คือเราคบกับแฟนมาได้จะปีนึงแล้วค่ะ ตอนแรกคือเรารู้สึกว่าเขาดี ดีมากๆ แต่พอคบไปได้สักพัก เรารู้สึกว่าเขาเริ่มจะมีอาการคล้ายๆเป็นซึมเศร้า
เราแนะนำให้เขาลองไปปรึกษาจิตแพทย์นะคะ อาการมันค่อนข้างแสดงออกมาชัดเจนแต่เขาเป็นคนทำงาน ไม่ค่อยมีเวลา คือเขาจะเหนื่อยสะสมกับงาน
คนในที่ทำงาน บวกกับความคิดที่มันToxicของเขาด้วยค่ะ เราเข้าใจและพยายามที่จะปรับตัวให้มันโอเคกับทุกสถานการณ์ ทุกความรู้สึกของเขานะคะ
เราจะชอบพาเขาไปเจอสิ่งใหม่ๆข้างนอก เพราะเขาชอบอยู่แต่ในห้องไม่ไปไหนเลยถ้าเราไม่พาไป เราห่างกับเขาเพราะเราเรียน เรารู้สึกว่าเขาเริ่มที่จะแสดงอาการที่มันทำให้ความสัมพันธ์มันเกิดการToxicขึ้นมาบ่อยครั้งค่ะ เราต้องคอยตามใจ คอยพูดดีด้วย คอยดูแลอย่างดีมาตลอด ไม่เคยว่าเขาในทางลบหรือพูดคำพูดที่มันกระทบจิตใจของอีกฝ่ายออกมาเลย จนเหมือนเขาชอบให้เราเอาใจ ชอบที่เราทำดีด้วย เหมือนถ้าวันไหนเราไม่ทำแบบเดิมที่เคยทำให้เขา เขาก็จะพูดว่าเราเปลี่ยนไป ทำไมไม่เหมือนเดิม ดูสิไม่ทำในสิ่งที่เคยพูดเลย คือบางทีเราก็เหนื่อยนะคะ คือทั้งเหนื่อยจากเรียนแล้วยังต้องมาคอยเอาใจเขา ตามใจเขาตลอด เราก็อยากได้รับความรู้สึกนั้นบ้าง จนบางทีเราน้อยใจเขาแต่เราก็พยายามเข้าใจว่าเขาเป็นแบบนี้ จนเราเริ่มชินค่ะ เรามาอยู่หอจากปกติเขาจะให้เราไปหาทุกครั้งที่มีโอกาสได้หยุดแค่1วันก็ให้ไป เอาจริงๆเราต้องการพื้นที่ส่วนตัวตรงนี้ด้วย เราแทบไม่มีเวลาอยู่กับเพื่อนที่ม.เลยค่ะ หลังๆมาเราเรียนหนัก งานเยอะ ไม่ได้ไปหาเขาเลยเป็นเดือนแล้วเหมือนว่าเขาโวยว่าเราทำไมไม่ไปหาเขาแต่ไปนั่นไปนี่กับเพื่อนได้ อีกอย่างคือเวลาที่ทะเลาะกันเขาจะขู่เราตลอดว่าเขาจะทำร้ายตัวเอง จะฆ่าตัวตาย จะชอบพูดลา คือเราเหนื่อยมากๆ เหมือนเราต้องทนอยู่เพราะกลัวเขาทำร้ายตัวเอง กลัวเขาติดไม่ดีกับตัวเองเราไม่รู้จะหาทางไหนมาปลอบตัวเองเลย เพราะตอนเราเสียใจเราก็ต้องปลอบตัวเองเพื่อที่จะต้องไปปลอบเขา ให้เขารู้สึกดี ให้เขายิ้มได้ โดยที่เราไม่ได้รับสิ่งนั้นตอบเลย จนเราลองสังเกตตัวเองดูแล้วเรารู้สึกว่าเราอยู่กับเขาเพื่อให้เขาสบายใจแต่ลำบากตัวเองแต่เวลาเราอยู่กับเพื่อน เรากลับมีความสุข ได้ยิ้ม ได้หัวเราะ ไม่รู้สึกเหนื่อยอะค่ะ เรารู้สึกว่าเราสบายใจมากๆ
ช่วยคิดหน่อยค่ะว่าเราจะหลุดพ้นจากความสัมพันธ์นี้ได้ยังไง คือเราเหนื่อยมาก เราอดทนมาตลอดจนวันนี้เราไม่อยากทนแล้วอะค่ะ 😢
อยากเลิกกับแฟน รู้สึกว่ายิ่งคบกันไปเขายิ่งToxicมากขึ้นเหมือนเขาพยายามดึงเราเข้าไปอยู่ตรงนั้นด้วยค่ะ
เราแนะนำให้เขาลองไปปรึกษาจิตแพทย์นะคะ อาการมันค่อนข้างแสดงออกมาชัดเจนแต่เขาเป็นคนทำงาน ไม่ค่อยมีเวลา คือเขาจะเหนื่อยสะสมกับงาน
คนในที่ทำงาน บวกกับความคิดที่มันToxicของเขาด้วยค่ะ เราเข้าใจและพยายามที่จะปรับตัวให้มันโอเคกับทุกสถานการณ์ ทุกความรู้สึกของเขานะคะ
เราจะชอบพาเขาไปเจอสิ่งใหม่ๆข้างนอก เพราะเขาชอบอยู่แต่ในห้องไม่ไปไหนเลยถ้าเราไม่พาไป เราห่างกับเขาเพราะเราเรียน เรารู้สึกว่าเขาเริ่มที่จะแสดงอาการที่มันทำให้ความสัมพันธ์มันเกิดการToxicขึ้นมาบ่อยครั้งค่ะ เราต้องคอยตามใจ คอยพูดดีด้วย คอยดูแลอย่างดีมาตลอด ไม่เคยว่าเขาในทางลบหรือพูดคำพูดที่มันกระทบจิตใจของอีกฝ่ายออกมาเลย จนเหมือนเขาชอบให้เราเอาใจ ชอบที่เราทำดีด้วย เหมือนถ้าวันไหนเราไม่ทำแบบเดิมที่เคยทำให้เขา เขาก็จะพูดว่าเราเปลี่ยนไป ทำไมไม่เหมือนเดิม ดูสิไม่ทำในสิ่งที่เคยพูดเลย คือบางทีเราก็เหนื่อยนะคะ คือทั้งเหนื่อยจากเรียนแล้วยังต้องมาคอยเอาใจเขา ตามใจเขาตลอด เราก็อยากได้รับความรู้สึกนั้นบ้าง จนบางทีเราน้อยใจเขาแต่เราก็พยายามเข้าใจว่าเขาเป็นแบบนี้ จนเราเริ่มชินค่ะ เรามาอยู่หอจากปกติเขาจะให้เราไปหาทุกครั้งที่มีโอกาสได้หยุดแค่1วันก็ให้ไป เอาจริงๆเราต้องการพื้นที่ส่วนตัวตรงนี้ด้วย เราแทบไม่มีเวลาอยู่กับเพื่อนที่ม.เลยค่ะ หลังๆมาเราเรียนหนัก งานเยอะ ไม่ได้ไปหาเขาเลยเป็นเดือนแล้วเหมือนว่าเขาโวยว่าเราทำไมไม่ไปหาเขาแต่ไปนั่นไปนี่กับเพื่อนได้ อีกอย่างคือเวลาที่ทะเลาะกันเขาจะขู่เราตลอดว่าเขาจะทำร้ายตัวเอง จะฆ่าตัวตาย จะชอบพูดลา คือเราเหนื่อยมากๆ เหมือนเราต้องทนอยู่เพราะกลัวเขาทำร้ายตัวเอง กลัวเขาติดไม่ดีกับตัวเองเราไม่รู้จะหาทางไหนมาปลอบตัวเองเลย เพราะตอนเราเสียใจเราก็ต้องปลอบตัวเองเพื่อที่จะต้องไปปลอบเขา ให้เขารู้สึกดี ให้เขายิ้มได้ โดยที่เราไม่ได้รับสิ่งนั้นตอบเลย จนเราลองสังเกตตัวเองดูแล้วเรารู้สึกว่าเราอยู่กับเขาเพื่อให้เขาสบายใจแต่ลำบากตัวเองแต่เวลาเราอยู่กับเพื่อน เรากลับมีความสุข ได้ยิ้ม ได้หัวเราะ ไม่รู้สึกเหนื่อยอะค่ะ เรารู้สึกว่าเราสบายใจมากๆ
ช่วยคิดหน่อยค่ะว่าเราจะหลุดพ้นจากความสัมพันธ์นี้ได้ยังไง คือเราเหนื่อยมาก เราอดทนมาตลอดจนวันนี้เราไม่อยากทนแล้วอะค่ะ 😢