆ ถึงแม้จะเหนื่อยมากและคิดว่าพลาด แต่ เราอยากให้มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ เราเลยต้องอดทนค่ะ ถึงแม้แฟนเราเค้า ก็ร่วมอดทนไปกันเรา แต่สำหรับความรู้สึกเรา มันหมดลงไปทุกๆวัน อดทนเพื่อให้ลูกได้มีชีวิตที่ดีเท่านั้น
เพื่อนๆมีความเห็นอย่างไรบ้างคะ ช่วยแนะนำเราทีค่ะ เราหมดหนทางที่จะคิดต่อด้วยตัวเองแล้วจริงๆค่ะ
มันทั้งเหนื่อย ทั้งเบื่อ ทั้งท้อ ทั้งไม่มั่นใจเลย  ว่าจะไหวได้ขนาดไหน
ที่พิมมาทั้งหมด เราต้องบอกก่อนว่า ไม่ใช่เรากล่าวหาแต่ฝั่น ผช นะคะ เราก็ยังทำหน้าที่ของเราอยู่ค่ะ และยังพยายามทำให้เต็มที่ จริงๆ แม้บางครั้งเราจะไม่ไหว อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย เราก็ยังเป็นแบบนั้นนะคะ ถึงแม้พักหลังมาจะแอบไปนอนพักบ้างเพราะ แพ้ท้องหนัก ก็ต้องขอจริงๆค่ะ
เพื่อนช่วยกันแนะนำทีนะคะ ว่าเราควรจะเอายังไงต่อดี🥺